ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสาเร็จในอาชีพของผู้ต้องขังชายเรือนจากลางชลบุรี ที่ได้รับการบาบัดฟื้นฟูโดยการฝึกวิชาชีพ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสาเหตุ มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาความสาเร็จในอาชีพ เชาวน์อารมณ์ การบริหารจัดการ และสภาพแวดล้อมในการฝึกวิชาชีพ และเปรียบเทียบความสาเร็จในอาชีพจาแนกตามอายุ และระดับการศึกษา ศึกษาสมการพยากรณ์ความสาเร็จในอาชีพ โดยมีเชาวน์อารมณ์ การบริหารจัดการ และสภาพแวดล้อมในการฝึกวิชาชีพเป็นตัวพยากรณ์ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ต้องขังชายเรือนจากลางชลบุรีที่ได้รับการบาบัดฟื้นฟูโดยการฝึกวิชาชีพ จานวน 400 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว วิเคราะห์ความแตกต่างรายคู่ด้วยวิธี เชฟเฟ่ และการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุคูณแบบวิธีนาตัวแปรเข้าทั้งหมด ผลการวิจัย พบว่า 1) ผู้ต้องขังชาย มีความสาเร็จในอาชีพและสภาพแวดล้อมในการฝึกวิชาชีพ อยู่ในระดับปานกลาง ส่วนเชาวน์อารมณ์ และการบริหาร อยู่ในระดับมาก 2) ผู้ต้องขังชายที่มีอายุต่างกัน มีความสาเร็จในอาชีพแตกต่างกันที่ระดับนัยสาคัญ .05 โดยพบว่า ผู้ต้องขังชายที่มีอายุ 50-59 ปี มีความสาเร็จในอาชีพมากกว่าผู้ต้องขังชายที่มีอายุ 20-29 ปี อายุ 30-39 ปี และอายุ 40-49 3) เชาวน์อารมณ์ และการบริหาร ส่งผลต่อความสาเร็จในอาชีพของผู้ต้องขังชาย อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยสามารถร่วมกันพยากรณ์ได้ร้อยละ 26.2