Guidelines for Managing Barn Bua Herb Community Enterprise Group, Barn Bua Sub-district, Muang District, Buriram Province

Main Article Content

ฤทัยภัทร ให้ศิริกุล

Abstract

The purposes of the this research study were: to study the problems, to examine knowledge domains, and to find guidelines for managing Ban Bua Herb Community Enterprise group in Ban Bua sub-district, Muang district, Buriram province. The data were collected through relevant documents, In-depth interviews, and group discussions. The study revealed that Ban Bua Herb group is encountering 3 problems: 1) Marketing, 2) Group Management, and 3) Public Relation. For the group’s knowledge domains, there are 3 aspects: 1) Knowledge Gained from Study Tours, 2) Knowledge of Being Trained, and 3) Group Management Knowledge. All of these are crucial potentials in running the business to success. The findings of this study presented 3 guidelines for managing this community enterprise group. There were:    1) Participation in Managing Community Enterprise Group, 2) Adding Market Channels, and 3) Methods of Goods and Products Development. These guidelines will help improving this group management and generate good relation among members and future customers.

Article Details

How to Cite
ให้ศิริกุล ฤ. (2020). Guidelines for Managing Barn Bua Herb Community Enterprise Group, Barn Bua Sub-district, Muang District, Buriram Province. Journal of Research and Development Buriram Rajabhat University, 15(2), 9–23. retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/RDIBRU/article/view/243692
Section
Research Articles

