รูปแบบหุ้นส่วนทางสังคมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของเด็กและเยาวชนในการพัฒนาสังคมที่ยั่งยืน: กรณีศึกษากระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์

ณภัทร สุวรรณพฤกษ์; ขจรศักดิ์ เจ้ากรมทอง; นิตยา สินเธาว์

doi:10.14456/tisr.2025.47

Authors

ณภัทร สุวรรณพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
ขจรศักดิ์ เจ้ากรมทอง มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
นิตยา สินเธาว์ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต

DOI:

https://doi.org/10.14456/tisr.2025.47

Keywords:

Model Development, Social Partnership, Children, Youth, Sustainable Development

Abstract

This research aims to investigate the problems, elements, and models of social partnership for children and youth in Thailand, and to propose development guidelines to the Ministry of Social Development and Human Security (MSDHS) to promote sustainable youth participation. A qualitative approach was used, collecting data from in-depth interviews and focus group discussions with experts in social partnership development. The findings reveal: 1) Problems including lack of acceptance, generational gaps, and complex regulations 2) Key elements including partnership preparation, creative communication, integrated collaboration, benefit sharing, monitoring & evaluation, and governance 3) The developed model promotes sustainable social development by empowering youth as social partners and driving policy collaboration with relevant organizations.

Downloads

Download data is not yet available.

References

กรมกิจการเด็กและเยาวชน. (2563). รายงานการพัฒนาเด็กและเยาวชน ประจำปี 2562. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ชานนท์ โกมลมาลย์. (2558). การประเมินผลการพัฒนาสภาเด็กและเยาวชน. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

นเรศ สวัสดิกุลวัฒน์. (2551). แนวทางการพัฒนาการเป็นหุ้นส่วนทางสังคมในการจัดสวัสดิการเด็ก. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 5 (พ.ศ.2525-2529).

แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ.2566-2570).

พระราชบัญญัติส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ พ.ศ.2550.

วรดร เลิศรัตน์ และ สรัช สินธุประมา. (2566). เด็กและครอบครัวไทยในสองทางแพร่ง: รายงานสถานการณ์เด็ก เยาวชน และครอบครัวปี 2023. กรุงเทพฯ: ศูนย์ความรู้นโยบายเด็กและครอบครัว.

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2553). การวิจัยพัฒนารูปแบบ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 2(4), 1-15.

วิชุตา แก้วเชื้อ. (2562). การเสริมสร้างความเข้มแข็งตามแนวคิดหุ้นส่วนทางสังคมในการจัดสวัสดิการสังคมขององค์กรสาธารณประโยชน์. วิทยานิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิไลพร ภิญโญโอภาส. (2557). รูปแบบการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของเยาวชนในการพัฒนาชุมชน กรณีศึกษาชุมชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมพงษ์ จิตระดับ. (2555). การสร้างความเป็นพลเมืองดีในสภาเด็กและเยาวชนระดับท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ ธรรมดา.

องค์การยูนิเซฟ ประเทศไทย. (2561). สถานการณ์เด็กและสตรีในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: องค์การยูนิเซฟ ประเทศไทย.

อาภรณ์ สอาดเอี่ยม, ชนิดา มิตรานันท์, ประพิมพ์พงศ์ วัฒนะรัตน์ และ อรชุลี นิราศรพ. (2564). ความเป็นหุ้นส่วน: บทบาทของครอบครัวและโรงเรียน. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษาพิเศษ, 10(2), 1-13.

Ansell, C., & Gash, A. (2008). Collaborative governance in theory and practice. Journal of Public Administration Research and Theory, 18(4), 543-571.

Axelrod, R. (1984). The evolution of cooperation. New York: Basic Books.

Bovaird, T., & Löffler, E. (eds.). (2003). Public management and governance. London: Routledge.

Bryson, J. (2018). Strategic Planning for Public and Nonprofit Organizations: A Guide to Strengthening and Sustaining Organizational Achievement. New Jersey: John Wiley & Sons.

