การวิเคราะห์ลักษณะและรูปแบบของศิลปะหมอผีในเสิ่นหยาง มณฑลเหลียวหนิง สาธารณรัฐประชาชนจีน
คำสำคัญ:
ศิลปะหมอผี , ลักษณะและรูปแบบ , เมืองเสิ่นหยางบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์วัฒนธรรมของศิลปะหมอผีเสิ่นหยาง และ 2) เพื่อวิเคราะห์ลักษณะและรูปแบบทางวัฒนธรรมของศิลปะหมอผีเสิ่นหยาง การวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพเพื่อวิเคราะห์ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์และสภาพแวดล้อมทางวัฒนธรรม และสรุปและแยกแยะคุณค่าของประวัติศาสตร์วัฒนธรรมหมอผีเสิ่นหยาง จากการรวบรวมวรรณกรรมและการตรวจสอบในสถานที่ วิเคราะห์ลักษณะ รูปแบบ และองค์ประกอบของศิลปะหมอผีเสิ่นหยาง โดยการทบทวนวรรณกรรมและการสัมภาษณ์เชิงลึก ด้วยการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญทางวัฒนธรรมศิลปะหมอผีเสิ่นหยาง ด้านภูมิปัญญาทางศิลปวัฒนธรรม ผู้เชี่ยวชาญด้านการวิจัยวัฒนธรรม และผู้บริหารอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ทางวัฒนธรรม จำนวน 7 คน และใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหาจากการสัมภาษณ์
ผลการวิจัยพบว่า 1) ศิลปะหมอผีเสิ่นหยางเป็นศิลปะที่สร้างขึ้นโดยหมอผีลัทธิชาแมนเป็นศาสตร์ดั้งเดิมและระบบความเชื่อทางจิตวิญญาณ แสดงถึงการบูชา การเคารพต่อธรรมชาติ พระเจ้าและบรรพบุรุษ ซึ่งมีรูปแบบของศิลปะที่หลากหลาย เช่น จิตรกรรม ประติมากรรม สิ่งทอ โดยการรวบรวมภูมิปัญญาพื้นบ้านนำเสนอแบบจำลองการทำซ้ำความคิดทางจิตวิญญาณ และใช้เทคนิคการแสดงออกทางศิลปะเชิงสัญลักษณ์ เพื่อสะท้อนความเข้าใจของวัฒนธรรม แสดงให้เห็นลักษณะเฉพาะที่เป็นเอกลักษณ์ทางประวัติศาสตร์ของกลุ่มชาติพันธุ์ และ 2) ศิลปะหมอผีในเสิ่นหยาง ไม่เพียงแต่การรักษารูปแบบดั้งเดิมและเรียบง่ายเท่านั้น แต่ยังรวมเอาความหมายแฝงทางวัฒนธรรม ลักษณะเฉพาะของท้องถิ่น สร้างรูปแบบให้เกิดกระแสความรู้ทางวัฒนธรรมสำหรับการสร้างสรรค์และการพัฒนาศิลปะร่วมสมัย
เอกสารอ้างอิง
Chen, J. (2017). The extension of shaman art in the contemporary art world. Literary and Artistic Struggles, 3, 193–198.
Guo, S. (2001). The living shaman: Chinese shamanism. China Social Sciences Press.
Hall, S. (Ed.). (1997). Representation: Cultural representations and signifying practices. Sage.
Li, H. (2013). On the contemporary inheritance of folk culture in Northeast China. Journal of Northeast Normal University (Philosophy and Social Sciences Edition), 243–244.
Song, J. (2012). Cultural production and productive protection of intangible cultural heritage. Cultural Heritage, 1–5, 157.
Song, J. (2023). Norms and innovations in the protection of intangible cultural heritage. Cultural Heritage, 6, 1–9, 157.
The Palace Museum. (2001). Jilin Shaman Cultural Research. Jilin Shaman Museum. https://www.dpm.org.cn/court/culture/156231.html
Wang, Z. (2007). A brief discussion on shaman art in Northern China. Art Observation, 8, 110.
Yang, H. (2014). The cultural function of shaman plastic arts. Research on Design Arts, 3, 97-100.
Zong, S. (2022). Analysis of the language characteristics of shaman plastic arts. Journal of Northeast Normal University, 2, 75–81.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการสังคมศาสตร์เครือข่ายวิจัยประชาชื่น
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการสังคมศาสตร์เครือข่ายวิจัยประชาชื่น
