Knowledge and Cultural Resource Management for Tourism of the Mon Community in Jed Riew Subdistrict, Ban Phaeo District, Samut Sakhon Province

Main Article Content

Nootnapang Chumdee
Woramas Tunpattrakul

Abstract

This article aims to study the development of Knowledge and Cultural Resource Management for Tourism of the Mon Community in Jed Riew Subdistrict, Ban Phaeo District, Samut Sakhon Province. It investigates the process of knowledge and cultural resource management, and analyzes the problems and obstacles of knowledge and cultural resource management for tourism from the perspective of the community by integrating the local history paradigms with the concept of knowledge and cultural resource management framework. The researcher studies the knowledge and cultural resource management framework of Jed Riew community by considering three main components: agencies who play a key role in resource management, strategies and activities, and the goals of resource management. The study reveals that knowledge and cultural resource management of Jed Riew community can be divided into three phases: Preserving the Way of Life (1947-1997), Reviving Folk Games and Local Wisdoms (1997-2017), and Research and Study on Cultural Management for Tourism (2017-present). The objectives for the first and second phases are to revive and pass on the Mon cultural heritage to the younger generations. Thus, the process of knowledge and cultural resource management in both phases were carried out mainly by local people. However, in the third phase, external agencies and scholars have become involved to help develop the community into cultural tourism sites. Moreover, the study indicates that the current goals of cultural resource management of the Mon at Jed Riew have not yet led to the transformation of the community into a cultural tourist destination or the pursuit of economic benefits. This is due to the lack of clarity on government agencies' tourism management support plans and the local people concern that tourism activities will affect agriculture, which has been the community’s main source of income.

Article Details

Section
Research Articles

References

เอกสารภาษาไทย

กรองทิพย์ สุวรรณพรรณชู และคณะ. (2555). รายงานวิจัยเรื่อง แนวทางการสร้างสุขภาพดีด้วยวิถีชีวิตวัฒนธรรมชุมชนมอญ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนตำบลเจ็ดริ้ว อําเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร ระยะที่ 1.กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

กาญจนา แก้วพึ่ง. (2558). ภูมิทัศน์วัฒนธรรมของชุมชนในตำบลเจ็ดริ้ว จังหวัดสมุทรสาคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวางแผนภาคและเมือง. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

คณะศิษย์วัดเจ็ดริ้ว.(2530). สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับเจ็ดริ้ว. งานพระราชทานเพลิงศพ พระครูสาครกิจโกศล (จ้อน วรุโณ) ณ เมรุปราสาทลอย วัดเจ็ดริ้ว อ.บ้านแพ้ว จ.สมุทรสาคร 8 มีนาคม 2530.

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ (บก.). (2561). สาครบุรี จากวิถีชาวบ้าน : การเปลี่ยนแปลงผ่านวิถีชีวิตท้องถิ่นในลุ่มน้ำท่าจีน จังหวัดสมุทรสาคร. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ และคณะ. (2560). สาครบุรี จากวิถีชาวบ้าน : การเปลี่ยนแปลงผ่านวิถีชีวิตท้องถิ่นในลุ่มน้ำท่าจีน จังหวัดสมุทรสาคร. โครงการวิจัยสังคมวัฒนธรรมในพื้นที่ชุมชนชายฝั่งทะเลอ่าวทะเลอ่าวไทยบริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาถึงลุ่มแม่น้ำท่าจีน. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.

พรทิพย์ พร้อมมูล. (2552). การศึกษาวงดนตรีเครื่องสายมอญ ตำบลเจ็ดริ้ว อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชามานุษยดุริยางควิทยา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. (ม.ป.ป.) ความเป็นมา วัฒนธรรม ประเพณีและวิถีชีวิตของชาวมอญตำบลเจ็ดริ้ว จังหวัดสมุทรสาคร. งานประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 11 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม กรณีศึกษาการอพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐานของชาวมอญที่กระจายตัวอยู่ในจังหวัดต่าง ๆ ของประเทศไทย.

สมรักษ์ ชัยสิงห์กานานนท์ และจักรีโพธิมณี. (2560). รายงานวิจัยเรื่อง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนชาติพันธุ์ในอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

สุดใจ แก้วแวว. (2551). การศึกษาเปรียบเทียบประเพณีสงกรานต์ของชุมชนมอญ ตำบลเจ็ดริ้ว อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร กับชุมชนมอญ ตำบลเกาะเกร็ด อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

หนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ พระครูปริยัติสาครกิจ (สมยาฐานทัตโต) (2563). ตำบลเจ็ดริ้ว อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร 19 มกราคม 2563. ม.ป.ท.

อุมาภรณ์ วงศ์วิสิฐศักดิ์. (2547).ประเพณีและพิธีกรรมของชาวคลอง อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

เว็บไซต์

กาญจนา สุคัณธสิริกุล. (2556) การพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี:นครราชสีมา DOI: https://doi.nrct.go.th/ListDoi/listDetail?Resolve_DOI=10.14457/SUT.res.2013.8

ชนัญ วงษ์วิภาค. (2558). มิติการท่องเที่ยววัฒนธรรม . มหาวิทยาลัยศิลปากร. ฐานข้อมูล SURE มหาวิทยาลัยศิลปากร http://www.sure.su.ac.th:8080/xmlui/handle/123456789/333,

ชัยรัตน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2561). แนวทางการส่งเสริมศักยภาพชุมชนมอญเจ็ดริ้วในการจัดการวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. สืบค้น 22 ตุลาคม 2564, จาก https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=218

ตรงใจ หุตางกูร และคณะ. (2560). ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. สืบค้น 21 ตุลาคม 2564, จาก https://www.sac.or.th/databases/sac_research/research-item-search.php?ob_id=90

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. (ม.ป.ป.). ฐานข้อมูลกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย. สืบค้น 21 ตุลาคม 2564, จาก https://www.sac.or.th/databases/ethnic-groups/ethnicGroups/45

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. (ม.ป.ป.). ฐานข้อมูลแผนที่วัฒนธรรมชาติพันธุ์สาครบุรี. สืบค้น 21 ตุลาคม 2564, จาก https://db.sac.or.th/samutsakhon/ethno-map/info.php

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. (ม.ป.ป.). ฐานข้อมูลวิกิชุมชน. สืบค้น 15 ธันวาคม 2566 จาก https://wikicommunity.sac.or.th/