ปัญหาการใช้วลีต่างระดับภาษาจีนของนิสิตหลักสูตรภาษาจีน มหาวิทยาลัยทักษิณ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาการใช้วลีต่างระดับภาษาจีนของนิสิตหลักสูตรภาษาจีนมหาวิทยาลัยทักษิณ โดยเก็บข้อมูลจากกลุ่มนิสิตจำนวน 72 คน และวิเคราะห์ข้อมูลจากแบบทดสอบจำนวน 4 ชุด นำเสนอด้วยวิธีพรรณนาวิเคราะห์ ผลการศึกษาพบว่า ปัญหาที่เกิดจากการใช้วลีต่างระดับของนิสิตมีทั้งหมด 4 ลักษณะ ได้แก่ ลักษณะแรกคือปัญหาด้านโครงสร้างบทขยายกริยา（状+中）ลักษณะที่สองคือปัญหาด้านโครงสร้างบทขยายนาม（定+中）ลักษณะที่สามคือปัญหาด้านการใช้ตัวช่วย（的และ 地）และลักษณะสุดท้ายคือปัญหาด้านการใช้คำศัพท์ผิด พบว่าแบบทดสอบที่ 1 – 3 มีข้อผิดพลาดด้านการใช้วลีต่างระดับประเภทบทขยายกริยา（状+中）มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 70.8 58.3 และ 79.1 ตามลำดับ ในขณะที่แบบทดสอบที่ 4 พบข้อผิดพลาดด้านการใช้วลีต่างระดับประเภทบทขยายนาม （定+中）มากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 93.1 ปัญหาที่พบมีสาเหตุมาจากปัจจัย 3 ประการ ได้แก่ 1) อิทธิพลของภาษาแม่ที่มีผลกระทบต่อโครงสร้างวลีต่างระดับในภาษาจีน 2) การไม่เข้าใจหลักการใช้ตัวช่วย（的และ 地）ที่เชื่อมระหว่างคำขยายกับคำหลัก และ 3) ปัญหาคลังคำศัพท์ภาษาจีนของผู้เรียนมีจำกัด
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- ข้อความรู้ใดๆ ตลอดจนข้อคิดเห็นใดๆ เป็นของผู้เขียนแต่ละท่านโดยเฉพาะ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร และกองบรรณาธิการวารสารมนุษยศาสตร์ฯ ไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
- บทความใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์ หากต้องการตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตก่อน
References
เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ. (2549). พจนานุกรมจีน – ไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 16-17). กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
นววรรณ พันธุเมธา. (2553). ไวยากรณ์ไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 5). โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ลำดับที่ 5. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
หลี ชุนเสี่ยว, จินตนา พุทธเมตะ. (2557). การศึกษาข้อผิดพลาดการใช้นามวลีภาษาไทยของนักศึกษา วิชาเอกภาษาไทย ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยชนชาติกวางสี. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัย และพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 6(12), 149-160.
Cunningsworth, A. (1987). Evaluation and Selecting EFL Teaching Materials. London: Heinemann Education Book.
Lado, R. (1957). Linguistics Across Cultures: Applied Linguistics for Language Teachers. Michigan: University of Michigan Press.
Norrish, J. (1987). Language Learning and Their Errors. London: Macmillan Publisher, Ltd.
Richards, J.C. and Schmidt, R. (2002). Dictionary of Language Teaching & Applied Linguistics. (Pearson Education Limited). London: Longman.
Lin, Y. (2000). Error Analysis and Acquisition Order of Chinese Attributive Order of Thai Students. Beijing: Beijing Language and Culture University.
Lu, J. & Lü, W. (2007). Learner’s Dictionary of Contemporary Chinese. Beijing: The commercial Press.
Lu, J. (1994). Grammatical Error Analysis of Foreigners Learning Chinese. Journal of Language Teaching and Linguistic Studies, 1, 49-64.
Lu, J. (2011). Questions and Answers on Modern Chinese Grammar. (1st Edition). Beijing: The Beijing University Press.
Zhang, B. (2010). Descriptive Grammar in Modern Chinese. Beijing: The Commercial Press.