Analysis of the Cultural Communication to Reproduce the Inthakin Legends

Main Article Content

Ladda Chittakuttanon

Abstract

The research of Analysis of the Cultural Communication to Reproduce the Inthakin Legends was a qualitative research based on the survey with 4 Inthakin legends. The objectives were to study the changes of Inthakin Legends both in form and content, to study the existence and change meaning of 4 Inthakin Legends, and to study the factors that affect the existence and change meaning of Inthakin Legends. By using the concept of Tradition Selection of Raymond Williams guide in the analysis, the research results show that Inthakin Legend Story created by The Tourism Authority of Thailand, Suwankhamdang Legend, 600 year celebration of Pha That Jedi Luang of Inthakin Legend and Oral History of Inthakin Legend have changed in both form and content to be consistent with the interests of the creators behind the legend. 4 Inthakin Legends have changed the essential contents such as following: townspeople, evil ghosts, the relevant location, the irreverence of two giants and Sao Inthakin, Moreover, the name of people who build up Sao Inthakin and the method of building have also been changed. Therefore, senders, receivers, messages and medium are factors of existence that change the meaning of Inthakin Legend.

Article Details

Section
Research Articles

References

กนกพรรณ วิบูลยศริน. (2547). การเปรียบเทียบภาพตัวแทนของผู้หญิงสมัยใหม่และหลังสมัยใหม่ในภาพยนตร์ไทยและภาพยนตร์อเมริกัน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กฤษณ์ คำนนท์. (2552). การสร้างภาพตัวแทนด้วยการแต่งหน้าเพื่อสื่อความหมายลักษณะตัวละครของละครโทรทัศน์ไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

การศึกษา การศาสนาและวัฒนธรรมจังหวัดเชียงใหม่, สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเชียงใหม่. (2536). การวัฒนธรรม. เชียงใหม่: สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดเชียงใหม่.

เจริญวิทย์ ฐิติวรารักษ์. (2544). การสร้างสารสนเทศและภาพตัวแทนของชายรักชายในเว็บไซต์ไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธัญจิรา ศรีคำ. (2552). การสื่อสารกับการผลิตซ้ำเพื่อสืบทอดพิธีกรรมสามปีสี่รวงข้าวของชุมชนไทลื้อบ้านล้า อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พนิดา หันสวาสดิ์. (2544). ผู้หญิงในภาพยนตร์ : กระบวนการผลิตซ้ำภาพลักษณ์ของผู้หญิงในสังคมไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

พัชรา รุ่งสุข. (2544). วาทกรรมของนักวิจัยชายและหญิงเรื่องเพศกับวัยรุ่นและการผลิตซ้ำของหนังสือพิมพ์(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เพ็ญศรี จุลกาญจน์. (2540). การผลิตซ้ำอุดมการณ์เกี่ยวกับบทบาทและสถานภาพของหญิงและชาย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ลัดดา จิตตคุตตานนท์. (2552). การวิเคราะห์การสื่อสารเชิงวัฒนธรรมเพื่อการดำรงอยู่และสืบทอดประเพณีบูชาอินทขิล (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศิริพร ไฝศิริ. (2544). การสร้างสรรค์ในการผลิตซ้ำซ้ำภาพยนตร์ไทยจากตำนาน "แม่นากพระโขนง" (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมพงษ์ เกรียงไกรเพชร. (2539). บันทึกประเพณีไทย ภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.

สมสุข หินวิมาน. (2548). ทฤษฎีสำนักวัฒนธรรมศึกษา. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎีการสื่อสาร หน่วยที่ 8- 15. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุธีรา อินทรวงศ์. (2542). กระบวนการผลิตซ้ำข้ามวัฒนธรรมของรายการ ที่ได้รับลิขสิทธิ์จากต่างประเทศของสถานีโทรทัศน์ยูบีซี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.