Guidelines for Developing Health Literacy in Youth
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study appropriate guidelines for developing health literacy in the context of youth. The research was conducted using the EDFR (Ethnographic Delphi Future Research) technique. The data were collected from a group of 17 experts. Statistics used in data analysis were mean, standard deviation, median, and interquartile range. The research results found that the appropriate guidelines for developing health literacy in the context of youth should focus on activities that develop skills and abilities according to the concept of developing health literacy in
4 components: 1) access to health information and services, 2) understanding health information,
3) evaluation of health information and services, and 4) application of health information and services and in terms of changing health behaviors. Regarding health behavior change, adhering to the principles of 3E-2S in 5 areas was recommended: 1) dietary consumption, 2) exercise, 3) stress management, 4) tobacco smoking, and 5) alcohol and substance use.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษรReferences
กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2564). ชุดกิจกรรมเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพสำหรับกลุ่มวัยเรียนและกลุ่มวัยทำงาน. กระทรวงสาธารณสุข.
กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2565). คู่มือการดำเนินงานสุขศึกษาหมู่บ้านปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ. กระทรวงสาธารณสุข.
กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2566). แบบประเมินความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของประชาชน เพื่อป้องกันโรคติดเชื้อและโรคไร้เชื้อที่สำคัญของประชาชนในหมู่บ้านปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ. กระทรวงสาธารณสุข.
กฤษณี เกิดศรี และสงวน ลือเกียรติบัณฑิต. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างความแตกฉานด้านสุขภาพกับความสามารถในการคุ้มครองตนเองของผู้บริโภคในเรื่องผลิตภัณฑ์สุขภาพ. วารสารเภสัชกรรมไทย, 1(1), 239-248.
เบญจวรรณ สอนอาจ. (2562). แนวทางการสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพของประชากรวัยทำงานในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร] http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/bitstream/123456789/2756/1/61260304.pdf
วัชราพร เชยสุวรรณ. (2560). ความรอบรู้ด้านสุขภาพ: แนวคิดและการประยุกต์สู่การปฏิบัติการพยาบาล. วารสารแพทย์นาวี. 44(3), 183-197.
อรรถพล แก้วสัมฤทธิ์. (2560). การขับเคลื่อนความรอบรู้ด้านสุขภาพและการสื่อสารสุขภาพ. กรมอนามัย.http://www.anamai.moph.go.th/ppf2017/
Jordan, J., Buchbinder, R., & Osborne, R. (2010). Conceptualizing health literacy from the patient perspective. Patient and Education Counseling, 79(1), 36-42.
McCarthy, D., Waite, K., Curtis, L., Engel, K., Baker, D., & Wolf, D. (2012). What did the doctor say? Health literacy and recall of medical instructions. Medicare. 50(4), 277-282.
Nutbeam, D. (2008). The evolving concept of health literacy. Social Science & Medicine. 67(12), 2072-278.
Nutbeam, D., McGill, B., & Premkumar, P. (2018). Improving health literacy in community population: a review of progress. Health Promot Int. 33(5), 901-911.
Pender, N. J., Murdaugh, C. L., & Parsons, M. A. (2006). Health promotion in nursing practice. 5th ed. Pearson Education.
