The Linguistic Landscape of Hua Hin Soi 57: A Study of Commercial Business Signs
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aims to study commercial business signs based on the linguistics landscape at Hua Hin Soi 57. Data were collected from 79 business signs of 58 businesses. The concept of Landry and Bourhis (1997) was employed to study the following issues: 1) types of commercial business, 2) language patterns, 3) relationships between language patterns and types of commercial business, and 4) functions of language. The findings show that there were 17 types of commercial business. Massage businesses were found the most. Language patterns appearing on commercial business signs could be divided into three types. Regarding monolingual signs, English signs were found the most. In terms of bilingual signs, English-Thai signs were found the most. As for multilingual signs, Thai – Chinese – English signs and English – Chinese – Thai signs were found in the same number. Based on the relationship between language patterns and types of commercial business, monolingual signs were mostly found in the restaurant business. Bilingual signs were commonly found in the massage business. In addition, multilingual signs were mostly found in the restaurant business. Finally, the commercial business signs had three functions of language: providing information, informing about the businesses’ names and performing symbolic function. The results indicate that at Hua Hin Soi 57, in addition to Thai, the national language, English is also prominently used to convey internationalism and facilitate foreign customers. Therefore, Hua Hin Soi 57 is a multilingual community area indicating cultural diversity.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยแม่โจ้ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษรReferences
กฎกระทรวงกำหนดอัตราภาษีป้าย พ.ศ. 2563. (3 ธันวาคม 2563). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 137 ตอนที่ 98 ก หน้า 18-19.
กรกฤช มีมงคล. (2564). ภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ของซอยนานาเหนือและซอยเอกมัย. วารสารมนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 12(1), 66-88.
กรวรรณ พรหมแย้ม. (2565). การศึกษาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ด้านภาษาจีนและกลวิธีการแปลชื่อธุรกิจร้านค้าในแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่. มนุษยศาสตร์สาร. 23(1), 209-230.
กฤตพล วังภูสิต. (2562). การวิเคราะห์เปรียบเทียบป้ายชื่อธุรกิจการค้าในย่านบางลำพูกับย่านสยามสแควร์: ภูมิทัศน์เชิงภาษาศาสตร์. Veridian E-Journal Silpakorn University. 12(2), 18-37.
กิตตินาถ เรขาลิลิต. (2563). การเลือกภาษาของป้ายสาธารณะในมหาวิทยาลัยของไทยกรณีศึกษาจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ. 27(2), 310-341.
จารญา อนันตะวัน และศุภกิต บัวขาว. (2565). การศึกษาภูมิทัศน์ภาษาศาสตร์ของตลาดท่าเสด็จ จังหวัดหนองคาย.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 13(1), 101–134.
ชุติชล เอมดิษฐ, ธนศักดิ์ ศิริคะเนรัตน์, สุมินตรา มาคล้าย, และเอกพล กันทอง. (2566). ภาษาในป้ายห้ามของไทย: การศึกษาตามแนวภูมิทัศน์ภาษา. วารสารจันทรเกษมสาร. 29(1), 65-80.
ถนอมจิตต์ สารอต และสราวุฒิ ไกรเสม. (2562). ความเป็นพหุภาษาในชุมชนเมือง: กรณีศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภูมิทัศน์ทางภาษากับธุรกิจการค้าย่านนานาฝั่งเหนือ. วารสารภาษาและวัฒนธรรม. 38(1), 24-40.
ทิวาพร ธงทอง และฐิติมา สุแก้ว. (2565). การศึกษาภูมิทัศน์ภาษาศาสตร์ของเสื้อยืดบนเพจเฟซบุ๊กในประเทศไทย. มนุษยศาสตร์สาร. 23(3), 117-143.
ธุรกิจร้านนวดและสปาไทยเป็นอย่างไรในปีที่มีโรคระบาด. (2564). สืบค้น 30 มีนาคม 2566, จาก https://www.longtunman.com/28369
พงศกร เมธีธรรม. (2560). ภาษาอังกฤษ: มายาคติ อํานาจ และการครอบงํา. พิษณุโลก: สํานักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พิชัย แก้วบุตร และนพวรรณ เมืองแก้ว. (2563). ป้ายและชื่อธุรกิจการค้าในท่าอากาศยานนานาชาติสุราษฎร์ธานี : การศึกษาตามแนวภูมิทัศน์เชิงภาษาศาสตร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 11(2), 225-253.
ภัทรธนิษฐ์ ศรีจอมทอง. (2565). การปรากฏคําเมืองบนแผ่นป้ายสาธารณะในฐานะการสะท้อนอัตลักษณ์ล้านนา. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 19(1), 1-25.
มูฮำหมัดสุกรี หะยีสะนิ และสมิทธ์ วงศ์์วิวัฒน์. (2565). พหุภาษาในเมืองชายแดนใต้้ กรณีศึกษา: ภูมิทัศน์ทางภาษากับป้ายธุรกิจการค้าในเขตอำเภอเมืองยะลา จังหวัดยะลา. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ. 35(2), 184-201.
วิภาพรรณ งามประมวญ. (2565). ภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์ในประเทศไทย: กรณีศึกษาภาษาที่ใช้บนป้าย ณ ท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. 5(2), 314-331.
สุภัทรา บุญปัญญโรจน์ และดุลยวิทย์ นาคนาวา. (2566). 5 มัสยิด 5 แลนด์มาร์กในพื้นที่กรุงเทพชั้นใน: กรณีศึกษาภูมิทัศน์ทางภาษาศาสตร์และวัฒนธรรมเพื่อเพิ่มมูลค่าทางการท่องเที่ยวตามแนวทางวิถีใหม่ให้ชุมชน. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 23(2), 616-639.
Backhaus, P. (2006). Multilingualism in Tokyo: a look into the linguistic Landscape. International Journal of Multilingualism. 3(1), 52-66.
Chen, S.Y. (2014). Bilingual Advertising in Melbourne Chinatown. Journal of International Students. 4(4), 389-396.
Coluzzi, P. & Kitade, R. (2015). The languages of places of worship in the Kuala Lumpur area : A study on the “religious” linguistic landscape in Malaysia. John Benjamins Publishing Company. Linguistic Landscape. 1(3), 243-267.
Dong, J. (2021). ‘Labor is the most glorious’: Chronotopic Linguistic Landscaping and the Making of Working-Class Identities. Language & Communication. 80, 1-10.
Huebner, T. (2006). Bangkok’s linguistic landscapes: Environmental print, codemixing and language change. International Journal of Multilingualism. 3(1), 31-51.
Kress, G. (1993). Against arbitrariness: the social production of the sign as a foundational issue in critical discourse analysis. SAGE Journals. 4(2), 169-191.
Landry, R. & Bourhis, R. (1997). Linguistic landscape and ethnolinguistic vitality: an empirical study. Journal of Language and Social Psychology. 16(1), 23-49.
Lu, Song., Li, Guanghui, and Xu, Ming. (2020). The Linguistic Landscape in Rural Destinations: A Case Study of Hongcun Village in China. Tourism Management. 77, 1-9.
Manan, S.M., and Hajar, Anas. (2022). English as an index of neoliberal globalization: The linguistic landscape of Nur-Sultan, Kazakhstan. Language Science. 92, 1-16.