Chinlone : The Relationship between Thai and Myanmar in the Sport of Discourse Analysis between Human and Society in Literature by Kamin Kamani

Main Article Content

Uraiwans Singthong
Thanaphorn Mookham
Watanachai Monying
Puriwan Waranusast

Abstract

             This article is part of a dissertation entitled "Discourse on Human Relations in the Literature of Kamin Kamani". The aim is to analyze the discourse on human relations and society that appears in Kamin Kamani's literature. There are 18 stories from 2 literatures that show that “Prince in the enemy land” and “Myanmar travels like a prince” and human-social relations in sports. The analysis is based on Michel Foucault's discourse, Louis Anthusair's ideology and Carl Gulstaf Jung's psychoanalytic concept. The results of the study show that Kamin Kamani uses "Chinlone" in traditional sport of Myanmar. It is a relationship tool of human and society to found a discourse of human and society in 3 main points namely merit, equality and friendships in Chinlone. The construction of discourse was found that Chinlone was a sign of harmonization of relationship and unity of Thailand and Myanmar and represented nationalism between the struggle of local residents and government power, unity was result of local residents and a discourse of relationship between human and society.

Article Details

Section
Research Articles

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2550). แผนพัฒนาการกีฬาแห่งชาติ ฉบับที่ 4 (พ.ศ. 2550 – 2554). กรุงเทพฯ :

องค์การค้าของ สกสค.

กำจร หลุยยะพงศ์. (2545). คู่แค้น-คู่รัก-คู่รักคู่แค้น : ความสัมพัันธ์ของไทยกับอุษาคเนย์. รัฐศาสตร์สาร. 23(3), 161-190.

เกศินี วิฑูรชาติ. (2561). หนังสือรวบรวมบทความวิชาการเนื่องในโอกาสฉลองครบรอบ 70 ปี ความสัมพันธ์ทางการทูต

ไทย – เมียนมา. กรุงเทพฯ : เอ็ม แอนด์ เอ็ม เลเซอร์พริ้นต์.

คามิน คมนีย์ [นามแฝง]. (2553). ไปเป็นเจ้าชาย...ในแคว้นศัตรู. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

______[นามแฝง]. (2555). ตะลอนพม่าประสาเจ้าชาย. นนทบุรี : บ้านหนังสือ.

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2549). วาทกรรมการพัฒนา : อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์ และความเป็นอื่น.

กรุงเทพฯ : วิภาษา.

ชาญชัย อาจินสมาจาร. (2550). จิตวิทยาโค้ชกีฬา. กรุงเทพฯ : ปัญญาชน.

ธัญญา สังขพันธานนท์. (2559). แว่นวรรณคดี ทฤษฎีร่วมสมัย. กรุงเทพฯ : นาคร.

บรรจง บุรินประโคน. (2563). การสำนึกในถิ่นที่ผ่านกวีนิพนธ์พม่า : สระมรกต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์.

(2). 87-112.

ประเวศ วะสี. (2540). พระสงฆ์กับการรู้เท่าทันสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : หมอชาวบ้าน.

มาโนช ดินลานสกูล. (2552). วาทกรรมวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎี

บัณฑิต). พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ไพรัตน์ สูงกิจบูลย์. (2546). เที่ยวเมียนมาร์. กรุงเทพฯ : อทิตตาพริ้นติ้ง.

รัญชวรัชญ์ พูลศรี. (2555). วรรณสารอาเซียน : สายสัมพันธ์และสตรีวิถี. กรุงเทพ : ภาพพิมพ์.

วีระพงศ์ มีสถาน และมิมิ. (2555). ภาษาพม่า. กรุงเทพฯ : ธนาเพลส.

ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2529). อ่านคน - อ่านวรรณกรรม. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2559). วัฒนธรรมร่วมอุษาคเนย์ในอาเซียน. กรุงเทพฯ : เรือนแก้ว.

สุเนตร ชุตินธรานนท์ และคณะฯ. (2552). ทัศนคติเหยียดหยามเพื่อนบ้านผ่านแบบเรียน. กรุงเทพฯ : มติชน.

สุระ พิริยะสงวนพงศ์. (2557). พระมหามัยมุนีและเจดีย์สำคัญในพม่า. กรุงเทพฯ : มิวเซียมเพรส.

สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2559). ทฤษฎีวรรณคดีวิจารณ์ตะวันตกในคริสต์ศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย.

อุณาวัณณ์ นามหิรัญ. (2560). อ่านเมือง เรื่องคนกรุง : วรรณกรรม วิถีความสัมพันธ์ และภาพแทนของพื้นที่. รมยสาร

(1). 345-356.

อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2562). คิดอย่างมิเชล ฟูโกต์ คิดอย่างวิพากษ์ : จากวาทกรรมของอัตบุคคลถึงจุดเปลี่ยน

ของอัตตา. กรุงเทพฯ : ศยาม.

______. (2563). ทฤษฎีและวิธีวิทยาของการวิจัยวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : สยามปริทัศน์.

Lukes, Steven. (2001). “Socialism and equality” in Michael W. Howard. (ed.) Socialism. New York :

Humanity Books.