Guidelines to Self-Management of the Elderly in Highland for Health Literacy Development

Main Article Content

Piyaphun Nunta
Gunn Chansrisukot
Apalai Suksamran
Metee Wongweerapun
Anon Seedapeng

Abstract

This research was an action research aimed to study guidelines for self -management of the elderly in highland of Maemon village, Huichompu, Mueang Chiang Rai province. This research study utilized self -management concepts based on a six-step approach: Setting goals, collecting data, processing data, making decisions, Implementing, and Self-evaluation. The study was divided into two steps, steps1: The qualitative research was conducted using guideline questionnaires for in-depth interviews. The samples consists of 10 persons: 2 community leaders, 2 public health officers, 2 village health volunteers, 2 elderly caregivers and 2 elderly people. Data were analyzed using content analysis. Steps2: An elderly group was organized based on the problem criteria identified in step 1, divided into 3 problems 1) nutrition 2) exercise 3) media. They participated in a self-workshop and participatory and non- participatory observations were conducted 5 times over 6 weeks. The sample group was selected using random sampling method of seniors aged 60 years and over. Data was gathered from 60 persons from the hospital medical record at sub-district health promoting hospital. A quantitative research method on health literacy was used. The instrument’s content and reliability by 3 healthy specialists. Quantitative analyses utilized frequency, percentage, and descriptive analysis for qualitative data.


The results of the study showed that most elderly had middle level of health literacy  (x̄ = 3.30) and middle level of self -evaluation. (x̄ = 3.30) The study suggests guidelines for self-management as a learning process for elderly people in highland areas. This process involves organizing group activities for elderly people with the same health problems, The findings indicate that these guidelines promote proper self-management for elderly people in high-altitude areas, even with communication limitations. The process enhances their perception of diverse health information, supports self-management practices, and fosters health literacy at each step of self-management which consists of 1) participatory learning and group process change each other 2) Checking for understanding after the supporting health information with ask and answer questions from sub-district health promoting hospital officers, then Practicing health behavior and evaluating themselves. 

Article Details

Section
Research Articles

References

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2563). รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทยปีพ.ศ. 2563. กรุงเทพฯ : กรมกิจการผู้สูงอายุ.

กองสุขศึกษา กระทรวงสาธารณสุข. (2559). แนวคิดในการส่งเสริมสุขภาพ. กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.

กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข. (2561). การเสริมสร้างและประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพกลุ่มเด็กและเยาวชนอายุ 7-14 ปี และกลุ่มประชาชนที่มีอายุ 15 ปี. สืบค้น 2 มีนาคม 2564 จากhttp://www.scribd.com/document/406967113/220120180914085828-linked-pdfhed.go.th(12 August 2021).

คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ. (2563). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545 - 2565) ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 2 พ.ศ. 2563. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

คณะกรรมการส่งเสริมประสานงานด้านผู้สูงอายุแห่งชาติ. (2566). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566-2580). กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

ยุทธการ ประพากรณ์, โรจนี จินตนาวัฒน์, เดชา ทำดี. (2564). ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุกระเหรี่ยง. พยาบาลสาร. 48(1), 67–77.

วรรณศิริ นิลเนตร. (2557). ความฉลาดทางสุขภาพของผู้สูงอายุไทยในชมรมผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิมลรัตน์ ภู่วราวุฒิ. (2558). การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบเรื่องรูปแบบการดูแลผู้ป่วยเรื้อรังและการสนับสนุนการจัดการตนเองในผู้ป่วยเรื้อรัง. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.

สถาบันประสาทวิทยา กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. (2558). แนวทางการพยาบาลผู้ป่วยหลอดเลือดสมองสำหรับพยาบาลทั่วไป. กรุงเทพฯ: ธนาเพลส.

Creer, L. T. (2000). Self-management of chronic illness. In M. Boekaerts, P. R. Pintrich, & M.Zeidner (Eds.), Handbook of self- regulation, 601-629. California: Academic.

Cho, S., Zunin, I., Chao, P., Heiby, E., & McKoy, J. (2012). Effects of pain controllability and discrepancy in social support on depressed mood among patients with chronic pain. International Journal of Behavioral Medicine. 19(3), 270-279.

Indhraratana, A. (2014). Health Literacy of Health Professional. Journal of The Royal Thai Army Nurse. 15(3), 174.

Ishikawa, H., Takeuchi, T., & Yano, E. (2008). Measuring functional, communicative, and critical health literacy among diabetic patients. Diabetes Care. 31(5), 874-879.

Kogan, H. N., & Betrus, P. A. (1984). Self-management: A nursing mode of therapeutic influence. Advances in Nursing Science. 6(4), 55–73.

Michie, S., Stralen, M. V., & West, R. (2011). The behavior change wheel: A new method for characterizing and designing behavior change interventions. Implementation Science. 6(42), 1-11.

Nutbeam, D. (2008). The evolving concept of health literacy. Social Science & Medicine. 67, 2072-2078.

Nutbeam, D. & McGill. B (2018). Improving health literacy in community populations: a review of progress. Health promotion international, 33(5), 901-911.

Riegel, B., Carlson, B., & Glaser, D. (2000). Development and testing of clinical tool measuring Self-management of heart failure. Heart & Lung, 29(1), 4-15.

Walsh, N. E, Mitchell, H. L, Reeves, B. C., & Hurley, M. V. (2006). Integrated exercise and self-management programs in osteoarthritis of the hip and knee: A systematic of effectiveness. Physical Therapy Reviews. 11, 289-297.

World Health Organization. (2002). Active Ageing: A Policy Framework. Geneva: World Health Organization.