ปัญหาการสอนทักษะการพูดของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการสอนทักษะการพูดระดับปริญญาตรี ในเรื่องเกี่ยวกับปัญหาและอุปสรรคของการใช้หลักสูตร ประมวลการสอนและเอกสารประกอบการเรียนการสอนทักษะการพูด ตลอดจนศึกษาในด้านความเพียงพอเกี่ยวกับการใช้อุปกรณ์ กิจกรรมประกอบการเรียนการสอนและการวัดผลทักษะการพูดของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี ผลการวิจัยพบว่า ทักษะการพูดมีความสำคัญมาก สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ ครูส่วนใหญ่ที่ชอบสอนวิชานี้เนื่องจากได้รับมอบหมายจากผู้รับผิดชอบรายวิชาให้สอน และมีในหลักสูตรจึงต้องสอน หลักสูตรมีเนื้อหาไกลตัวผู้เรียนและมากเกินไป มีความซ้ำซ้อน ไม่น่าสนใจ ครูมีโอกาสวัดผลได้น้อยครั้งและไม่มีเวลาวัดผลได้ทันที ครูใช้อุปกรณ์การสอนในระดับปานกลาง จำนวนผู้เรียนในชั้นมีมากเกินไปไม่สามารถฝึกได้ทั่วถึง
Article Details
- ข้อความรู้ใดๆ ตลอดจนข้อคิดเห็นใดๆ เป็นของผู้เขียนแต่ละท่านโดยเฉพาะ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร และกองบรรณาธิการวารสารมนุษยศาสตร์ฯ ไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
- บทความใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์ หากต้องการตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตก่อน
References
กาญจนา วัฒายุ. (2544). การวิจัยในชั้นเรียนเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน.
กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาผู้บริหารการศึกษา, กระทรวงศึกษาธิการ.
จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ และวีรวัฒน์ อินทรพร. (2556). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฉัตรวรุณ ตันนะรัตน์. (2546). การพูดเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ฐะปะนีย์ นาครทรรพ. (2556). “ทักษะเพื่อการสื่อสารตามจุดประสงค์ของหลักสูตรภาษาไทย” ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการสอนภาษาไทย หน่วยที่ 1-8. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, สมเด็จพระ. (2529). การพัฒนานวัตกรรมเสริมทักษะการเรียนการสอนภาษาไทย สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
ธิดา โมสิกรัตน์. (2556). “การฟังและการพูดในการสื่อสาร” ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร หน่วยที่ 1-7. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นพดล จันทร์เพ็ญ. (2557). หลักการใช้ภาษาไทย. กรุงเทพฯ: เจเนซิส มีเดียคอม.
นิตยา กาญจนะวรรณ. (2551). ปัญหาการใช้ภาษาไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปรียา หิรัญประดิษฐ์. (2520). ปัญหาการสอนทักษะพูดในชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรทิพย์ พุกผาสุก. (2556). “ปัญหาการใช้ภาษาไทย” ใน ประมวลสาระชุดวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสารหน่วยที่ 1-7. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2556). “ปัญหาการเรียนการสอนภาษาไทย” ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการสอนภาษาไทย หน่วยที่ 9-15. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: นานมีบุคส์พับลิเคชั่นส์.
ลมโชย เจริญวงศ์. (2528). การนำเสนอโปรแกรมการจัดกิจกรรมการสอนทักษะการพูดในการเรียนการสอนวิชาภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราภรณ์ ทองสัมฤทธิ์ และวิภาวรรณ อยู่เย็น. (2549). “การพัฒนาทักษะการพูด” ใน ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ส่งศักดิ์ ทิตาราม และคณะ. (2556) “ประชากร กลุ่มตัวอย่าง และการเก็บรวบรวมข้อมูลเพื่อการวิจัย” ใน เอกสารการสอนชุดวิชา สถิติ วิจัย และประเมินผลการศึกษา หน่วยที่ 1-8. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Runkle, J. A. (1972). “A Survey of the Small Group Techniques Used in College Beginning Speech Classes. Dissertation Abstracts International. (xerox). Michigan, vol. 32(10)