สภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลามของชุมชนในเทศบาลเมืองปัตตานี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ สำรวจนิยาม ความหมาย ลักษณะสภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลาม และสำรวจความรู้ ความเข้าใจ และการรับรู้ผลกระทบของสภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลาม (Islamophobia) โดยดำเนินการเก็บข้อมูลโดยการใช้แบบสอบถาม (Questionnaire) ในกลุ่มตัวอย่างซึ่งได้จากการสุ่มแบบโควตา (Quota Sampling) โดยกำหนดสัดส่วนเพื่อเปรียบเทียบระหว่างประชาชนในชุมชนเทศบาลเมืองปัตตานี
ทั้ง 19 ชุมชนที่นับถือศาสนาอิสลามหรือที่เรียกว่ามุสลิม กับกลุ่มประชาชนที่ไม่ใช่มุสลิม จำนวนทั้งสิ้น 114 ตัวอย่าง โดยใช้กรอบแนวคิดที่สำคัญคือ ทฤษฎีการเรียนรู้ของบลูมเพื่อสำรวจความรู้ ความเข้าใจ และแนวคิดปิรามิดแห่งความเกลียดชัด (Pyramid of Hate) เพื่อเป็นพื้นฐานในการศึกษาผลกระทบของสภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลาม

ผลการวิจัยพบว่า สภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลามเป็นความรู้สึกเกลียดชังหรือหวาดกลัวอิสลามหรือคนที่นับถือศาสนาอิสลามที่เรียกว่ามุสลิม  รวมทั้งสัญลักษณ์ของศาสนาอิสลามหรือมุสลิม ซึ่งลักษณะของสภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลามแบ่งได้ 3 ระดับ คือ 1) ระดับปัจเจกชนที่ซุกซ่อนไม่แสดงพฤติกรรม 2) ระดับปัจเจกชนที่แสดงพฤติกรรมทั้งแบบเดี่ยวและกลุ่ม และ3) ระดับโครงสร้างในรัฐระดับต่างๆที่มาจากนโยบาย ระเบียบ กฎเกณฑ์ กฎหมายที่มุ่งปิดกั้น ลดทอน กีดกันสิทธิบางประการ หรือการเลือกปฏิบัติทางสังคมหรือทางการเมืองต่อกลุ่มมุสลิมหรือศาสนาอิสลาม

ผลการศึกษาด้านความรู้ ความเข้าใจและการรับรู้ผลกระทบของสภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลาม พบว่ากลุ่มตัวอย่างในชุมชนเขตเทศบาลเมืองปัตตานี มีระดับความรู้ ความเข้าใจ และการรับรู้ผลกระทบของสภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลามน้อยหรือต่ำ อีกทั้งไม่มีความแตกต่างระหว่างตัวแปรศาสนาอิสลามและศาสนาอื่น ๆ ในด้านระดับความรู้ ความเข้าใจ และการรับรู้ผลกระทบ แต่ตัวแปรด้านการศึกษาระดับปริญญาโทและการศึกษาระดับซะนาวีย์ซึ่งเป็นการศึกษาด้านศาสนาอิสลามระดับสูงกลับส่งผลต่อระดับความรู้ ความเข้าใจและการรับรู้ผลกระทบของกลุ่มตัวอย่างในระดับสูง นั่นหมายความว่ากลุ่มตัวอย่างที่มีการศึกษาระดับปริญญาโทและซะนาวีย์มีระดับความรู้ ความเข้าใจและการรับรู้ผลกระทบของสภาวะความรู้สึกหวาดกลัวอิสลามสูงกว่ากลุ่มอื่น ๆ