กลวิธีการใช้อะลูมิเนียมสร้างกล่องเสียงพิณโปร่ง
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการใช้อะลูมิเนียมสร้างกล่องเสียงพิณโปร่ง โดยมีการศึกษาวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง และการนำอะลูมิเนียมมาใช้เป็นวัสดุเพื่อทำกล่องเสียงพิณโปร่งแทนไม้ ผลการวิจัยพบว่า อะลูมิเนียมซึ่งเป็นวัสดุที่มีคุณสมบัติทนทานต่อสภาพอากาศ คงทนต่อการหัก ทนต่อความร้อน การกัดกร่อนและมีน้ำหนักเบา มาสร้างเป็นกล่องเสียงพิณโปร่ง เพื่อทดแทนวัสดุดั้งเดิมคือไม้ โดยการนำอะลูมิเนียมที่มีลักษณะเป็นวงกลมด้านหน้าเว้ามีเส้นผ่านศูนย์กลาง 30 เซนติเมตร มาปิดด้วยแผ่นไม้อัด จึงเกิดเป็นรูปทรงของกล่องเสียงพิณโปร่งขึ้น โดยการกำหนดสัดส่วนขนาดความยาวของพิณโปร่งจากหย่องหน้าถึงหย่องหลังมีความยาว 75 เซนติเมตร ขนาดส่วนคอพิณโปร่งมีความยาว 45 เซนติเมตร ทำให้ได้พิณโปร่งที่มีขนาดมาตรฐาน ผู้วิจัยจึงทำการทดสอบคุณภาพเสียง โดยใช้โปรแกรมบันทึกเสียงเพื่อหาความกว้างของเสียง พบว่าได้คุณภาพของเสียงที่มีมวลเสียงนุ่ม ใส ดังกังวาน เนื่องจากกล่องเสียงพิณโปร่งที่ทำจากอะลูมิเนียมนี้ ทำหน้าที่สะท้อนเสียงและขยายสัญญาณเสียงได้ดี นอกจากนี้ผู้วิจัยยังได้กำหนดให้พิณโปร่งที่ใช้อะลูมิเนียมสร้างกล่องเสียงนี้มีระบบเสียงแบบเมเจอร์สเกลในบันไดเสียงซีเมเจอร์ครบทั้ง 7 เสียง สามารถบรรเลงร่วมกับวงดนตรีพื้นบ้านอีสานและวงดนตรีสากลได้ จึงทำให้ได้พิณโปร่งที่มีคุณสมบัติทนทานต่อการใช้งานและมีคุณภาพของเสียงอยู่ในระดับดีมาก ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดเสียงที่ดี ถือเป็นนวัตกรรมใหม่ทางดนตรีพื้นบ้านอีสาน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- ข้อความรู้ใดๆ ตลอดจนข้อคิดเห็นใดๆ เป็นของผู้เขียนแต่ละท่านโดยเฉพาะ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร และกองบรรณาธิการวารสารมนุษยศาสตร์ฯ ไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
- บทความใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์ หากต้องการตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตก่อน
References
ณัฏฐพงศ์ พรหมพงศธร. (2551). โครงการออกแบบเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเคาะ: อูดู (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดุษฎี มีป้อม, และ นิลวรรณ ถมังรักษ์สัตว์. (2551). หนังสือรายวิชาพื้นฐาน ดนตรี-นาฏศิลป์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ. กรุงเทพฯ: วัฒนาพานิช.
แบล็คสวอลโลมิวสิค. (2558). ว่าด้วยเรื่องเสียงทางวิทยาศาสตร์และทางดนตรี. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2563, จาก http://blackswallowmusic.blogspot.com/2015/06/blog-post.html
ปิยพันธ์ แสนทวีสุข. (2549). ดนตรีพื้นบ้านอีสาน: คีตกวีอีสาน ตำนานเครื่องดนตรี และการเรียนรู้ดนตรีพื้นบ้านอีสาน. มหาสารคาม: อภิชาติการพิมพ์.
ศุภวิชญ์ จิราพงษ์, และ ธนัสถา โรจนตระกูล. (2564). แนวทางการส่งเสริมการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้แบบยั่งยืน. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(10), 441-458.
สถาบันเหล็กและเหล็กกล้าแห่งประเทศไทย. (2557). รายงานฉบับสมบูรณ์การสำรวจสถานภาพอุตสาหกรรมโลหะนอกกลุ่มเหล็ก (Non-ferrous metals): อะลูมิเนียมภายใต้โครงการพัฒนาศูนย์ข้อมูลเชิงลึกอุตสาหกรรมเหล็กและโลหการประจำปีงบประมาณ 2557. กรุงเทพฯ: สถาบันเหล็กและเหล็กกล้าแห่งประเทศไทย.
สัญญา สมประสงค์. (2555). การศึกษาการทำเครื่องดนตรีพื้นบ้านอีสาน: กรณีศึกษาหมู่บ้านท่าเรือ ตำบลท่าเรือ อำเภอนาหว้า จังหวัดนครพนม (วิทยานิพนธ์ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุชาติ ภาคสุชล, ปิยพันธ์ แสนทวีสุข, และ ประธาน วงศ์นุกูล. (2545). การพัฒนาเครื่องมือการผลิตเครื่องดนตรีพื้นบ้านอีสานเพื่อรองรับการผลิตเชิงธุรกิจ (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อัครพล สีหนาท. (2553). การสร้างเครื่องดนตรีพื้นบ้านอีสาน: พิณโปร่งไฟฟ้า (วิทยานิพนธ์ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.