การศึกษาเบื้องต้น: ความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกายและกระบวนการรู้คิดในผู้ป่วยโรคจิตเภทในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกายและกระบวนการรู้คิดในผู้ป่วยโรคจิตเภทในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา (โควิด-19) วัสดุและวิธีการ เป็นการศึกษาเบื้องต้นเชิงพรรณนาแบบสำรวจภาคตัดขวาง เก็บข้อมูลช่วงระหว่างเดือนมีนาคมถึงสิงหาคม ปี พ.ศ. 2564 ในผู้ป่วยโรคจิตเภท อายุ 18-50 ปีที่เข้ารับการรักษาในหน่วยตรวจโรคจิตเวชศาสตร์ โรงพยาบาลศิริราช จำนวน 48 คน คัดเลือกผู้เข้าร่วมศึกษาด้วยวิธีสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง เข้าสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนบุคคล ประเมินกิจกรรมทางกาย และประเมินพุทธิปัญญา (MoCA; Montreal Cognitive Assessment) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การทดสอบการกระจายของข้อมูลโดยใช้สถิติ Shapiro-Wilk test และทดสอบสมมติฐานโดยใช้สถิติ Spearman’s rank correlation ผลการศึกษา พบว่า ผู้เข้าร่วมศึกษามีกิจกรรมทางกายแบบการเดินทางมากที่สุด (ร้อยละ 40) และแบบการทำงานน้อยที่สุด (ร้อยละ 27.14) กิจกรรมทางกายที่ไม่เพียงพอในผู้ป่วย ร้อยละ 27.08 และภาวะการรู้คิดบกพร่องร้อยละ 60.4 กิจกรรมทางกายแบบนันทนาการโดยรวมมีความสัมพันธ์กับกระบวนการรู้คิดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .35) แต่กิจกรรมทางกายโดยรวม กิจกรรมทางกายแบบทำงาน กิจกรรมทางกายแบบเดินทางไม่มีความสัมพันธ์กับกระบวนการรู้คิด สรุป ผลการศึกษาเบื้องต้นแสดงให้เห็นว่า เฉพาะกิจกรรมทางกายแบบนันทนาการโดยรวมมีความสัมพันธ์กับกระบวนการรู้คิด อย่างไรก็ตาม ควรมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อยืนยันข้อสรุปดังกล่าวก่อนนำไปใช้ทางเวชปฏิบัติ