ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ของนักศึกษาที่เรียนวิชาสถิติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์
คำสำคัญ:
พฤติกรรมการเรียนรู้, สถิติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์, แบบจำลองโพรบิทแบบเรียงลำดับบทคัดย่อ
การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา และเปรียบเทียบพฤติกรรมการเรียนรู้ ตลอดจนปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ของนักศึกษาที่เรียนวิชาสถิติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์ โดยทำการเก็บรวมรวมข้อมูลจากนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนวิชาสถิติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2561 และ 2562 จำนวน 125 คน ทำการวิเคราะห์พฤติกรรมการเรียนรู้ทั้ง 10 ด้าน และปัจจัยส่วนบุคคล ซึ่งจำแนกตามเพศ อายุ เกรดเฉลี่ยสะสม รายได้ต่อเดือน และการศึกษาก่อนเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัย ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการทางสถิติเชิงพรรณนา และเชิงอนุมาน รวมไปถึงวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ของนักศึกษาด้วยแบบจำลองโพรบิทแบบเรียงลำดับ (Ordered Probit Model)
ผลการศึกษาพบว่านักศึกษามีพฤติกรรมการเรียนรู้โดยรวมในการเรียนวิชาสถิติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์อยู่ในระดับปานกลาง โดยมีค่าเฉลี่ยของพฤติกรรมการเรียนรู้ด้านทัศนคติในการเรียนมากที่สุด และด้านความวิตกกังวลมีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด ทั้งนี้นักศึกษาที่มีเพศ อายุ รายได้ต่อเดือน การศึกษาก่อนเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัย และเกรดเฉลี่ยสะสมแตกต่างกันส่งผลทำให้มีพฤติกรรมการเรียนรู้โดยรวมในการเรียนวิชาสถิติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์แตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ 0.01, 0.01, 0.01, 0.01 และ 0.10 ตามลำดับ
สำหรับปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ของนักศึกษา ซึ่งพิจารณาจากโอกาสในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการเรียนรู้ของนักศึกษาที่เรียนวิชาสถิติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์ให้มีพฤติกรรมการเรียนรู้ที่มาก พบว่านักศึกษาเพศชาย มีโอกาสในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการเรียนรู้น้อยกว่าเพศหญิง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.01 ส่วนนักศึกษาที่มีเกรดเฉลี่ยสะสมสูงกว่า มีโอกาสในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการเรียนรู้มากกว่านักศึกษาที่มีเกรดเฉลี่ยสะสมต่ำกว่า และนักศึกษาที่สำเร็จการศึกษาในแผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ก่อนเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัย มีโอกาสในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการเรียนรู้มากกว่านักศึกษาที่สำเร็จการศึกษาในแผนการเรียนอื่นก่อนเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.1
เอกสารอ้างอิง
ขวัญ เพชรสว่าง และอนพัทย์ หนองคู. (2553). รายงานวิจัยปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในวิชาเศรษฐศาสตร์จุลภาคเบื้องต้นของนักศึกษา มหาวิทยาลัยศรีปทุม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ทิพย์วรรณ สุขใจรุ่งวัฒนา และธีรศักดิ์ อุ่นอารมณ์เลิศ. (2553). การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเรียนที่ดีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัดสำนักบริหารงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน จังหวัดนครปฐม. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 1(2), 126-139.
ทิพวรรณ สุวรรณประเสริฐ. (2541). ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมต้น สังกัดกรมสามัญศึกษา จังหวัดปราจีนบุรี. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สุวีริยาสาส์น.
ประพาฬรัตน์ อ่ำประเสริฐ. (2552). รายงานวิจัยปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในวิชากลยุทธ์การเลือกซื้อและใช้สื่อโฆษณาของนักศึกษา คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ปัญจา ชูช่วย. (2551). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาปริญญาตรี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. (วิทยานิพนธ์ศึกษามหาบัณฑิต). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ปิติพัฒน์ นิตยกมลพันธุ์, ทศพร แก้วขวัญไกร, ภวิษย์หาญ พะนุมรัมย์, บัญชา จันทราช, ศิระ เพ็ชรจำเริญสุข และ ธนกร เพชรสินจร. (2562). รายงานวิจัยความพึงพอใจของนักศึกษาและอาจารย์ที่มีต่อหลักสูตรเศรษฐศาสตรบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
ผ่องใส เพ็ชรรักษ์, อาทร จิตสุนทรชัยกุล และ ศิรัตน์ แจ้งรักษ์สกุล. (2555). รายงานวิจัยการศึกษาถึงการศึกษาพฤติกรรมการเรียนที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรม คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พรจันทร์ โพธินาค, สมุทร ชำนาญ และ สุรัตน์ ไชยชมภู. (2557). ปัจจัยที่ส่งอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนิสิตที่มีผลการเรียนต่ำกว่าเกณฑ์ มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา, 8(1), 47-62.
