สมรรถนะการสื่อสารภายในองค์กรที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานบุคลากรในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์
DOI:
https://doi.org/10.14456/ajmt.2025.17คำสำคัญ:
การสื่อสารภายในองค์กร, ประสิทธิภาพการปฏิบัติงาน, สมรรถนะการสื่อสารภายในองค์กรบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับสมรรถนะการสื่อสารภายในองค์กรของบุคลากรในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ 2) เพื่อศึกษาระดับประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ และ 3) เพื่อศึกษาสมรรถนะการสื่อสารภายในองค์กรที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ กลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์ทุกระดับและทุกตำแหน่ง 355 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับสมรรถนะการสื่อสารในองค์กร โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่ามากที่สุดทั้ง 4 ด้าน โดยการเรียงจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ด้านช่องทางการสื่อสาร ด้านเทคโนโลยีที่ใช้ในการสื่อสาร ด้านความถี่ในการสื่อสาร และ ด้านรูปแบบการสื่อสาร 2) ระดับประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน โดยรวม อยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่ามากที่สุดทั้ง 3 ด้าน โดยการเรียงจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ด้านเวลา ด้านคุณภาพงานและ ด้านปริมาณงาน และ 3) สมรรถนะการสื่อสารภายในองค์กรทั้ง 4 ด้าน (ด้านรูปแบบการสื่อสาร ด้านความถี่ในการสื่อสาร ด้านช่องทางการสื่อสาร และ ด้านเทคโนโลยีที่ใช้ในการสื่อสาร) ที่ส่งผลเชิงบวกต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุรินทร์
เอกสารอ้างอิง
Allen, D. K., Brown, A., Karanasios, S., & Norman, A. (2014). How Should Technology-Mediated Organizational Change be Explained? A comparison of the Contributions of Critical Realism and Activity Theory. MIS Quarterly, 38(3), 809-830.
Barnard, C. I. (1938). The Functions of the Executive. Harvard University Press.
Biryanto, S., & Hubeis, A.V. (2020). The Influence of Communication Skills Towards Job Performance of The State Civil Apparatus. Jurnal StudiPemerintahan. https://www.researchgate.net/publication/346752988
Daft, R. L. (2015). Organization Theory and Design (12th ed.). Cengage Learning.
Drucker, P. (1964). Managing for Results. Economic Tasks and Risk-Taking Decisions
Grunig, J. E., & Hunt, T. (1984). Managing Public Relations. Holt, Rinehart and Winston.
Hongngoen, P., Piyasakulkiat, O., & Prasertsri, R. (2024). Use of Information Technology Affecting Work Efficiency of Personnel in Bang Phli Yai Subdistrict Administrative Organization, Bang Phli District, Samut Prakan Province. Mahachulalongkornrajavidyalaya Kachasan Journal, 15(1), 292–306.
Huang, C., Lee, H., & Chen, M. (2019). The Influence of Digital Communication Tools on Academic Staff Productivity in Higher Education. Computers in Human Behavior, 93, 211–218. https://doi.org/10.1016/j.chb.2018.12.010
Iamnet, N., Wongsurawat, S, Suppurairat, P. K. P., Kaewnak, N., & Ruengmeesrisuk, J. (2023).
Communication innovations for promoting management in public and private sector organizations in the digital era. Journal of Educational Management and Research Innovation, 6(1), 291–302.
Kaewmanee, V, & Porananon, D. (2023). Factors Affecting Communication Effectiveness in Project Management: A Case Study of the Federation of Accounting Professions under the Royal Patronage. Journal of Organizational Strategy and Competitiveness, 2(4), 48–66.
Karip, E. (2003). The Relationship between Communication Competence and Organizational Conflict: A Study on Head of Educational Supervisors. Educational Research and Reviews, 10(3), 1-9. https://files.eric.ed.gov/fulltext/EJ1060475.pdf
Katz, D., & Kahn, R. L. (1978). The Social Psychology of Organizations (2nd ed.). John Wiley & Sons.
Kennedy, P. (2003). A Guide to Econometrics. MIT Press, Cambridge.
