เม่งเล่กุน : วิเคราะห์บทบาทผู้หญิงที่ปรากฏในวรรณกรรมแปลพงศาวดารจีนเรื่อง ง่วนเฉียว
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้มุ่งวิเคราะห์บทบาทผู้หญิง ซึ่งเป็นตัวละครเอกที่ปรากฏในวรรณกรรมแปลพงศาวดารจีนเรื่องง่วนเฉียว ผลการวิจัยพบว่า ถ้าผู้หญิงจีนในสมัยก่อนได้ศึกษาเล่าเรียนดังเช่นผู้ชายจีน เธอก็สามารถใช้สติปัญญาและความรู้ที่ร่ำเรียนมาทำงานราชการจนกระทั่งประสบความสำเร็จมีความเจริญก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่การงาน
นอกจากนี้ยังสะท้อนถึงวิถีชีวิตของชาวจีนในสมัยก่อน ที่ยึดหลักสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในสังคมตามคำสอนของขงจื่อนักปราชญ์จีนในยุคโบราณ ที่แบ่งความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลเป็น 5 ประเภท คือ ความสัมพันธ์ระหว่างบิดากับบุตรธิดา ระหว่างสามีกับภรรยา ระหว่างพี่กับน้อง ระหว่างผู้ปกครองกับผู้อยู่ใต้ปกครอง ระหว่างเพื่อนกับเพื่อน ส่วนเนื้อหาในเรื่องง่วนเฉียวมีความสัมพันธ์ที่ปรากฏชัดเจน 3 ประเภทคือ ความสัมพันธ์ระหว่างบิดากับบุตรี บุตรีกตัญญูต่อบิดา ความสัมพันธ์ระหว่างสามีกับภรรยา ภรรยารักสามีอย่างมั่นคง ความสัมพันธ์ระหว่างผู้บังคับบัญชากับผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา ตัวละครเอกหญิงเมื่อเป็นขุนนางก็ไม่ทำตนเสมอฮ่องเต้ ไม่ใกล้ชิดกับฮ่องเต้จนเกินความจำเป็น ทำงานราชการอย่างซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมาและจงรักภักดีต่อฮ่องเต้ ความสัมพันธ์ดังที่กล่าวมานี้สะท้อนให้เห็นว่า ถ้าทั้งบุคคลทั้งสองฝ่ายต่างปฏิบัติต่อกันอย่างมีคุณธรรมตามหลักความสัมพันธ์ 5 ประการของขงจื่อจะช่วยเชื่อมความสัมพันธ์ของผู้คนในสังคมให้อยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข
Article Details
- ข้อความรู้ใดๆ ตลอดจนข้อคิดเห็นใดๆ เป็นของผู้เขียนแต่ละท่านโดยเฉพาะ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร และกองบรรณาธิการวารสารมนุษยศาสตร์ฯ ไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย
- บทความใดๆ ที่ตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมนุษยศาสตร์ หากต้องการตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตก่อน
References
เฉลิมศักดิ์ น้อยศรี. (2551). บทบาทของผู้หญิงในสามก๊ก : วิเคราะห์เรื่องเชิงวรรณกรรม. วารสารวิจัยรามคำแหง ปีที่ 11(พิเศษ). 107-108.
พรพิไล ถมังรักษสัตว์. (2539). ปรัชญาผู้หญิง. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วุฒิชัย มูลศิลป์ และ จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์ (แปลและเรียบเรียง). (2533). วจนะขงจื๊อ. กรุงเทพฯ: บริษัทต้นอ้อ จำกัด.
สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2543). ตำนานสามก๊ก ในสามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน). กรุงเทพฯ: องค์การค้าคุรุสภา.
สุพัตรา สุภาพ. (2545). สังคมวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สุวรรณา สถาอานันท์ (บรรณาธิการ). (2547). ความเรียงใหม่รื้อสร้างปรัชญาตะวันออก. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
องค์การค้าของคุรุสภา. (2514). ง่วนเฉียว. (เล่ม 1 – 5) กรุงเทพฯ: ศึกษาภัณฑ์พาณิชย์.
อัษมา มหาพสุธานนท์. (2553). ความเป็นหญิงจีนในนวนิยายของนักเขียนสตรีจีนยุคหลังเหมา. วิทยานิพนธ์ อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีและวรรณคดีเปรียบเทียบ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อารียา หุตินทะ. (2551). แนวคิดเรื่องกุลสตรีในนวนิยายของนักเขียนสตรีเขมร. วิทยานิพนธ์ อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวรรณคดีและวรรณคดีเปรียบเทียบ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.