“Sriswasdiwat” Valuable Didactic Literature

Main Article Content

กฤษฎิ์ สุรนัคครินทร์

Abstract

This article aims at investigating didactic literature Sriswasdiwat by Muan Bromsompatsorn in three following aspects : poetic values, teaching approaches, and social values. In terms of its poetic values, it was found that the author not only strictly followed traditional prosodic forms but also carefully selected rhyming words and sounds in order to make this didactic literature sound more pleasant. Moreover, the author made use of different types of figurative language to help
readers visualize images and remember the content more easily. In terms of its teaching approaches, the author employed four following approaches: using straightforward manner, referring to traditions and customs, showing the consequences of an action, and using folklore allusions. In terms of its social values, this didactic literature revealed educational values of people in the past and ethical values shown in moral lessons.

Article Details

Section
Academic Article

References

จรูญรัตน์ รัตนากร. (2535). โลกทัศน์ของชาวอีสานจากวรรณกรรมคำสอน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต) มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยศรีนครินรวิโรฒ มหาสารคาม.
ชานนท์ ไชยทองดี. (2552). ภูมิปัญญาจากวรรณกรรมคำสอนเรื่องคดีโลกธรรม. วารสารช่อพะยอม. 20, 51-56
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2523). นวนิยายกับสังคมไทย พ.ศ. 2475 – 2500. กรุงเทพฯ: บางกอกการพิมพ์.
__________. (2547). วรรณกรรมประเภทกลอนสวดภาคกลาง: การศึกษาในเชิงวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: ทุนวิจัยรัชดาภิเษกสมโภช.
ประคอง กระแสชัย. (2534). การวิเคราะห์วรรณกรรมคำสอนล้านนาไทย เรื่อง ธรรมดาสอนโลก (รายงานการวิจัย). ลำปาง : สำนักวิทยบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.
ปัญจลักษณ์ แก้วแฝก. (2550). การเปรียบเทียบวรรณกรรมคำสอน เรื่องสุภาษิตร้อยแปดสำนวน ภาคใต้และย่าสอนหลานสำนวนภาคอีสาน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ภูมิจิต เรืองเดช. (2542). วรรณกรรมท้องถิ่นจังหวัดบุรีรัมย์: วรรณกรรมลายลักษณ์ เรื่อง ปาจิต –อรพิม อินปัตถา – กูญลวงศ์ ศรีสวัสดิ์วัด ประถม กอ ขอ พระปรมัตถ์ ตำราพระยาศรีว่าด้วยโรคฝี. บุรีรัมย์: สถาบันราชภัฏบุรีรัมย์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย:พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่มที่ 27. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงณราชวิทยาลัย
ศึกษาธิการ, กระทรวง. (2548ก). บทอาขยานภาษาไทยช่วงชั้นที่ 1 – ช่วงชั้นที่ 4. กรุงเทพฯ :สำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
__________. (2548ข). หนังสือสาระการเรียนรู้พื้นฐาน ชุด ภาษาเพื่อชีวิต วรรณคดีล้านนา ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา ลาดพร้าว.
ศิริพร คชตุ้ง. (2544). การศึกษาเปรียบเทียบวรรณกรรมคำสอน เรื่อง กาพย์ลุงสอนหลานสำนวนใต้กับกาพย์ปู่สอนหลานสำนวนภาคอีสาน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง
โสภา คชรัตน์. (2550). นรางกุโรวาท: การศึกษาในฐานะวรรณกรรมคำสอน. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต) กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินรวิโรฒ.
สุภาพร คงศิริรัตน์. (2556). วิชาเหมือนสินค้า: วรรณกรรมของนายมีที่ไม่เป็นที่รู้่จัก. วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 10(1), 23-38.