ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์กับพฤติกรรมการเรียนในเยาวชน: การวิเคราะห์อภิมาน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์กับพฤติกรรมการเรียนในเยาวชน โดยใช้วิธีการวิเคราะห์อภิมานเพื่อดูค่าขนาดอิทธิพลระหว่างตัวแปร ประชากรที่ใช้ในงานวิจัย ประกอบด้วย เอกสารงานวิจัย งานวิทยานิพนธ์ บทความวิจัย ซึ่งตัวแปรอิสระ ได้แก่ แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ตัวแปรตาม ได้แก่ พฤติกรรมการเรียนในเยาวชน กลุ่มตัวอย่างมีจำนวนทั้งสิ้น 15 ค่า ผลการศึกษาพบว่า แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมการเรียน โดยมีค่าขนาดอิทธิพลระหว่างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์กับพฤติกรรมการเรียน มากกว่า .50 ในกลุ่มรวม (d = .947) และ ค่าขนาดอิทธิพลระหว่างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์กับพฤติกรรมการเรียน มากกว่า .50 โดยผลนี้ปรากฏในทุกกลุ่มย่อยที่เป็นตัวแปรปรับของงานวิจัย ได้แก่ เพศ ระดับการศึกษา การศึกษาบิดา และการศึกษามารดา ผลวิจัยดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของตัวแปรแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ที่ยังคงเป็นปัจจัยสำคัญของพฤติกรรมการเรียน นอกจากนี้ผลวิจัยบ่งชี้ถึงการศึกษาของบิดาและมารดาที่มีการศึกษาสูงส่งผลต่อพฤติกรรมการเรียนของบุตรที่ดีด้วย