การศึกษาภาษาภาพพจน์ในพาดหัวหลักภาษาอังกฤษของสื่อสิ่งพิมพ์โฆษณา อาหารจานด่วนแบบตะวันตกที่ปรากฏทางเว็บไซต์กูเกิ้ลอิมเมจ

Main Article Content

รัตนากรณ์  สอนสมฤทธิ์
เสาวภาคย์ กัลยาณมิตร

บทคัดย่อ

           งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาค่าความถี่และร้อยละของการใช้ภาษาภาพพจน์ในพาดหัวหลักภาษาอังกฤษของสื่อสิ่งพิมพ์โฆษณาอาหารจานด่วนแบบตะวันตกที่ปรากฏทางเว็บไซต์กูเกิ้ลอิมเมจ พ.ศ. 2558 และศึกษาสาเหตุของการใช้ภาษาภาพพจน์ที่มีความถี่การใช้งานมากที่สุด ข้อมูลในการวิจัย คือ พาดหัวหลักภาษาอังกฤษที่มีการใช้ภาษาภาพพจน์จำนวน 103 พาดหัว ของร้าน McDonald’s, KFC, Subway และ Pizza Hut และเครื่องมือวิจัย คือ เกณฑ์การจัดประเภทภาษาภาพพจน์ที่รวบรวมมาจาก Jordan (1965), Leigh (1994) และ Mcquarrie & Mick (1996) ผลการศึกษาพบว่ามีการใช้ภาษาภาพพจน์กลุ่มที่เน้นอรรถรสทางภาษา (Scheme) มากกว่ากลุ่มที่ต้องใช้  การตีความ (Trope) สำหรับกลุ่ม Trope กระบวนการจินตภาพ (Imagery) ใช้มากที่สุด และในกลุ่ม Scheme การซ้ำเสียงพยัญชนะต้น (Alliteration) ใช้มากที่สุด สาเหตุอาจมาจาก การหลีกเลี่ยงการตีความผิดพลาด ประสิทธิภาพในการกระตุ้นการรับรู้ทั้ง 5 ด้าน และ การหลีกเลี่ยงอิทธิพลของภาษาถิ่น เป็นต้น

Article Details

How to Cite
บท
บทความวิจัย / บทความวิชาการ
Author Biographies

รัตนากรณ์  สอนสมฤทธิ์

นางสาวรัตนากรณ์  สอนสมฤทธิ์

นิสิตปริญญาโท หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (ภาษาอังกฤษ) มหาวิทยาลัยนเรศวร

E-Mail:  rattaagolf@gmail.com

เสาวภาคย์ กัลยาณมิตร

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.เสาวภาคย์ กัลยาณมิตร

Ph.D. (Linguistics) Georgetown University, Washington, D.C., U.S.A.

อาจารย์ประจำสาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

E-Mail:   saovapakk@yahoo.co.th

References

กาญจวัฒน์ โกสิยกุล. (2545). วัจนลีลาและมายาคติของภาษาโฆษณาเครื่องสำอางในนิตยสารผู้หญิง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัหอการค้าไทย.

ดารา ทีปะปาล. (2554) การสื่อสารการตลาด. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2559 จาก http://free4marketingad.blogspot.com

/2011/10/blog-post_9381.html.

บุษบา สุธีธร. (2540). กลุ่มประชาชนเป้าหมายในการประชาสัมพันธ์ในเอกสารการสอนชุดวิชาการหลักการโฆษณาและการประชาสัมพันธ์ (หน่วยที่ 13). นนทบุรี: สำนักพิมพ์หาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ปมุข ศุภสาร และชาญนริศ บุญพารอด. (2531). ประเภทของสื่อโฆษณา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพาณิช.

พนุชดา เจริญชัย. (2551). โวหารภาพพจน์ในคำขวัญโฆษณา: กรณีศึกษาตำขวัญโฆษณาเครื่องดื่มยี่ห้อโคคา โคล่า. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.

พรรณรัตน์ กานต์ไกรศรี. (2555). การวิเคราะห์รูปบแบบภาษาภาพพจน์และการใช้คำของโฆษณาอสังหาริมทรัพย์ในหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ ในช่องเดือนมกราคม ปีพุทธศักราช 2552 ถึงเดือนมิถุนายน ปีพุทธศักราช 2553. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.

