Role Of Lanna Folk Media Towards Well-being Promotion of The Elderly

Main Article Content

Surachai Srinorajan
Ittipong Thongsrikate
Jirawat Rugchat

Abstract

Folk media was raised from the belief system and tradition of the Lanna people as practice guidelines for people to have a long life, extend their lives, and experience good things. This is under the beliefs as guidelines for living life. Therefore, Lanna folk media play a role in promoting well-being in dimensions: physical, mental, emotional and social aspects. The research used qualitative research. Data were collected from target groups in 8 northern provinces, totaling 110 sample groups. The findings reveal that the roles of Lanna folk media can be categorized into five key functions: 1) Entertainment, involving community games to enhance the enjoyment of cultural traditional; 2) Healing beliefs, connected to mysticism and used when modern medical treatments are ineffective; 3) Life longevity practices, including long-standing rituals aimed at extending life; 4) Community organization, involving beliefs in protective spirits that strengthen community cohesion; and 5) Occupational practices, reflecting respect for nature and fostering relationships between humans, nature, and supernatural forces.

Article Details

Section
Research Articles

References

กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2565). สถิติผู้สูงอายุของประเทศไทย 77 ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2564. เข้าถึงจาก http://www.dop.go.th/th/know/1/275 สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2565.

กาญจนา แก้วเทพ และคณะ. (2543). สื่อเพื่อชุมชน: การประมวลความรู้. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

กาญจนา แก้วเทพ. (2544). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพมหานคร:

ภาพพิมพ์.

กาญจนา แก้วเทพ. (2549). ปฐมบทแห่งองค์ความรู้เรื่องสื่อพื้นบ้านสื่อสารสุข. นนทบุรี: โครงการสื่อพื้นบ้านสื่อสารสุข.

กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพมหานคร:

ภาพพิมพ์.

ชวพรพรรณ จันทร์ประสิทธิ์, สุมาลี เลิศมัลลิกาพร, ธานี แก้วธรรมานุกูล, วรันธรณ์

จงรุ่งโรจน์สกุล และปิยวรรณ สวัสดิ์สิงห์. (2563). ภูมิปัญญาท้องถิ่น “ล้านนา” ในการสร้างเสริมสุขภาวะของผู้สูงอายุ: การศึกษานำร่อง. พยาบาลสาร, 47(1),

-197.

เธียรชัย อิศรเดช. (2552). อัตลักษณ์กับสื่อ : ตัวตนกับการสื่อสาร. นิเทศศาสตรปริทัศน์, 13(1), 25-39.

นรัสวรรณ หารทวี. (2563). องค์ประกอบและบทบาทของเพลงพื้นบ้านภาคกลางในฐานะสื่อพื้นบ้านในสถานการณ์ไวรัสโคโรนา. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์, 22(2),

-175.

นิธิมา ชูเมือง. (2544). การปรับตัวของสื่อพื้นบ้านโนราในสังคมไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เนตรดาว ธงซิว, หรรษา เศรษฐบุปผา และชวพรพรรณ จันทร์ประสิทธิ์. (2554). ภูมิปัญญาพื้นบ้านล้านนาในการดูแลสุขภาพของผู้ที่เป็นโรคติดสุรา. พยาบาลสาร. 38(3),

-121.

มะยุรี วงค์กวานกลม. (2561). ภูปัญญาพื้นบ้านในการดูแลสุขภาพจิตของผู้สูงอายุในสังคมวัฒนธรรม อีสาน.วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม ฉบับการประชุมวิชาการครบรอบ 25 ปี. 140-148.

วลัญช์ภัทร จียังศุวัต และพรพรรณ ประจักรเนตร. (2559). กระบวนการเปลี่ยนแปลงสื่อพื้นบ้านการฟ้อนเล็บฟ้อนเทียน (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ศรัณยา สินสมรส. (2546). บทบาทการเปลี่ยนแปลงไปของสื่อพื้นบ้านลิเกฮูลูที่มีต่อชุมชนในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศูนย์วิจัยและพัฒนาการแพทย์พื้นบ้าน. (2544). โครงการสังคายนาองค์ความรู้ “หมอเมือง” เพื่อพัฒนาระบบและตําราอ้างอิงของการแพทย์พื้นบ้านล้านนา. กรุงเทพฯ: สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

สามารถ ใจเตี้ย. (2561). การสื่อสารพิธีกรรมล้านนาเพื่อการสร้างเสริมสุขภาพ. วารสารวิชาการ นวัตกรรม สื่อสาร สังคม, 6(2), 142-151.

อรทยา สารมาศ ปุณณรัตน์ พิชญไพบูลย์ ขนบพร แสงวรณิช. (2563). ศิลปะเป็นฐานด้วยการเล่าเรื่องจากภาพเพื่อสร้างสุขภาวะของผู้สูงอายุ. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต. 8(1), 1-15.

อรุณรัตน์ ชินวรณ์. (2553). สื่อประชาสัมพันธ์. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2544). ภาพรวมภูมิปัญญาไทย. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชซิ่ง.

Adams, Bezner, Drabbs, Zambarano, & Steinhard. (2010). Conceptualization and measurement of the spiritual and psychological dimensions of wellness in a college population. American Journal of Health Promotion, 11(3), 208-218.

Myers, J. E., Sweeney, T. J., & Witmer, J. M. (2000). The Wheel of Wellness counseling for wellness: A holistic model for treatment planning. Journal of Counseling & Development, 78(3), 251–266.