References

กนกวรา พวงประยงค์. (2561). บทบาทของเศรษฐกิจสร้างสรรค์และพฤติกรรมเชิงสร้างสรรค์ในการพัฒนายกระดับวิสาหกิจ
ชุมชนไทย. วารสารพัฒนศาสตร์. 1 (1); 220-252.
กระทรวงสาธารณสุข. (2560). แผนแม่บทแห่งชาติว่าด้วยการพัฒนาสมุนไพรไทย ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ :
กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข.
กัลยาณมิตร นรรัตนพุทธิ. (2562) วัฒนธรรมคุณค่าสู่มูลค่า. วารสารวัฒนธรรม. 57(4) ;3-10.
จตุพร สังขวรรณ. (2557). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ชไมพร รัตนเจริญชัย กรวิกา ไชยวงศ์ ณิชพันธ์ ปิตินิยมโรจน์ วริยา ยอดปั๋น และภาพิมล บัวใจ. (2562). การยกระดับ
ผลิตภัณฑ์พืชสมุนไพรพูลคาวสู่สินค้า OTOP. วารสารวิชาการรับใช้สังคม มทร.ล้านนา. 3 (1) ;19-29.
ณัฐนันท์ วิริยะวิทย์. (2559). การพัฒนาบรรจุภัณฑ์และสื่อประชาสัมพันธ์ผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางสมุนไพร กรณีศึกษา :
วิสาหกิจชุมชนปาริชาต เขตมีนบุรี กรุงเทพมหานคร. วารสารสมาคมนักวิจัย. 21 (1) ; 143-153.
ณัฐภัณฑ์ พงษ์ณะเรศ นิภาพร กลิ่นระรื่น พิทักษ์ ศิริวงศ์. (2560). การสร้างมูลค่าเพิ่มโดยการประยุกต์ใช้นวัตกรรมและช่อง
ทางการจัดจำหน่ายของผู้ประกอบการ ผลิตภัณฑ์แปรรูป สมุนไพรสุมาลี ตำบลหัวแรต อำเภอหนองบุญมาก จังหวัด
นครราชสีมา. การประชุมวิชาการเสนองานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาครั้งที่ 2 มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
2560.
ณรงค์ อนันต์เลิศสกุล และจิรศักดิ์ จิยะนันท์. (2561). แนวทางการบริหารจัดการองค์กรเพื่อเพิ่มศักยภาพในการดำเนินงาน
วิสาหกิจชุมชนที่ผลิตสินค้าโอทอป กรณีศึกษา ประเภทสมุนไพรที่ไม่ใช่อาหารในพื้นที่ภาคใต้. วารสารปัญญา
ภิวัฒน์. 10 (2) ; 128-135.
ถนมศักดิ์ จิรายุสวัสดิ์. (2554). กลยุทธ์นักบริหาร สู่ความเป็นผู้นำอย่างเหนือชั้น. กรุงเทพฯ : ปราชญ์.
ธัญญ์รวี ธรศิริปุณโรจน์ กฤษฏา ตันเปาว์ และ กัญญามน กาญจนาทวีกุล. (2562). กลยุทธ์การตลาดสู่ความสำเร็จของการ
ประกอบธุรกิจผลิตภัณฑ์สปาผ่านช่องทางดิจิทัลในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารสมาคมนักวิจัย. 24
(1) ; 72-84.
นันทิยา หุตานุวัตร และ ณรงค์ หุตานุวัตร. (2549). การพัฒนาองค์กรชุมชน. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมปกครองส่วนท้องถิ่น.
พรพิมล สัมพัทธ์พงศ์. (2553). พฤติกรรมการตัดสินใจของผู้บริโภคและส่วนประสมทางการตลาดของสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่ง
ผลิตภัณฑ์ระดับ 5 ดาวในจังหวัดนนทบุรี.ได้รับงบประมาณสนับสนุนจากวิทยาลัยราชพฤกษ์.
ภัสรา ชวประดิษฐ์. (2558). สถานการณ์การผลิตและการตลาดพืชสมุนไพร. กรุงเทพฯ : สำนักงานส่งเสริมและจัดการสินค้า
เกษตร.
ภาณิน เพียรโรจน์. (2562). เปลี่ยนคนธรรมดาให้มีหัวธุรกิจใน 3 ชั่วโมง. กรุงเทพฯ : บิงโก.
วีรวุธ มาฆะศิรานนท์. (2556). วิธีจัดทำแผนธุรกิจ. กรุงเทพฯ : เอ็กซเปอร์เน็ท.
ศุภนิมิต วีรสุ. (2557). กลยุทธ์ ยุทธวิธีผู้นำแบบซุนวู. พิมพ์ครั้งที่ 3 กรุงเทพฯ : อรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์.
สุภัทรินทร์ รอดแป้น วรวีร์ วีระปรศุ และ เกตุวดี สมบูรณ์ทวี. (2560). รูปแบบกลยุทธ์ทางการตลาดของธุรกิจผลิตภัณฑ์
เครื่องสำอางสมุนไพรยี่ห้อ เดอลีฟ ทานาคา. นเรศวรวิจัย ครั้งที่ 13 วิจัยและนวัตกรรมขับเคลื่อนเศรษฐกิจและ
สังคม.
สุวัฒน์ ศิรินิรันดร์ และ ภาวนา สายชู. (2553). นโยบายองค์กรที่มาและวิธีนำสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : ออฟเซ็ท.
อัญชลี ภู่ทอง อุรสา บัวตะมะ และกุลกัญญา ณ ป้อมเพ็ชร์. (2558). กลยุทธ์การตลาด สภาพการแข่งขันของตลาด ปัญหาและ
แนวทางการปรับตัวของผลิตภัณฑ์สมุนไพรเครื่องสำอางในโครงการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ เขตพื้นที่ภาคกลาง.
วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 14 (3) ; 16-23.
อุทิศ ทาหอม สำราญ ธุระตา คเนศ วงษาและชุลีพร บุ้งทอง. (2561). รูปแบบการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์อาหารพื้นถิ่น "ตำ
เปียงทรงเครื่อง" เพื่อสร้างความเข้มแข็งของ เศรษฐกิจชุมชนบ้านเสม็ด ตำบลหนองเต็ง อำเภอกระสัง จังหวัด
บุรีรัมย์. ได้รับงบประมาณสนับสนุนจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
อุทิศ ทาหอม และ สุนันท์ เสนารัตน์. (2562). แนวทางการเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจสินค้าทางวัฒนธรรมขนมทองม้วนของกลุ่ม
วิสาหกิจชุมชนบ้านยาง ตำบลบ้านยาง อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏ
บุรีรัมย์. 14 (1) ; 7-25.