The Protagonist's Interaction with the Social Context In the Literature for ASEAN, Titled Hae...Chale Rung

Main Article Content

Lakkhana Chapoo
Warawat Sriyabhaya
Warunya Yingyongsak
Sarawut Lordee

Abstract

The study's objective was to analyze the interaction of the protagonist and the social contexts in the Literature for ASEAN, Titled Hae...Chale Rung of Prapassorn Sewikul. Findings show that the author created the protagonist to interact with three levels of social contexts: interpersonal interaction, interaction on the social contract, and interaction with the mechanism of social development through storytelling strategies. The author used first-person pronouns to narrate personal experiences (I-protagonist) and other experiences of the other characters or the witness in the incidents of the characters (I-witness). Furthermore, the storytelling strategies used aimed to explain the thoughts, actions, and expressions of different people due to the social contexts of Cambodia happening in B.E. 2518. Also, they aimed to show the impacts of war on people, so this incident can be an illustration to remind us that this incident should not happen again. 

Article Details

Section
Research Articles

References

กรมอาเซียน กระทรวงการต่างประเทศ. (2551). มารู้จักอาเซียนกันเถอะ. กรุงเทพฯ: เอราวัณการพิมพ์.

เขียน ธีระวิทย์, สุณัย ผากสุก. (2543). กัมพูชา ประวัติศาสตร์ สังคม เศรษฐกิจ ความมั่นคง การเมืองและการต่างประเทศ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

งวล ญิล, ผู้แต่ง. (2548). จิตวิญญาณมารดาธิปไตยในสังคมเขมร. แปลโดย ภูมิจิต เรืองเดช. บุรีรัมย์: วินัย.

เดวิด แชนด์เลอร์. (2546). ประวัติศาสตร์กัมพูชา (พิมพ์ครั้งที่ 3). แปลโดย พรรณงาม เง่าธรรมสาร,

สดใส ขันติวรพงศ์, วงเดือน นาราสัจจ์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ณัฐพร ไทยจงรักษ์. (2548). สภาพการดำรงชีวิตของชาวเขมรระหว่าง พ.ศ. 2518-2522: ศึกษา “ภูมิภาค”

ตะวันออก ตะวันตกเฉียงใต้และตะวันตกเฉียงเหนือ (ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธิบดี บัวคำศรี. (2547). ประวัติศาสตร์กัมพูชา. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

ประภัสสร เสวิกุล. (2557). เห่...ชะเลรุ้ง. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

พระมหาสนอง ปัจโจปการี. (2553). มนุษย์กับสังคม. กรุงเทพฯ: แอคทีฟ พริ้นท์.

พวงทอง ภวัครพันธุ์. (2552). สงคราม การค้า และชาตินิยมในความสัมพันธ์ไทย-กัมพูชา. สมุทรปราการ: มูลนิธิโตโยต้าประเทศไทย.

ศานติ ภักดีคำ. (2561). “ไทย” ในแบบเรียนประวัติศาสตร์กัมพูชา ตัวร้ายแย่งชิงดินแดน-นำความวิบัติสู่เขมร?. สืบค้น 21 กุมภาพันธ์ 2565, จากhttps://www.silpa-mag.com/history/article_39654

ศานติ ภักดีคำ. (2564). เปิดวรรณกรรมชวนเชื่อ “บ็อณฎำตาเมียะฮ์” เล่าสภาพกัมพูชา หลังเป็นพื้นที่ไทยรบเวียดนาม. สืบค้น 21 กุมภาพันธ์ 2565, จากhttps://www.silpa-mag.com/history/article_69337

สมทรง บุรุษพัฒน์. (2537). วจนวิเคราะห์ การวิเคราะห์ภาษาระดับข้อความ (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.

สรณัฐ ไตลังคะ. (2560). ศาสตร์และศิลป์แห่งการเล่าเรื่อง (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สุภางค์ จันทวานิช. (2552). ทฤษฎีสังคมวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์ (1991).