การเชื่อมโยงความที่ปรากฏในบทเพลงธรรมะ
DOI:
https://doi.org/10.14456/tisr.2025.9คำสำคัญ:
การเชื่อมโยงความ, บทเพลงธรรมะ, พระพุทธศาสนาบทคัดย่อ
บทเพลงธรรมะในสื่อออนไลน์ปัจจุบัน มีลักษณะของการใช้การเชื่อมโยงความ เพื่อการสื่อสารสู่ผู้ฟังที่มีลักษณะเฉพาะ โดยมีเจตนาเพื่อสร้างความสุนทรียะ สร้างความสงบทางจิตใจ สร้างจิตสำนึกให้ฝักใฝ่ในคุณงามความดีตามหลักธรรมชาติ และตามหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาการเชื่อมโยงความที่ปรากฏในบทเพลงธรรมะ โดยศึกษาข้อมูลจากบทเพลงธรรมะที่เผยแพร่ทางเว็บไซต์ยูทูบ จำนวน 500 เพลง ผลการศึกษาพบการเชื่อมโยงความ 4 ประเภท ประเภทที่พบมากที่สุด คือ การเชื่อมโยงความประเภทการอ้างถึง รองลงมาพบการเชื่อมโยงความประเภทการใช้คำเชื่อม รองลงมาพบการเชื่อมโยงความประเภทการซ้ำ และพบการเชื่อมโยงความประเภทการละน้อยที่สุด ซึ่งการเชื่อมโยงความในบทเพลงธรรมะนี้มีจุดเด่นในเรื่องการอ้างถึง พบว่ามีการอ้างถึงบุรุษสรรพนามเป็นคำศัพท์ทางธรรมที่ใช้อ้างถึงเฉพาะในบทเพลงธรรมะเท่านั้นโดยไม่ปรากฏการใช้คำศัพท์ทางธรรมนี้ในบทเพลงประเภทอื่น ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความโดดเด่นทางด้านการใช้คำศัพท์ในบทเพลงธรรมะเป็นอย่างมาก และการเชื่อมโยงความทุกประเภทที่พบในบทเพลงธรรมะยังทำให้สามารถร้อยเรียงเรื่องราวเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาทำให้ผู้ฟังเข้าใจเรื่องราว เหตุการณ์ต่างๆ ผ่านการถ่ายทอดจากบทเพลงธรรมะได้เป็นอย่างดี
References
ดียู ศรีนราวัฒน์ (บ.ก.). (2559). ภาษาและภาษาศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Halliday, M., & Hasan, R. (1976). Cohesion in English. London: Routledge.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2025 Authors
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.