Modern Political Participation of Children and youth
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to study the modern political participation of children and youth and to study the factor affecting modern political participation of children and youth. The data were collected from 400 junior high school students and senior high school students in the middle north eastern. Percentage, mean, standard deviation, factor analysis and multi regression analysis were utilized in data analysis.
The results of this research showed that the type of political participation of children and youth included 7 parts: (1) social group members, (2) political knowledge, (3) political development, (4) political perception, (5) political mind, (6) political ideology, and (7) political conflict. The body of knowledge gained can be applied with suitable purpose and target according political situation at that moment in order to have the most effectiveness to reduce damage to obtain the reconciliation and benefits for the people, the society and the nation. The factors affecting modern political participation of children and youth included amount of time in each time, sharing, showing interest via Facebook, Twitter, Instagram and Line together with giving support and participating political activities including political information monitoring. Forecast co efficiency was in a high level at statistically significant of .05 with R2=.53. However, making use of Facebook and Twitter for political participation is primarily related to solving public well-being problems. Therefore, sharing knowledge and showing political opinions need to be correlated with the modern political participation of children and youth.
Article Details
เนื่อหาและข้อมูลในบทความ เป็นความรับผิดชอบของผุ้แต่ง
บทความในวารสารเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์
References
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. สถิติการศึกษาของประเทศไทย ปีการศึกษา 2560-2561, กรุงเทพมหานคร: บริษัทพริกหานกราฟิก จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2559). เยาวชนกับการมีส่วนร่วมพัฒนาประชาธิปไตย. จุลสาร. พิมพ์ครั้งที่ 1. สำนักการพิมพ์สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
จันจิรา สมบัติพูนศิริ. (2563). ว่าด้วยทวิตเตอร์และขบวนการไร้หัว: เหตุใดการประท้วงในโลกมีจำนวนมากขึ้นแต่ความสำเร็จน้อยลง. https://www.the101.world/.
ชญานิษฐ์ พูลยรัตน์. (2563). ยิ่งกดขี่ปราบปราม ขบวนการประชาชนก็ยิ่งเด็ดเดี่ยวและเติบโต. https://www.the101.world/paradox-of-repression/.
สมคิด พุทธศรี. (2563). Youth Manifesto: นโยบายเยาวชนใหม่เพื่อการเมืองของคนหนุ่มสาว. https://www.the101.world/youth-manifesto/.
Blais, Andr´e, and Simon Labb´e-St-Vincent. (2011). Personality Trait, Political Attitudes, and the Propensity to Vote. European Journal of Political Research. 50(3): 395-417.
Brambor, Thomas, William Clark, & Matt Golder. (2005). Understanding Interaction Models: Improving Empirical Analyses. Political Analysis. 14:1, pp. 63-82.
Carney, Dana, Jost, Gosling, and Potter. (2008).
Carroll, Susan. (2006). Voting Choices: Meet you at the Gender Gap. In Susan J. Carrolland Richanrd I. Fox, eds., Gender and Election Shaping the Future of American Politics. Cambridge: Cambridge University Press.
Granger-Frye. (2018). Social Media and Political Participation. Undergraduate Honors Theses. 1751.
Halpern, D., & Katz, J. E. (2017). We face, I tweet: how different social media influence political participation through collective and internal efficacy. Journal of
Communication, 22, 320-336.
Marina Galstyan (2019). Youth Political Participation. Literature review. commissioned by the European Union-Council of Europe youth partnership.
https://www.the101.world/youth-manifesto/
Molenberghs, G. (2010). Survey methods & Sampling techniques. Interuniversity for biostatistics and statistical Bioinformatics (I-Biostat). 31(2), 12-34.
Stephan Maria and Erica Chenoweth. (2011). Why Civil Resistance Works: The Strategic Logic of Nonviolent Conflict. New York: Columbia University Press.
Swidler. (2005). Political Efficacy and Trust: A Report on the NES Pilot Study Item. Political Behavior. 12(3): 289-314