Live Music Truck: The Popularity of Community Activities in the Northeast of Thailand

Main Article Content

Ittipong Thongsrikate

Abstract

Live music truck is a social phenomenon found in festive activities in the
Northeast (Isan Region) of Thailand. The purpose of this paper was to study
background and development of live music truck, the popularity of community
activities in which the live music truck is used in a northeastern province of Thailand. The study employed a qualitative research methodology. The data was collected by implementing in-depth interviews with five community leaders, five
knowledgeable locals, ten local people, and five life music truck owners. The
participant and non-participant observations were also used. The obtained data
was analyzed by using content analysis. The results found that the live music truck was created by adapting existing cultural heritage to social changes, media, and modern technology by combining the prominence of music cultures, such as folk musical instruments, and music performance in local festivals in the Northeast. This adjustment aimed to create a new form of entertainment that served the needs of people in the local community and other areas. Implementing the new media drew attention from many people from inside and outside the community to participate in the activities and way of life of the Isan people, who use music for rites of passage, calendars, and rites of social festivities. Throughout the last decade, the live music truck's popularity has steadily increased.

Article Details

Section
Research Articles

References

กิจติพจน์ ประชาชิต. (2554). วัฒนธรรมอีสานในสื่อพื้นบ้าน. วารสารวิชากร AJNU ศิลปสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 2(1), 14-86.

คมกริช การินทร์. (2563). กระบวนการเปลี่ยนแปลงของดนตรีอีสาน:วงโปงลาง. วารสารรัตนปัญญา. 5(2), 35-46.

จารุวรรณ ด้วงคำจันทร์. (2563). การเติบโตของวัฒนธรรม “ไทบ้าน” ผ่านรถแห่มหรสพเคลื่อนที่.เอกสารสืบเนื่อง จากการประชุม การประชุมวิชาการระดับชาติด้านมานุษยวิทยาและสังคมวิทยา ครั้งที่ 2 “คลี่ คลาย ญ่าย เคลื่อน” 20-21 พฤศจิกายน 2563 ณ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

ฉันทรีญาภัสร์ กาญจนาสาธนา บุญทัน เชษฐสุราษฎร์และอภิชาต แสงไกร. (2557). ความอบอุ่นแห่งวิถีอีสาน. วารสาร สถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 15(2), 97-89.

เชาวฤทธิ์ ชาคำไฮ สรวงสุดา สิงขรอาสน์. (2560). การบรรเลงตรัวในวงมโหรีพื้นบ้านอีสานใต้:กรณีศึกษา คณะอิสาน พันปี จังหวัดบุรีรัมย์. รมยสาร. 15(1), 263-274.

ทรงวิทย์ พิมพะกรรณ์. (2553). หมอลำกับการดำรงอยู่ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงทางสังคมวัฒนธรรม. วารสาร ศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 2(1), 66-88.

ทรงวิทย์ สิทธิ์ทองสี. (2563). ดนตรีกับวิถีชีวิตของคนอีสานบอกผ่านฮูปแต้มในสิมอีสาน. วารสารศิลปกรรมและการ ออกแบบแห่งเอเชีย. 1(2), 101-114.

เทพพร มังธานี. (2554). ฮูปแต้มในสิมอีสาน:ภาพสะท้อนความหลากหลายของลัทธิความเชื่อ. วารสารศิลปกรรม ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 3(1), 40-54.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2557). โขน,คาราบาว,น้ำเน่าและหนังไทย ว่าด้วยเพลง,ภาษา และนานามหรสพ.กรุงเทพฯ: มติชน.

ปฐม หงส์สุวรรณ. (2556). แม่โขงกับการเป็นเวทีของประเพณีประดิษฐ์ในอีสาน. วารสารอักษรศาสตร์. 42(2), 169- 271.

ปิ่นวดี ศรีสุพรรณ เยาลักษณ์ อภิชาตวัลลภ และกนกวรรณ มโนรมย์. (2554). รื้อสร้างประเพณี:การเปลี่ยนแปลงของ บุญบั้งไฟในยุคโลกาภิวัตน์. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง. 7(2), 27-48.

พิทยะวัฒน์ พันธะศรี. (2557). มโหรีอีสาน:จากดนตรีถวายเทวสถานแห่งราชสำนักเขมรสู่ดนตรีวิถีชีวิตชาวอีสาน. วารสารช่อพะยอม. 25(1),41-51.

เพ็งวิภาศ พลเผ่า .(2559). การวิเคราะห์ผลกระทบสถานะบทบาทและองค์ความรู้ของประเพณี ฮีตสิบสองคองสิบสี่ ในจังหวัดขอนแก่น.(รายงานการวิจัย) กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สิทธิศักดิ์ จำปาแดง. (2561). กลองยาวในวิถีวัฒนธรรมของชาวอำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม.วารสาร ศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 10(1), 91-109.

สุริยา สมุทรคุปติ์ พัฒนา กิติอาษา และศิลปกิจ ตี่ขันติกุล. (2541). แต่องค์ทรงเครื่อง:ลิเกในวัฒนธรรมประชาไทย. นครราชสีมา:ห้องไทยศึกษานิทัศน์ สำนักเทคโนโลยีสังคม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

อธิคม วงษ์นาง และสิทธิศักดิ์ จำปาแดง. (2560). มโหรีอีสาน:การพัฒนาเพื่อสืบสานคุณค่าทางวัฒนธรรม. วารสาร ศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 9(2), 149-165.

Hobsbawm, E & Ranger, T. (1983). Terrence The Invention of Tradition. Cambridge: Cambridge University press.

Williams, R. (1963). Culture and Society. Harmondsworth: Penguin.

สัมภาษณ์

สาน (นามสมมติ).ผู้นำชุมชน.(2 กรกฎาคม 2563). สัมภาษณ์.

ท๊อป (นามสมมติ).เจ้าของรถแห่ดนตรีสด.(21 พฤษภาคม 2563) สัมภาษณ์.

แคน (นามสมมติ).เจ้าของรถหาดนตรีสด.(6 กันยายน 2563). สัมภาษณ์.

จ๊อด (นามสมมติ).เจ้าของรถแห่ดนตรีสด.(6 กันยายน 2563). สัมภาษณ์.

บุญหลาย (นามสมมติ).ผู้นำชุมชน.( 2 กรกฎาคม 2563). สัมภาษณ์.

สายใจ (นามสมมติ).ผู้นำชุมชน.( 2 กรกฎาคม 2563). สัมภาษณ์.

เวียง (นามสมมติ).ชาวบ้านในชุมชน.(4 กรกฎาคม 2563). สัมภาษณ์.

สมชาย (นามสมมติ).ชาวบ้านในชุมชน.( 4 กรกฎาคม 2563). สัมภาษณ์.