การศึกษากลวิธีการแปลคำทางวัฒนธรรมจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษในนวนิยาย เรื่อง เขี้ยวเสือไฟ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิเคราะห์กลวิธีการแปลคำทางวัฒนธรรมระดับจุลภาคจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ ในนวนิยายเรื่อง เขี้ยวเสือไฟ ทั้ง 15 บท และ 2) เพื่อศึกษากลวิธีการแปลคำทางวัฒนธรรมในระดับมหภาคของผู้แปลทั้งสองคน เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์เหล่านี้ จึงนำทฤษฎีการแปลในระดับจุลภาคของ Aixelá (1996) และระดับมหภาคของ Venuti (1995) มาเป็นกรอบแนวคิดเชิงทฤษฎีเพื่อวิเคราะห์คำทางวัฒนธรรมจำนวน 454 คำ ผลการวิจัยชี้ให้เห็นถึงการใช้กลวิธีการแปลระดับจุลภาค 10 ประเภท ได้แก่ 1) การแปลตามอักษร 2) การใช้คำพ้องความหมาย 3) การใช้คำทั่วไป 4) การใช้คำทับศัพท์ 5) การลบทิ้ง 6) การเพิ่มคำอธิบายในข้อความ 7) การใช้คำที่รู้จักมากกว่าในวัฒนธรรมปลายทาง 8) การแทนที่ทางวัฒนธรรม 9) การใช้กลวิธีผสม และ 10) การเพิ่มคำอธิบายนอกตัวบท ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม ไม่ปรากฏการใช้กลวิธีการซ้ำคำและการแปลแบบสร้างสรรค์ในงานวิจัยนี้ สำหรับการวิเคราะห์กลวิธีการแปลในระดับมหภาค ผลการวิจัยพบว่า ผู้แปลมีแนวโน้มใช้กลวิธีระดับจุลภาคที่มาจากกลวิธีมหภาคแบบการแปลตามวัฒนธรรมปลายทาง แสดงให้เห็นว่า ผู้แปลให้ความสำคัญกับผู้อ่านเป้าหมายเป็นหลัก โดยพยายามปรับคำศัพท์วัฒนธรรมไทยให้เข้าใจง่ายและใกล้เคียงกับวัฒนธรรมเป้าหมายมากขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความรู้ใด ๆ ตลอดจนข้อคิดเห็นใด ๆ เป็นของผู้เขียนแต่ละท่านโดยเฉพาะ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร และกองบรรณาธิการวารสารมนุษยศาสตร์ฯ ไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
เอกสารอ้างอิง
Aixelá, J. F. (1996). Culture-specific items in translation. In R. Alvarez & C. A. Vidal (Eds.), Translation, power, subversion (pp. 52-78). Multilingual Matters.
Baker, M. (2018). In other words: A coursebook on translation (3rd ed.). Routledge.
Bassnett, S., & Lefevere, A. (1990). Translation, history and culture. Routledge.
Changprachak, W. (2023). The strategies used in translating cultural terms from Thai to English: A case study of a Thai novel titled “Bright”. Journal of MCU Nakhondhat, 10(6), 1-10. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/270261
Chesterman, A. (1997). (Ed.). Memes of translation: The spread of ideas in translation theory (Vol. 22). John Benjamins.
Graham, M., Milanowski, A., & Miller, J. (2012). Measuring and promoting inter-rater agreement of teacher and principal performance ratings. Center for Educator Compensation Reform. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED532068.pdf
Güzey, S. E. (2018). Analysis of the culture-specific items in the English translation of Sait Faik Abasiyanik's short stories within the framework of the TEDA project [Master's thesis, Hacettepe University Graduate School of Social Sciences]. Hacettepe University. https://openaccess.hacettepe.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/11655/5100/10194448.pdf?sequence=1&isAllowed=y
Inphen, W. (2020). A dominant global translation strategy in Thai translated novels: The translations of religious markers in Dan Brown’s thriller novels. MANUSYA: Journal of Humanities, 23(2), 286-304. http://www.manusya.journals.chula.ac.th/articles/a-dominant-global-translation-strategy-in-thai-translated-novels-the-translations-of-religious-markers-in-dan-browns-thriller-novels/
Jääskeläinen, R. (1993). Investigating translation strategies. In S. Tirkkonen-Condit & J. Laffling (Eds.), Recent trends in empirical translation research (pp. 99-120). University of Joensuu.
Khamchan, M. (2017). The fang of the fire tiger: Bilingual edition [Khiao Suea Fai: Chabap Song Pasa] (P. Charoenrakhiran & P. Jimreivat, Trans.). Kledthai Publishing. (Original work published 1988).
Klingberg, G. (1986). Children’s fiction in the hands of the translators. C. W. K. Gleerup.
Kuleli, M. (2020). Culture specific items in literary texts and their translation based on “foreignization” and “domestication” strategies. RumeliDE Journal of Language Literature Studies, (Ö7), 617-653. https://doi.org/10.29000/rumelide.811038
Masong, V. (2023). Culture-bound elements in Thai literary translation: A case study of Marcel Barang's Thai-English translation strategies. Nida Case Research Journal, 12(5), 111-166. https://doi.org/10.14456/ncrj.2023.8
Methitham, P. (2017). Phasa angkrit: Maya khati amnat lae kan khropngam [English: Myth, power, and domination]. Naresuan University Publishing House.
Newmark, P. (1988). A textbook of translation. Prentice Hall.
Pinmanee, S. (2019). Phasa watthanatham kap kan plae: Thai-Angkrit [Language, culture and translation: Thai-English]. Chulalongkorn University Press.
Pornwiriyakit, P., Jitjak, Y., & Phonpakdee, S. (2023). Strategies for translating cultural words from Thai to English: A case study of “Kaew the Playful”. Journal of MCU Nakhondhat, 10(12), 130-140. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/274460/181933
Rungruangsri, U. (1999). Sang [An addressing term or title for who used to be a novice monk]. In Thailand cultural encyclopedia: Northern Thailand civilization (Vol. 11, pp. 5691-5692). Thai Cultural Encyclopedia Foundation of The Siam Commercial Bank Public Company Limited.
Singmichiwit. (2021, March 9). Thammai “phathung” thueng klaipen awut totan phadetkan nai Phama? [Why has “Phathung” turned out to be a weapon in fighting against the dictatorship in Myanmar?]. BrandThink. https://www.brandthink.me/content/womenclothesinmyanmar
Snell-Hornby, M. (2006). The turns of translation studies: New paradigms or shifting viewpoints? John Benjamins.
Tang, Y. (2022). Translation strategies of culture-specific items and cultural identity: A case study on William A. Lyell's translation of “Diary of a Madman”. International Journal of Education and Humanities, 3(2), 42-44. https://drpress.org/ojs/index.php/ijeh/article/view/635
Venuti, L. (1995). The translator's invisibility: A history of translation. Routledge.