Kibebsii, N. M., & Chufi, N. G. (2022). Effect of time management on employee performance in public sector organisations (Councils) in Boyo Division, Cameroon. International Journal of Research and Innovation in Social Science, 6(12), 608–613. https://doi.org/10.47772/IJRISS.2022.61234
Kotter, J. P. (1996). Leading Change. Harvard Business School Press.
Maslow, A. H. (1943). A Theory of Human Motivation. Psychological Review, 50(4), 370-396.
Mazzei, A. (2010). Promoting Active Communication Behaviors through Internal Communication. Corporate Communications: An International Journal, 15(3), 221–234.
https://doi.org/10.1108/13563281011068137
Men, L. R., & Bowen, S. A. (2017). Excellence in Internal Communication Management. Business Expert Press.
Miller, K. (2021). Organizational Communication: Approaches and Processes (8th ed.). Cengage Learning.
Office of the Basic Education Commission. (2024). Criteria for Classifying Secondary Schools by Size. https://otepc.go.th/th/content_page/item/4937-4-2567-2.html
Office of the Public Sector Development Commission. (2021). Public Sector Development Strategy (B.E. 2564 – 2565) (in Thai). https://www.opdc.go.th/wp-content/uploads/2024/02/strategic_Full-64-65_2.pdf
Pintong, A. (2023). Guidelines for the Management of Small Schools Under the Office of Ratchaburi Primary Educational Service Area 1. Sirindhorn Parithat Journal, 24(1), 309–318.
Pongbunma, W. (2022). Core Competencies of Public Sector Personnel Affecting Work Efficiency: A Case Study of Government Organizations. Journal of Research and Innovation in Modern Management, 5(2), 51–63.
Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2017). Organizational Behavior (17th ed.). Pearson Education.
Salim, F. S. (2022). Internal communications and organization performance in Zanzibar public institutions. Asian Journal of Economics, Business and Accounting, 22(10), 12–23. https://doi.org/10.9734/ajeba/2022/v22i1030542
Schramm, W. (1954). How Communication Works. In W. Schramm (Ed.), The Process and Effects of Mass Communication (pp. 3-26). University of Illinois Press.
Setsuppakorn, K., & Hawnak, A. (2023). Organizational Communication that Affects Employee Performance: A Case Study of Hong Sin San Construction Co., Ltd. Journal of Modern Learning Development, 8(3), 183–184.
Srima, A., Damronglaophan, N., Kanrakonsue, T., & Phitchayankul, T. (2025). Internal Communication for Generation Y Personnel. PULINET Journal, 12(1), 195–203.
Taylor, F. W. (1990). The Principles of Scientific Management. McMillan.
Thapankaew, P. (2023). Communication Competence of School Administrators Affecting Teachers' Performance Under Secondary Educational Service Area Office 25 [Master’ s thesis, Nakhon Ratchasima Rajabhat University]. Online Thesis Database. The Secondary Educational Service Area Office Surin. (n.d.). https://www.secondarysurin.go.th/กลยุทธ์/
Thephasadin Na Ayutthaya, S. (2021). Organizational Communication in
the Public Sector and Its Impact on Employee Performance. Journal of Political Science Review, 26(1), 55–72.
Weber, M. (1947). The Theory of Social and Economic Organization. McMillan, n.d.
Weick, K. E. (1979). The Social Psychology of Organizing (2nd ed.). Addison-Wesley.
Yamane, T. (1967). Statistics: An introductory analysis (2nd ed.). Harper and Row.
Yingyuat, N., & Chuthamat, P. (2024). Internal Communication that Affects Work Performance in AAS
Auto Service Company Limited. Journal of MCU Ubon Review, 9(1), 1285–1294.
Youngkaew, M., Udanon, J., & Wiset, S. (2024). Factors Affecting Work Performance of Administrative Officers in the Office of Provincial Prosecutor under Region 4. Journal of Local Governance and Educational Innovation, 8(2), 269–284.
Yousef, D. A. (2017). Organizational Communication and Job Satisfaction: A Study of the Public Sector in the UAE. International Journal of Public Administration, 40(6), 486–493.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะเทคโนโลยีการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสุรินทร์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของคณะเทคโนโลยีการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสุรินทร์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับคณะเทคโนโลยีการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสุรินทร์ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
