Community Welfare: Fund Management of Ban Phong According to Islamic Principles

Main Article Content

จิรัชยา เจียวก๊ก
สวัสดิ์ ไหลภาภรณ์
อับดุลคอลิก อัรรอฮีมีย์
ณชพงศ จันจุฬา
จุฑารัตน์ แสงทอง

Abstract

The purpose of this study is to study the management of Ban Phong community welfare in To-Deng sub-district, Su-ngai Padi district, Narathiwat province. Data collecting for this qualitative research were observations and in-depth interviews from Ban Phong Community Board Committee and members of Welfare's Fund with 11 samples. The data was classified and interpreted and analyzed respectively.


The research found that Ban Phong Community Welfare's Fund applies the community culture and Islamic principles as the management system using 5 principles of morality; 1) knowing the functions and duties. 2) focusing on participation. 3) following democratic and Islamic administration. 4) accessing to information. 5) having the benefit of the brotherhood. This is a social and cultural capital, using religious principles to create the successful community leading to the development of the country as “the Explosion from Within”

Article Details

Section
Research Articles

References

กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ. (2545). แผนพัฒนาสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์แห่งชาติ ฉบับที่ 4 (พ.ศ. 2545-2549). กรุงเทพฯ. กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ.
โกวิทย์ พวงงาม และคณะ. (2550). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนด้านการกระจายอำนาจสู่ ท้องถิ่นตามรัฐธรรมนูญ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มิสเตอร์ก็อบปี้.
จิรัชยา เจียวก๊ก, วันชัย ธรรมสัจการ, เกษตรชัย และหีม และอุทิศ สังขรัตน์. (2561). คนหาปลากับทุนทางสังคม: สวัสดิการชุมชนชายฝั่งทะเลอันดามันของไทย. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 6(1); 131-152.
จิรัชยา เจียวก๊ก, วันชัย ธรรมสัจการ, เกษตรชัย และหีม และอุทิศ สังขรัตน์. (2560). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมในการจัดสวัสดิการชุมชนชาวประมงชายฝั่งทะเลอันดามัน. วารสารพัฒนาสังคม, 19(2) ; 21-35.
จิรัชยา เจียวก๊ก, สันติชัย แย้มใหม่ และอุทิศ สังขรัตน์. (2559). โนรากับสุขภาวะของคนและชุมชน. วารสารไทยคดีศึกษา, 13(1); 150-176.
วิทยาลัยอิสลามศึกษา. (2559). บทที่ 6 สวัสดิการทางสังคมในอิสลาม. สืบค้นเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2561, จากเว็บไซต์: http://www.cis.psu.ac.th/fathoni/lesson/islamic_society/6.htm
ชาย โพธิสิตา. (2549). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้ง.
ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ. (2546). บทสังเคราะห์ภาพรวมการพัฒนาระบบสวัสดิการสำหรับคนจนและคนด้อยโอกาสในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาเศรษฐศาสตร์การเมือง คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปาริชาติ วลัยเสถียร และคณะ. (2543). กระบวนการและเทคนิคการทำงานของนักพัฒนา. กรุงเทพฯ : โครงการเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข.
ภิญญาพัชญ์ นาคภิบาล และละเอียด ขจรภัย. (2554). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการกองทุนสวัสดิการชุมชนในเขตพื้นที่อำเภอลาดหลุมแก้ว จังหวัดปทุมธานี. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.
สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน. (2558). โครงการสนับสนุนการจัดสวัสดิการชุมชน ปี2558 (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2561 จากhttps://www.slideshare.net/jirateep/2558-62394365
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม และสุพรรณี ไชยอำพร. (2560). สวัสดิการชุมชนกับการสร้างสังคมเข้มแข็งในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก. ปีที่ 35 ฉบับที่ 1.
อเนก นาคะบุตร. (2545). ทุนทางสังคมและประชาสังคมในเมืองไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานสนับสนุนการวิจัย.
อาแว มะแส. (2555). การจัดสวัสดิการชุมชนผ่านกลุ่มออมทรัพย์: ทางเลือกในการลดความเหลื่อมล้ำทางสังคมในชนบทไทย. วารสารพัฒนาสังคม. 14(2): 19-38.
ปัทมาวดี โพชนุกูล ซูซูกิ. (2552). วรรณกรรมปริทรรศน์และการสังเคราะห์ความรู้ เรื่องสวัสดิการชุมชนในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.