การวิเคราะห์โครงการโอทอปนวัตวิถีในจังหวัดพิษณุโลกและสุโขทัย: ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายเพื่อการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนโดยชุมชน

วทัญญู ใจบริสุทธิ์; จิตสภา กิติผดุง

doi:10.14456/tisr.2025.34

Authors

วทัญญู ใจบริสุทธิ์ สถาบันเอเชียตะวันออกศึกษา ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
จิตสภา กิติผดุง สำนักนวัตกรรมการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

DOI:

https://doi.org/10.14456/tisr.2025.34

Keywords:

OTOP Nawatwithi, Community-Based Tourism, Sustainable Development, Self-Reliance, Social Capital

Abstract

This article analyzes key factors for developing community-based tourism under the OTOP Nawatwithi project in Phitsanulok and Sukhothai provinces. Using the SWOT framework and focus group discussions with community leaders and members, findings are developed into policy recommendations for sustainable community-based tourism. Results show both communities share strengths such as leveraging local identity for tourism, applying the sufficiency economy philosophy, and building networks. However, Ban Pha Rang Mhee is more effective in implementing policies, while Ban Muang Kao faces financial and administrative challenges. The government plays a vital role in providing support, but project discontinuity and the COVID-19 pandemic pose significant obstacles. Policy recommendations emphasize the development of social and economic capital to foster community self-reliance and sustainability.

Downloads

Download data is not yet available.

References

กรมการพัฒนาชุมชน. (2561). คู่มือบริหารโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. กรุงเทพฯ: กรมการพัฒนาชุมชน.

กรมการพัฒนาชุมชน. (ม.ป.ป.). เที่ยวบ้านฉัน. กรุงเทพฯ: กรมการพัฒนาชุมชน.

กฤษณะ ดาราเรือง. (2564). แนวทางการพัฒนาชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี บ้านหนองกระดูกเนื้อ ตำบลหนองนมวัว อำเภอลาดยาว จังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์, 4(4), 105-122.

กัลยา สว่างคง, วชิรญา ตติยนันทกุล และ ปวรรัตน์ สุภิมารส. (2565). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชน OTOP นวัตวิถี อย่างยั่งยืน: กระบวนการและความสำเร็จ ชุมชนบ้านเกาะเกิด อำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. สืบค้นจาก https://sdgs.dpu.ac.th/activities-detail.php?id=8&uid=61404SHHC2182.

กาญจนา เหล่าโชคชัยกุล. (2564). จาก OTOP ถึง OTOP นวัตวิถี: นโยบายการพัฒนาที่มีชุมชนเป็นฐาน?. วารสารไทยคดีศึกษา, 18(2), 114-146.

พิรดาภร ใจหาญ, อภิกนิษฐา นาเลาห์ และ วิสิฏฐ์ คิดคำส่วน. (2566). แนวทางการบริหารจัดการการท่องเที่ยวโอทอปนวัตวิถี ที่เสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน ในจังหวัดนครพนม. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 5(2), 41-56.

ภณธศร ปุ๊ดหน่อย และ โชติ บดีรัฐ. (2567). การพัฒนาศักยภาพชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถีไทยทรงดำ ในเขตพื้นที่บ้านห้วยห้าง ตำบลหนองหลุม อำเภอวชิรบารมี จังหวัดพิจิตร. วารสารการพัฒนาการเรียนรู้สมัยใหม่, 9(3), 140-150.

สาธินี วัฒนกุล, บงกชมาศ เอกเอี่ยม, เฉลิมชัย ปัญญาดี และ สุริยจรัส เตชะตันมีนสกุล. (2566). กลยุทธ์การพัฒนาท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถีชุมชนบ้านป่าตาล ตำบลบวกค้าง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์, 6(2), 102-119.

สุกัญญา พยุงสิน และ จิราวรรณ สมหวัง. (2564). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการธุรกิจโฮมสเตย์ตามแนวทางการท่องเที่ยวชุมชน OTOP นวัตวิถี: กรณีศึกษา หมู่ 10 ตำบลเขาสมอคอน อำเภอท่าวุ้ง จังหวัดลพบุรี. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 13(3), 170-187.

เสรี พงศ์พิศ. (2551). แนวคิดแนวปฏิบัติ ยุทธศาสตร์พัฒนาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: พลังปัญญา.

Comino, E., & Ferretti, V. (2016). Indicators-based spatial SWOT analysis: Supporting the strategic planning and management of complex territorial systems. Ecological Indicators, 60, 1104-1117.

David, F. (2011). Strategic Management Concepts and Cases (13th ed). New York: Prentice Hall.

Hiramatsu, M. (2008). The “One Village One Product” Movement Spreading Throughout the World. Tokyo: One Village, One Product Movement.

Ngamcharoen, P., Sakdapat, N., & Bhanthumnavin, D. (2025). Research for the development and evaluation of instruments for measuring responsible tourism behavior of generation Y tourists in Thailand. F1000Research, 14, 8.

Nobuyoshi, N., & Lutful, K. (2005). One Village One Product Movement: Success Story of Rural Development in Japan and Learning Points for Bangladesh. The Economic Science, 52(4), 71-92.

Oita Prefecture. (2016). Oita Prefecture 2016. Oita: Oita Prefecture.

Takai, K. (2012). Endogenous Regional Development. Tokyo: United Nations Centre for Regional Development.

Yamagami, S., & Fukimoto, T. (2011). The Prototype for the One Village, One Product Movement: Community Development Initiatives in Oyama Town. In K. Igusa. (ed.). The OVOP Movement and Local Development in Asia (pp. 33-54). Oita: Ritsumeikan Asia Pacific University.

Yamazaki, J. (2010). A Comparative Analysis of One Village One Product (OVOP) and its Replicability in International Development. Masters of Arts Thesis, International Institute of Social Studies.