การบริหารทรัพยากรในยุคเศรษฐกิจหมุนเวียนเพื่อเสริมสร้างความยั่งยืน ในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาจังหวัดปทุมธานี

ผู้แต่ง

  • รัฐบุรุษ คุ้มทรัพย์ มหาวิทยาลัยชินวัตร
  • สิปป์ณรงค์ กาญจนาวงศ์ไพศาล มหาวิทยาลัยชินวัตร

DOI:

https://doi.org/10.14456/tisr.2025.18

คำสำคัญ:

การบริหารทรัพยากร, ความยั่งยืน, เศรษฐกิจหมุนเวียน, องค์กรภาครัฐ

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับของปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ การสนับสนุนจากภาครัฐและชุมชน การยอมรับแนวคิดเศรษฐกิจหมุนเวียน การจัดการทรัพยากรในองค์กร และการพัฒนาองค์กร 2) ศึกษาความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างปัจจัยเหล่านี้ที่ส่งผลต่อความยั่งยืนในองค์กร และ 3) พัฒนาแนวทางการบริหารทรัพยากรในยุคเศรษฐกิจหมุนเวียน ผลการวิจัยพบว่า ระดับของปัจจัยที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ การสนับสนุนจากภาครัฐและชุมชน การยอมรับแนวคิดเศรษฐกิจหมุนเวียน การจัดการทรัพยากรในองค์กร และการพัฒนาองค์กร อยู่ในระดับมาก ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างปัจจัยเหล่านี้ที่ส่งผลต่อความยั่งยืนในองค์กรมีความสัมพันธ์กันโดยเป็นไปตามสมติฐาน และแนวทางการบริหารทรัพยากรในยุคเศรษฐกิจหมุนเวียน การสนับสนุนจากภาครัฐและชุมชนมีบทบาทสำคัญในการเสริมสร้างการยอมรับแนวคิดเศรษฐกิจหมุนเวียนและการจัดการทรัพยากรในองค์กร นอกจากนี้ การพัฒนาองค์กรยังมีส่วนช่วยเพิ่มประสิทธิภาพและความยั่งยืนในการบริหารทรัพยากร ผลการวิจัยเสนอแนวทางการบริหารทรัพยากรที่เน้นการบูรณาการเศรษฐกิจหมุนเวียน ความร่วมมือระหว่างภาครัฐและชุมชน และการพัฒนาองค์กรเพื่อส่งเสริมความยั่งยืนในองค์กรภาครัฐ

References

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2563). ข้อมูลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. สืบค้นจาก www.dla.go.th/work/abt/index.jsp.

ชนิดา อาคมวัฒนะ, พระธรรมวัชรบัณฑิต และ ขันทอง วัฒนะประดิษฐ์. (2567). สันตินวัตกรรมการพัฒนาระบบนิเวศองค์กรสุจริตเพื่อยกระดับการประเมินคุณธรรมและความโปร่งใสในการดำเนินงานของหน่วยงานภาครัฐ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 12(3), 1054-1068.

เชิดพงษ์ วาณิชยานนท์ และ จเร สิงหโกวินท์. (2566). การพัฒนาโมเดลเศรษฐกิจ BCG กับดัชนีอยู่เย็นเป็นสุข. วารสารพัฒนาสังคมและยุทธศาสตร์การบริหาร, 25(2), 161-186.

พิสิฐ คําหวาย, พระมหาบุญเลิศ อินฺทปญฺโญ และ พระมหาประกาศิต สิริเมโธ. (2567). กลยุทธ์การบูรณาการภารกิจร่วมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับหน่วยงานภาครัฐอื่นและเอกชนในการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานของชุมชนในเขตเทศบาลตําบลบางสีทอง อําเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 6(3), 742-756.

วรุณรัตน์ คนซื่อ. (2566). คุณลักษณะและองค์ประกอบผู้นำในการบริหารสถานศึกษา: การบริหารตามยุทธศาสตร์เศรษฐกิจชีวภาพ เศรษฐกิจหมุนเวียน และเศรษฐกิจสีเขียว ของมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 11(6), 2559-2570.

สาทินี วัฒนกิจ, รอฮานา แวดอเลาะ, ณัฐชนา นวลยัง และ ธนากรณ์ ดําสุด. (2567). การใช้ประโยชน์จากฐานทรัพยากรท้องถิ่น เพื่อสร้างคุณค่า และเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ชุมชนผ่านกลไกการเรียนรู้และนวัตกรรม: กรณีศึกษาชุมชนรําแดง จังหวัดสงขลา. วารสารปาริชาต, 37(3), 621-635.

สุดารัตน์ พิมลรัตนกานต์, วิโรจน์ เจษฎาลักษณ์ และ จันทนา แสนสุข. (2566). การสังเคราะห์งานวิจัย: ความสามารถในการจัดการนวัตกรรมเพื่อผลการดำเนินงานขององค์กรที่ยั่งยืนในประเทศไทย. วารสารวิชาการเซาธ์อีสท์บางกอก (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 8(1), 134-144.

Barney, J. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 17(1), 99-120.

Barney, J., & Griffin, R. (1992). The Management of Organisation: Strategy, Structure, Behaviour. Boston: Houghton Mifflin Company.

Brundtland, G. (1987). Our Common Future: Report of the World Commission on Environment and Development. New York: United Nations.

Creswell, J. (2014). Research Design: Qualitative, Quantitative and Mixed Methods Approaches. 4th ed. California: SAGE Publications.

Cronbach, L. (1951). Coefficient Alpha and the Internal Structure of Tests. Psychometrika, 16(3), 297-334.

Damanpour, F. (1991). Organizational innovation: A meta-analysis of effects of determinants and moderators. Academy of Management Journal, 34(3), 555-590.

Ellen MacArthur Foundation. (2013). Towards the circular economy: Economic and business rationale for an accelerated transition. Retrieved from www.ellenmacarthurfoundation.org/towards-the-circular-economy-vol-1-an-economic-and-business-rationale-for-an.

Hair, J., Black, W., Babin, B., & Anderson, R. (2010). Multivariate Data Analysis. 7th ed. New York: Pearson.

Jusoh, Z., Zubairi, A., & Badrasawi, K. (2018). Validity Evidence Using Expert Judgment: A Study of Using Item Congruence Involving Expert Judgements for Evidence for Validity of a Reading Test. Al-Shajarah: Journal of the International Institute of Islamic Thought and Civilization, (Special Issue: Education 2018) 307-320.

Patton, M. (1990). Qualitative evaluation and research methods. 2nd ed. California: Sage Publications, Inc.

Rovinelli, R., & Hambleton, R. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Tijdschrift voor Onderwijsresearch, 2(2), 49-60.

United Nations. (2023). Fast Facts – What is Plastic Pollution?. Retrieved from www.un.org/sustainabledevelopment/blog/2023/08/explainer-what-is-plastic-pollution/.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-02-15

How to Cite

คุ้มทรัพย์ ร., & กาญจนาวงศ์ไพศาล ส. (2025). การบริหารทรัพยากรในยุคเศรษฐกิจหมุนเวียนเพื่อเสริมสร้างความยั่งยืน ในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาจังหวัดปทุมธานี. สหวิทยาการและความยั่งยืนปริทรรศน์ไทย, 14(1), บทความที่ 18. https://doi.org/10.14456/tisr.2025.18