ผลของรูปแบบการเรียนรู้ร่วมกันโดยใช้สตอรี่ไลน์ผ่านไลน์แอปพลิเคชัน เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลตนเองในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจ
คำสำคัญ:
การเรียนรู้ร่วมกัน, สตอรี่ไลน์, การดูแลตนเองบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของรูปแบบการเรียนรู้ร่วมกัน โดยใช้สตอรี่ไลน์ผ่านไลน์แอปพลิเคชัน เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลตนเองในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจที่เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลสุรินทร์ในปี พ.ศ. 2562 จำนวน 40 คน ทำการทดลองตามรูปแบบการควบคุมก่อนและหลังการทดลองแบบสุ่ม วิเคราะห์ข้อมูล ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ t-test รูปแบบการเรียนรู้ร่วมกันโดยใช้สตอรี่ไลน์ผ่านไลน์แอปพลิเคชันถูกสร้างขึ้นตามความต้องการของผู้ป่วยและนำไปใช้ในการวิจัย ผลการวิจัยพบว่าประสิทธิผลของรูปแบบชี้ให้เห็นว่าหลังจากการศึกษากลุ่มทดลองมีความรู้โรคหลอดเลือดหัวใจสูงขึ้น มีการปรับปรุงการดูแลตนเอง และคะแนนคุณภาพชีวิตในกลุ่มทดลองดีกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยไม่พบ การกลับมารักษาซ้ำ ดังนั้นการใช้รูปแบบการเรียนรู้ร่วมกันโดยใช้สตอรี่ไลน์ผ่านไลน์แอปพลิเคชัน เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลตนเองตามความต้องการของผู้ป่วย โดยได้รับการสนับสนุนโดยทีมแพทย์และพยาบาล มีความสำคัญในการนำมาใช้ในปฏิบัติการ ทางคลินิกต่อไป
เอกสารอ้างอิง
Becker, M. H. (1974). The health belief model and personal health behavior. New Jersey: Charles B. Slack.
Clark, L.T., Bellam, S.V. ,Shah, A.H. and Feldman, J. G. (1992). Analysis of prehospital delay among inner-city patients with symptoms of myocardial infarction: implications for therapeutic intervention. Medical Association, 84(11), 931-937.
Dongpho, P. and Ua-Kit, N. (2018). Predicting factors of smoking cessation among patients with coronary artery disease at Thammasat University Hospital. Thammasat Medical Journal. 18 (1), 40-50.
Driscoll, M. (2020). Blended Learning: Let's get beyond the hype. Retrieved February 11, 2020, From https://www-07.ibm.com/services/pdf/blended_learning.pdf.
Ferrans, C. and Powers, M. (1998). Quality of Life Index Cardiac version-IV "Translated by Aem-orn Saengsiri 2003.”. Retrieved February 11, 2020, From http://qli.org.uic.edu/ questionaires/questionnairehome.htm
Ferrans, C. and Powers, M. (1985). Quality of Life Index: Development and psychometric properties. Advances in Nursing Science, 8, 15-24.
Johnson, D.W. and Johnson, F. (1991). Joining together: Group theory and group skills (4th ed.). Englewood Cliffs,
New Jersey: Prentice Hall.
Krajaiklang, S., Intaganok, P., Homkham, U. and Boonget, N. 2020. The development of collaborative learning with storyline by using LINE learning application for self-care skill of coronary heart disease patients. Doctor of Education. Information Communication and Technology for Education. Surindra: Surindra Rajabhat University.
Kunjitchueawong, S. (2013). "LINE - Communicating format on the creativity of Smartphone: Benefits and limits
of application. Executive Journal, 33(4), 42-54.
Leewattana, T., Isaramalai, S. and Punthusena, C. (2008). Basic conditioning factors, self-care agency, and quality of life of patients following open heart surgery. Songklanagarind Medical Journal, 26(2), 141-150.
Orem, D.E. (1991). Nursing: Concepts of practice. (4th ed.). St. Louis, Missouri: C.V. Mosby.
Pedcharat, W., Namjuntra, R., Binhosen, V. and Porapakkham, P. (2017). Effects of self-management program
on self-management behaviors and readmission of patients with heart failure after valvular heart surgery. Thai Journal of Cardio-Thoracic Nursing, 28(2), 38-51.
Ravn-Nielsen, L.V., Duckert, M.L., Lund, M.L., Henriksen, J.P., Nielsen, M.L., Eriksen, C.S., Buck, T.C., Pottegard, A., Hansen, M.R. and Hallas, J. (2018). Effect of an in-hospital multifaceted clinical pharmacist intervention on the risk of readmission. JAMA Internal Medicine, 178(3), 375.
Ritpetch, N. (2011). Relationships between symptom clusters, self-management, health value, sense of coherence and health-related quality of life in patients with percutaneous coronary intervention. Thesis Submitted in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Master of Nursing Science Program in Nursing Science Faculty of Nursing. Chulalongkorn University.
Ritklar, L., Wattana, C. and Kitipawong, P. (2012). Effects of a self-management program on self-managment behaviors, dyspnea, activities of daily living, and quality of life among patients with congestive heart failure. Nursing Journal, 39(1), 64-76.
Saengsiri, A. (2015). The factors influencing the self-care agency and quality of life of patients with coronary artery disease. Thai Journal of Cardio-Thoracic Nursing, 26(1), 104-118.
Siladet, C. (2002). Manual for writing lesson plans that focus on learners Primary level (New revised version). Bangkok: Mac.
Somsiri, V. and Susang, J. (2011). The effects of giving planned instruction on knowledge, perceived self care abilities and self-care behavior in coronary heart disease patients receiving percutaneous coronary intervention
at Songkhlanakarind hospital. Princess of Naradhiwas University Journal, 3 (3), 33-46.
Soomhirun, R., Monkong, S. and Khuwawatanasamrit, K. (2009). A literature review related to the management
for reducing readmission in patients with heart failure. Thai Journal of Cardio-Thoracic Nursing, 20(1), 17-32.
Slavin, R.E. (1990). Cooperative Learning: Theory, Research and Practice. New Jersey: Prentice - Hall.
Thai Heart Association of Thailand. (2014). Clinical practice guideline for ischemic heart disease (2nd ed.). Bangkok: Srimuang Publishers.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎร้อยเอ็ด และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
