การส่งเสริมจิตสำนึกร่วมและจิตสาธารณะของนักศึกษา ผ่านโครงการกิจกรรมเพื่อสังคมแบบมีส่วนร่วม

Peravit Chaimala; สิริโฉม พิเชษฐบุญเกียรติ

doi:10.14456/tisr.2023.7

Authors

ภีราวิชญ์ ชัยมาลา คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา เชียงราย
สิริโฉม พิเชษฐบุญเกียรติ คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา เชียงราย

DOI:

https://doi.org/10.14456/tisr.2023.7

Keywords:

Collective Consciousness, Public Mind, Participatory, Corporate Social Responsibility Projects

Abstract

This research aimed to study 1) to promote the collective consciousness and public mind of students through participatory for CSR projects, 2) the model of the process of participation in the development of CSR, 3) the success factors of raising the collective consciousness and public mind of students, and 4) the satisfaction of students towards CSR projects. The research population was students of Rajamangala University of Technology Lanna, Chiangrai Campus who are enrolled in the academic year 2022. Result revealed that 1) Promoting students' collective consciousness and public mind requires a mechanism to drive and encourage students to have a collective consciousness and public mind for the benefit of the public and society. 2) The model of the process of participating in the development of CSR of students found that all sectors to participate in the development of activities. 3) The success factors of raising the collective consciousness and public mind of students towards CSR projects found that the indicators for key success factors consisted of 4 main indicators: participation from all sectors, the strength of leaders, teamwork, and academic networks. 4) Student satisfaction with corporate social responsibility projects was the highest overall satisfaction.

Downloads

Download data is not yet available.

References

กรรณิกา มาโน. (2553). ความหมายของชีวิตกับจิตอาสา. การค้นคว้าอิสระ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

กองการศึกษาเชียงราย. (2565). รายงานสถิติจำนวนนักศึกษา ประจำปี 2565. เชียงราย: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา เชียงราย.

โกวิทย์ พวงงาม. (2550). การปกครองส่วนท้องถิ่นว่าด้วยแนวคิด ทฤษฎีและหลักการ. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง. (2526). การบริหารงานพัฒนาชนบท การระดมประชาชนเพื่อการพัฒนาชนบท. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

ชุติมา จันทรมณี, ชูพักตร์ สุทธิสา และ อินทิรา ซาฮีร์. (2555). การเสริมสร้างศักยภาพเด็กและเยาวชนโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนในพื้นที่กึ่งเมืองกึ่งชนบท: กรณีศึกษาบ้านด้ามพร้า ตำบลขามใหญ่ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 8(1), 217-236.

ทานตะวัน อินทร์จันทร์. (2546). การมีส่วนร่วมของคณะกรรมการชุมชนในการพัฒนาชุมชนย่อยในเขตเทศบาลเมืองลำพูน. การค้นคว้าอิสระ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ธิดาชนก วงศ์พิทักษ์. (2556). ปัจจัยจิตสังคมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตอาสาของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. การค้นคว้าอิสระ การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ธีราพร ทองปัญญา, วีรฉัตร์ สุปัญโญ, ประสงค์ ตันพิชัย และ สันติ ศรีสวนแตง. (2558). จิตสำนึกต่อการพัฒนาชุมชนของเยาวชน: กรณีศึกษากลุ่มเยาวชนอาสาสมัครพัฒนาชุมชนห้วยหมอนทอง. วารสารเกษตรศาสตร์ (สังคม), 36, 483-497.

บุษราภรณ์ ติเยาว์. (2561). ขบวนการจิตอาสา: การขัดเกลาทางสังคมกับการพัฒนาตนของเยาวชนในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. การค้นคว้าอิสระ พุทธศาสตรดุษฎีบัญฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ปิยะนาถ สรวิสูตร. (2552). แรงจูงใจของผู้นำเยาวชนที่มีจิตอาสาในการทำกิจกรรมเพื่อสังคม: กรณีศึกษา สภาเยาวชนกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ สังคมสงเคราะห์ศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ไพศาล วิสาโล. (2550). ศาสตร์และศิลป์แห่งการจัดการความดี กรณีศึกษามูลนิธิพุทธฉือจี้. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

ยุวดี อิ่มใจ, วิวัฒน์พงศ์ เจริญนิธิปัญญา, วัฒนชัย จันทร์วีนุกูล, ณรงค์ศักดิ์ บุณยมาลิก, สมภพ อุณหชาติ, ใกล้รุ่ง กลั่นคันฑา, อัจฉรา บัวสุวรรณ, ชมพูนุช นิยมแย้ม และ วรัท พฤกษากุลนันท์. (2552). การศึกษายุทธศาสตร์การพัฒนาเด็กและเยาวชนให้มีจิตสำนึกต่อสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

วัฒนา วณิชชานนท์, ศิริพร พันธุลี, บรรจง ยัพวัฒนา, พีระพัฒน์ ธีระวรรธนะสิริ, ฉัตรพิมล พอสม, นิคม ทิมา, เสริม เขื่อนสุข และ ดาวรุ่ง เหมะสิขัณฑกะ. (2553). การเสริมสร้างความเข้มแข็งของเทศบาลแม่หล่าย อย่างมีส่วนร่วมเพื่อปลูกฝังจิตสำนึกและพฤติกรรมของเยาวชนและประชาชนตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ:สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ.

เวธกา กลิ่นวิชิต, พิสิษฐ์ พิริยาพรรณ, สุริยา โปร่งน้ำใจ, พวงทอง อินใจ, สรร กลิ่นวิชิต และ คนึงนิจ อุสิมาศ. (2557). รูปแบบการจัดการอาชีวอนามัยโดยการสร้างความมีส่วนร่วม ของโรงงานอุตสาหกรรมในเขตนิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออก. วารสารบูรพาเวชสาร, 1(1), 3-16.

ศิริวรรณ ทวีวัฒนปรีชา. (2549). การเห็นคุณค่าในตนเอง และความสัมพันธ์ระหว่างการเห็นคุณค่าในตนเองกับการปรับตัวในสังคมของนิสิต คณะเภสัชศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. การค้นคว้าอิสระ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.