พัฒธณี ดวงเนตร. (2552). รายงานวิจัยปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาบัญชีขั้นกลาง 2 ของนักศึกษาปริญญาตรีปีที่ 2 คณะบัญชี มหาวิทยาลัยศรีปทุม บางเขน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
พัสวี ตินตบุตร. (2541). ความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อ ความวิตกกังวล และผลสัมฤทธิ์ในการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิษณุ ลิมพะสูตร. (2555). พฤติกรรมการตั้งใจเรียนของนักศึกษาระดับปริญญาตรีภาคพิเศษ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์. (การค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ไพฑูรย์ ไกรพรศักดิ์. (2559). เศรษฐมิติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รังสรรค์ โฉมยา. (2561). การศึกษาพฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยตัวเองของนิสิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 12(3), 309-317.
วิไลลักษณ์ สายเสน่ห์. (2553). รายงานวิจัยการศึกษาพฤติกรรมการเรียนรู้ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ศิราภรณ์ เทพฉิม. (2541). การเปรียบเทียบผลของการให้คำปรึกษาเป็นกลุ่มและรายบุคคลแบบเผชิญความจริงที่มีต่อยุทธวิธีการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนกุนนทีรุทธารามวิทยาคม กรุงเทพมหานคร. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศุภลักษณ์ ไชยสิทธิ์. (2552). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชา BUS 305 การวิเคราะห์เชิงปริมาณที่ได้รับการจัดการเรียนการสอนแบบร่วมมือแบ่งกลุ่มผลสัมฤทธิ์ (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ศุภิกา นิรัติศัย. (2561). ทัศนคติ แรงจูงใจ และพฤติกรรมการเรียนภาษาอังกฤษของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(2), 138-170.
สรชัย พิศาลบุตร. (2551). สถิติธุรกิจ. กรุงเทพฯ: บริษัทวิทยพัฒน์ จำกัด.
สำนักคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สิงห์ สิงห์ขจร. (2557). การพัฒนาการเรียนการสอนโดยใช้เครือข่ายสังคม. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 4(2), 18-34.
สุนทรีพร ธรรมบำรุง. (2553). การศึกษาและพัฒนานิสัยและเจตคติทางการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อมรทิพย์ แท้เที่ยงธรรม. (2547). เศรษฐสถิติ: ระเบียบวิธีและการนำไปใช้เพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2550). การศึกษาพฤติกรรมการเรียนของนักศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ:
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Bloom, B. S. (Ed.), Engelhart, M.D., Furst, E.J., Hill, W.H., & Krathwohl, D.R. (1956). Taxonomy of Educational Objectives, Handbook I: The Cognitive Domain. New York: David McKay Co Inc.
Cano, F. (2006). An In-Depth Analysis of the Learning and Study Strategies Inventory (LASSI). Educational and Psychological Measurement, 66(6), 1023–1038.
Diener, C.L. (1970). Similarities and difference between over-achieving and under-achieving student. The Personal and Guidance Journal, 38(63), 396-400.
Eckholdt, C.S. (1998). The relationship among testwiseness, test anxiety and study strategies. (Doctoral of Philosophy (Psychology)). Nashville: Tennessee State University.
Greene, W. H. (2012). Econometric Analysis (7th ed). Upper Saddle River, NJ: Pearson Education.
Jearakul, P. (1976). A study of some factor associated with academic performance of tenth-graders in provincial high school of northeastern Thailand. (Doctoral of Philosophy (Secondary Education)). Boulder: University of Colorado.
Loomis, K.D. (2000). Learning styles and asynchronous learning: Comparing the LASSI model to class performance. Journal of Asynchronous Learning Networks, 4(1), 23-32.
Weinstein, C. E., & Palmer, D. R. (2002). Learning and Study Strategies Inventory (LASSI) (2nd ed). Amarillo, TX: H&H Publishing.
Weinstein, C. E., Palmer, D.R., & Schulte, A. C. (1987). Learning and Study Strategies Inventory (LASSI). Clearwater, FL: H&H Publishing.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 มหาวิทยาลัยพะเยา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้นิพนธ์ต้องรับผิดชอบข้อความในบทนิพนธ์ของตน มหาวิทยาลัยพะเยาไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับบทความที่ตีพิมพ์เสมอไป ผู้สนใจสามารถคัดลอก และนำไปใช้ได้ แต่จะต้องขออนุมัติเจ้าของ และได้รับการอนุมัติเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน พร้อมกับมีการอ้างอิงและกล่าวคำขอบคุณให้ถูกต้องด้วย
The authors are themselves responsible for their contents. Signed articles may not always reflect the opinion of University of Phayao. The articles can be reproduced and reprinted, provided that permission is given by the authors and acknowledgement must be given.