Bryson, J., Crosby, B., & Bloomberg, L. (2014). Public value governance: Moving beyond traditional public administration and NPM. Public Administration Review, 74(4), 445-456.

Camino, L., & Zeldin, S. (2014). “Everyday Pinups” of youth-adult partnership: The research to practice-policy connections. New Directions for Adult and Continuing Education, 141, 19-28.

Checkoway, B., & Gutiérrez, L. (2006). Youth participation and community change: An introduction. Journal of Community Practice, 14(1-2), 1-9.

Collin, P. (2015). Young citizens and political participation in a digital society. London: Palgrave Macmillan.

Emerson, K., Nabatchi, T., & Balogh, S. (2012). An integrative framework for collaborative governance. Journal of Public Administration Research and Theory, 22(1), 1-29.

Fagan, A., Hanson, K., Briney, J., & Hawkins, J. (2011). Sustaining the utilization and high-quality implementation of tested and effective prevention programs using the Communities That Care prevention system. American Journal of Community Psychology, 48(3-4), 216-227.

Glasbergen, P., Biermann, F., & Mol, A. (eds.). (2007). Partnerships, governance and sustainable development: Reflections on theory and practice. Cheltenham: Edward Elgar Publishing.

Golombek, S. (2006). National Youth Service Day: A Youth Development Strategy. Journal of Youth Development, 1(1), Article 7.

Hart, R. (1992). Children's participation: From tokenism to citizenship. Nakhon Pathom: International Child Development Center.

Keeves, J. (ed.). (1988). Educational research, methodology, and measurement: An international handbook. Oxford: Pergamon Press.

Kirshner, B. (2008). Guided Participation in Three Youth Activism Organizations: Facilitation, Apprenticeship, and Joint Work. Journal of the Learning Sciences, 17(1), 60-101.

Lerner, R., & Phelps, E. (2019). Positive youth development. Oxford: Oxford University Press.

Luederitz, C., Schäpke, N., Wiek, A., Lang, D., Bergmann, M., Bos, J., ...& Westley, F. (2017). Learning through evaluation – A tentative evaluative scheme for sustainability transition experiments. Journal of Cleaner Production, 169, 61-76.

Nelson, J., & Zadek, S. (2000). Partnership Alchemy: New Social Partnerships in Europe. Copenhagen: The Copenhagen Centre.

Patton, M. (2011). Developmental evaluation: Applying complexity concepts to enhance innovation and use. New York: Guilford Press.

Percy-Smith, B., & Thomas, N. (eds.). (2010). A handbook of children and young people's participation: Perspectives from theory and practice. London: Routledge.

Porter, M., & Kramer, M. (2011). Creating shared value. Harvard Business Review, 89(1/2), 62-77.

Prensky, M. (2001). Digital natives, digital immigrants. On the Horizon, 9(5), 1-6.

Rhodes, R. (1996). The new governance: Governing without government. Political Studies, 44, 652-667.

Rogers, C., & Farson, R. (1957). Active listening. Illinois: University of Chicago.

Selsky, J., & Parker, B. (2005). Cross-sector partnerships to address social issues: Challenges to theory and practice. Journal of Management, 31(6), 849-873.

Shier, H. (2001). Pathways to participation: Openings, opportunities and obligations. Children & Society, 15(2), 107-117.

United Nations Children's Fund. (2020). The State of the World's Children 2019: Children, food and nutrition - Growing well in a changing world. New York: United Nations Children's Fund.

United Nations Development Programme. (2020). Human Development Report 2020: The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene. New York: United Nations Development Programme.

Wong, N., Zimmerman, M., & Parker, E. (2010). A typology of youth participation and empowerment for child and adolescent health promotion. American Journal of Community Psychology, 46(1-2), 100-114.

Zeldin, S. (2013). Youth-Adult Partnerships in Community Decision Making: What Does It Take to Engage Adults in the Practice?. New Directions for Adult and Continuing Education, 137, 35-45.