Role Of Lanna Folk Media Towards Well-being Promotion of The Elderly
Main Article Content
Abstract
Folk media was raised from the belief system and tradition of the Lanna people as practice guidelines for people to have a long life, extend their lives, and experience good things. This is under the beliefs as guidelines for living life. Therefore, Lanna folk media play a role in promoting well-being in dimensions: physical, mental, emotional and social aspects. The research used qualitative research. Data were collected from target groups in 8 northern provinces, totaling 110 sample groups. The findings reveal that the roles of Lanna folk media can be categorized into five key functions: 1) Entertainment, involving community games to enhance the enjoyment of cultural traditional; 2) Healing beliefs, connected to mysticism and used when modern medical treatments are ineffective; 3) Life longevity practices, including long-standing rituals aimed at extending life; 4) Community organization, involving beliefs in protective spirits that strengthen community cohesion; and 5) Occupational practices, reflecting respect for nature and fostering relationships between humans, nature, and supernatural forces.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษรReferences
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2565). สถิติผู้สูงอายุของประเทศไทย 77 ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2564. เข้าถึงจาก http://www.dop.go.th/th/know/1/275 สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2565.
กาญจนา แก้วเทพ และคณะ. (2543). สื่อเพื่อชุมชน: การประมวลความรู้. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
กาญจนา แก้วเทพ. (2544). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพมหานคร:
ภาพพิมพ์.
กาญจนา แก้วเทพ. (2549). ปฐมบทแห่งองค์ความรู้เรื่องสื่อพื้นบ้านสื่อสารสุข. นนทบุรี: โครงการสื่อพื้นบ้านสื่อสารสุข.
กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพมหานคร:
ภาพพิมพ์.
ชวพรพรรณ จันทร์ประสิทธิ์, สุมาลี เลิศมัลลิกาพร, ธานี แก้วธรรมานุกูล, วรันธรณ์
จงรุ่งโรจน์สกุล และปิยวรรณ สวัสดิ์สิงห์. (2563). ภูมิปัญญาท้องถิ่น “ล้านนา” ในการสร้างเสริมสุขภาวะของผู้สูงอายุ: การศึกษานำร่อง. พยาบาลสาร, 47(1),
-197.
เธียรชัย อิศรเดช. (2552). อัตลักษณ์กับสื่อ : ตัวตนกับการสื่อสาร. นิเทศศาสตรปริทัศน์, 13(1), 25-39.
นรัสวรรณ หารทวี. (2563). องค์ประกอบและบทบาทของเพลงพื้นบ้านภาคกลางในฐานะสื่อพื้นบ้านในสถานการณ์ไวรัสโคโรนา. วารสารมนุษยสังคมปริทัศน์, 22(2),
-175.
นิธิมา ชูเมือง. (2544). การปรับตัวของสื่อพื้นบ้านโนราในสังคมไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เนตรดาว ธงซิว, หรรษา เศรษฐบุปผา และชวพรพรรณ จันทร์ประสิทธิ์. (2554). ภูมิปัญญาพื้นบ้านล้านนาในการดูแลสุขภาพของผู้ที่เป็นโรคติดสุรา. พยาบาลสาร. 38(3),
-121.
มะยุรี วงค์กวานกลม. (2561). ภูปัญญาพื้นบ้านในการดูแลสุขภาพจิตของผู้สูงอายุในสังคมวัฒนธรรม อีสาน.วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม ฉบับการประชุมวิชาการครบรอบ 25 ปี. 140-148.
วลัญช์ภัทร จียังศุวัต และพรพรรณ ประจักรเนตร. (2559). กระบวนการเปลี่ยนแปลงสื่อพื้นบ้านการฟ้อนเล็บฟ้อนเทียน (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ศรัณยา สินสมรส. (2546). บทบาทการเปลี่ยนแปลงไปของสื่อพื้นบ้านลิเกฮูลูที่มีต่อชุมชนในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศูนย์วิจัยและพัฒนาการแพทย์พื้นบ้าน. (2544). โครงการสังคายนาองค์ความรู้ “หมอเมือง” เพื่อพัฒนาระบบและตําราอ้างอิงของการแพทย์พื้นบ้านล้านนา. กรุงเทพฯ: สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สามารถ ใจเตี้ย. (2561). การสื่อสารพิธีกรรมล้านนาเพื่อการสร้างเสริมสุขภาพ. วารสารวิชาการ นวัตกรรม สื่อสาร สังคม, 6(2), 142-151.
อรทยา สารมาศ ปุณณรัตน์ พิชญไพบูลย์ ขนบพร แสงวรณิช. (2563). ศิลปะเป็นฐานด้วยการเล่าเรื่องจากภาพเพื่อสร้างสุขภาวะของผู้สูงอายุ. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต. 8(1), 1-15.
อรุณรัตน์ ชินวรณ์. (2553). สื่อประชาสัมพันธ์. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2544). ภาพรวมภูมิปัญญาไทย. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชซิ่ง.
Adams, Bezner, Drabbs, Zambarano, & Steinhard. (2010). Conceptualization and measurement of the spiritual and psychological dimensions of wellness in a college population. American Journal of Health Promotion, 11(3), 208-218.
Myers, J. E., Sweeney, T. J., & Witmer, J. M. (2000). The Wheel of Wellness counseling for wellness: A holistic model for treatment planning. Journal of Counseling & Development, 78(3), 251–266.