รองริน วรัญญ์. (2532). แฮมเบอร์เกอร์ ฟาสต์ฟู้ดที่เป็นปัญหา. สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์. ฉบับที่ 6(9), หน้า 24-25.

วราภรณ์ รัตนกาญจน์. (2524). การวิเคราะห์การใช้คำและการใช้เครื่องหมายในภาษาโฆษณาหนังสือพิมพ์รายวัน ปีพ.ศ. 2519 – พ.ศ. 2529. วิทยานิพนธ์ อักษรศาสตร มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัสสิกา รุมาคม. (2546). ลักษณะภาษาโฆษณาสำหรับผู้หญิงในสื่อนิตยสารตั้งแต่ปี พ.ศ. 2475–พ.ศ. 2543. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศักดิ์สิทธิ์ ลิมกุลาคมน์. (2534). กลวิธีการใช้คำในภาษาโฆษณาภาษาไทยทางโทรทัศน์และนิตยสารไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สกนธ์ ภู่งามดี. (2546). การออกแบบและผลิตงานโฆษณา. กรุงเทพฯ: แซท โฟร์ พริ้นติ้ง.

สุพาณี วรรณาการ. (2549). ภาษาภาพพจน์ในสารคดีนิตยสาร Reader’s Digest. เอกสารงานวิจัย เสนอต่อคณะกรรมการส่งเสริมการวิจัย คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุรสิทธิ์ วิทยารัฐ. (2546). การผลิตสื่อสิ่งพิมพ์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือสวนสุนันทา.

เสรี วงศ์มณฑา. (2540). การโฆษณาและการส่งเสริมการขาย. กรุงเทพฯ: บ้านเสรีรัตน์.

อัจฉิมาภรณ์ เจียรโณรส. (2555). การวิเคราะห์การใช้โวหารภาพพจน์ในพาดหัวหลักโฆษณานาฬิกาข้อมือสำหรับผู้ชายและผู้หญิงภาษาอังกฤษในนิตยสารภาษาไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.

Bovee, L. C. & Thill, V. J. & Dovel, P. G. (1995). Advertising Excellence. New York: McGraw-Hill.

Defleur, Melvin L. & Dennis, Everette E. (1994). Understanding Mass Communication: A Liberal Arts perspective (5th ed). Houghton Muffin Company.

Fill, C. (1995). Marketing Communication: Frameworks, Theories and Applications. Englement Cliffs, NJ: Prentice – Hall.

Jordan, J. E. (1965). Using Rhetoric. New York: Harper&Row.

Kilborne, J. (2007). “Deadly Persuasion”. From http://www.medialit.org/reading_room/article64.tm

Kriszer, L. G. & Mandell, S. G. (1994). Fiction: Readng>Reacting>Wrtng. California: Harcourt Brace Jovanovich.

Lakoff, R. (1973). Language and woman’s place. Language in Society, 2, 45 – 80.

Leigh, J. (1994). The Use of Figures of Speech in Print /ad Headlines. Journal of Advertising, 23(1), 17- 34.

Mcquarrie, E. F. & Mick, D. G. (1996). Figures of rhetoric in advertising language. Journal of Consumer Research, 22, 424-438.

Moriarty, E. S. (1991). Creative Advertising Theory and Practice(2nd ed.). Singapore: Prentice-Hall. Oxenfeldt, A. R. & Swan, C. (1964). Management of Advertising. Belmont, CA: Division of Wadsworth.

Phillips, B.J. & McQuarrie, E.F. (2002). The development, change, and transformation of figurative style in magazines advertisements 1954 – 1999. Journal of Advertising. 31(26), 1-13.

Stovall, J. G. (1990). Writing for the Mass Media (2nd ed.). Engwood Cliffs, NJ: Prentice Hall.

Suvaree, P. (2006). The Study of Language Use in Airlines’ Advertisements. The degree of Master of Arts. King Mongkut’s Institute of Technology North Bangkok, Bangkok.