“อิสระแห่งกวี” ในนิราศภูเขาทอง และนิราศเมืองเพชร ของสุนทรภู่
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอ “อิสระแห่งกวี” ในนิราศภูเขาทองและนิราศเมืองเพชรของสุนทรภู่ ผลการศึกษาพบว่า สุนทรภู่แสดงอิสระแห่งกวีในนิราศภูเขาทองและนิราศเมืองเพชร ทั้งในการเลือกสรรคำ การสื่อจินตนาการ และถ่ายทอดอารมณ์และประสบการณ์ที่ทรงพลัง นิราศทั้งสองเรื่องนี้สุนทรภู่สร้างสรรค์ผลงานในบริบทชีวิตที่แตกต่างกัน อีกทั้งระยะทางที่จดบันทึกและพรรณนาเนื้อความมีความแตกต่างกัน จึงสะท้อนอิสระแห่งกวีที่น่าสนใจ ดังนี้ นิราศภูเขาทองเด่นในด้านที่สะท้อนวาสนาของสุนทรภู่อันพลิกผันและกลั่นอารมณ์โศกแสดงความรู้สึกที่มีต่อพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยอย่างจับใจ ส่วนนิราศเมืองเพชรเด่นในความช่างสังเกตของสุนทรภู่ ที่มีต่อธรรมชาติ สะท้อนความทรงจำต่อเมืองเพชรบุรีอันเป็นสถานที่คุ้นเคยของสุนทรภู่ กล่าวได้ว่านิราศภูเขาทอง และนิราศเมืองเพชร เต็มเปี่ยมด้วยอิสระแห่งกวีในการถ่ายทอดพลังทางวรรณศิลป์โดยไม่ยึดติดกับกรอบขนบนิราศ
Article Details
- ข้อความรู้ใดๆ ตลอดจนข้อคิดเห็นใดๆ เป็นของผู้เขียนแต่ละท่านโดยเฉพาะ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร และกองบรรณาธิการวารสารมนุษยศาสตร์ฯ ไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
- บทความใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์ หากต้องการตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตก่อน
References
กรมศิลปากร. (2539) วรรณกรรมสมัยอยุธยา เล่ม 3. กรุงเทพฯ : กองวรรณคดีและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.
เจษฎา ทองรุ่งโรจน์. (2557). พจนานุกรมอังกฤษ-ไทย ปรัชญา. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
เจือ สตะเวทิน. (2518). วิพากษ์นิราศเอกของสุนทรภู่. คำบรรยายภาษาไทยขั้นสูง ของชุมนุมภาษาไทยของคุรุสภา กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ฉันท์ ขำวิไล. (2502). 100 ปี ของสุนทรภู่. พระนคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม.
ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2530). ผจงถ้อยร้อยเรียง: วิภาษวาทีวรรณกรรมร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: ปลาตะเพียน.
ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต. (2548). ชีวประวัติและผลงานของสุนทรภู่. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชีวิตและงานของสุนทรภู่. (2543). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
ทองใบ แท่นมณี. (2555). นิราศภูเขาทองกับนิราศเมืองเพชร เรื่องไหนเด็ดกว่ากัน. ตามรอยสุนทรภู่ สู่วัดมหาธาตุวรวิหาร พระอารามหลวง. เพชรบุรี: เพชรภูมิการพิมพ์ จำกัด.
ทองใบ แท่นมณี. (2542). ศัพท์สุนทรภู่. กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
นคร จันทราช. (2560). ความรับผิดชอบทางศีลธรรม: มุมมองจากพุทธปรัชญาเถรวาท. วารสารสันติศึกษา
ปริทรรศน์, 5(2),109-122.
นพมาศ อุ้งพระ. (2547). อารมณ์ ความรู้สึก และพฤติกรรมของมนุษย์. วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 39(4), 18-49.
ประสิทธิ์ กาพย์กลอน. (2518). แนวทางศึกษาวรรณคดี: ภาษากวี. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
เปลื้อง ณ นคร. (2543). ประวัติวรรณคดีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
พ.ณ. ประมวญมารค. (2553). ประวัติคำกลอนสุนทรภู่ (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: พิมพ์คำ.
ล้อม เพ็งแก้ว. (2547). สุนทรภู่: อาลักษณ์เจ้าจักรวาล. กรุงเทพฯ : มติชน.
ล้อม เพ็งแก้ว. (2549). ว่ายเวิ้งวรรณคดี. กรุงเทพฯ: พิมพ์คำ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2545). พจนานุกรมศัพท์วรรณกรรมอังกฤษ-ไทย. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2548). พจนานุกรมศัพท์ปรัชญา อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้ง
ที่ 4. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.