Effectiveness of Medication Adherence program on Glycemic control in poorly controlled Type 2 Diabetes in primary care setting
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Background and Objective: Medication adherence is a healthy behavior that is important in the treatment of diabetes. Therefore, the researcher is interested in studying the use of a program to stimulate medication adherence by applying the finding common ground approach and self-management guidelines for drug use in patients with poorly controlled type 2 diabetes in the primary care unit to better glycemic control.
Material and Method: The study design was randomized controlled trial. A total of 141 subjects were randomly and allocated to intervention group of 71 people, and a control group of 70 people. The general questionnaire and the Medication Adherence Scale in Thai (MAST®) were used. The program used in the intervention group was the Adherence protocol. Until 12 weeks the HbA1C levels and MAST® score were assessed. Data were analyzed by inferential statistics using independent t-tests. The results were shown as p-value and 95% Confidence Interval.
Results: After 12 weeks of follow-up, mean HbA1C levels were 7.47±0.86 and 7.97±0.85 %, and the MAST® scale were 36.46±2.05 and 35.4±1.84 in the intervention group and the control group, respectively. The difference was statistically significant in both aspects (p < 0.05).
Conclusion: The use of medication adherence program that applied from principle of finding common ground approach and self-management concepts was able to better glycemic control in poorly controlled type 2 diabetes patients in primary care units.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The content and information in articles published in the PCFM journal are solely the opinions and responsibilities of the authors. The journal's editorial board does not necessarily agree with or share any responsibility for them.
All articles, information, content, images, etc., published in the PCFM journal are the copyright of the PCFM journal. If any individual or organization wishes to reproduce, distribute, or use any part or the entirety of the content, they must obtain written permission from the PCFM journal beforehand.
References
Ho PM, Rumsfeld JS, Masoudi FA, McClure DL, Plomondon ME, Steiner JF. Effect of medication non-adherence on hospitalization and mortality among patients with diabetes mellitus. Arch Intern Med 2006;166(4):1836-41.
Ann M. Carracher, Payal H. Marathe, Kelly L. International Diabetes Federation 2017. Journal of Diabetes 2018;10(7):353–6.
World Health Organization. Global report on diabetes [Internet]. 2021 [cited 20 March 2021]. Available from: http://www.who.int/diabetes/country-profiles/en.
Anna KB. Factors associated with elderly diabetic adherence to treatment in primary health care. Cien Saude Colet 2018;23(3):953-61.
กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. สถิติสาธารณสุข พ.ศ. 2560 [อินเทอร์เน็ต]. 2564 [เข้าถึงเมื่อ 24 มีนาคม 2564]. เข้าถึงได้จาก http:// bps.moph.go.th/new_bps/สถิติสาธารณสุข.
Bureau of Non-Communicable Disease, editor. Situation on NCDs prevention and control in Thailand. Nontaburi: Emotion Art; 2017.
Ministry of public health, editor. 5-Year National NCDs Prevention and Control Strategic and Action Plan (2017-2021). Bangkok: Emotion Art ; 2017.
นีลนาถ เจ๊ะยอ. ความชุกและปัจจัยที่มีผลต่อความล้มเหลวในการบริหารยาเบาหวานของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข. 2015;1(9):74-79.
สมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทย. แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับโรคเบาหวาน พ.ศ. 2560. พิมพ์ครั้งที่ 3. ปทุมธานี: ร่มเย็น มีเดีย; 2560.
นันทลักษณ์ สถาพรนานนท์. ความไม่ร่วมมือในการใช้ยา(Medication nonadherence). ไทยภษัชยนิพนธ์(ฉบับการศึกษาต่อเนื่องทางเภสัชศาสตร์) มศก. 2555;1(7):126-128.
ดวงรัตน์ วัฒนกิจไกรเลิศ, วิชชุดา เจริญกิจการ. Medication Adherence: from Theory to Research : ความร่วมมือในการใช้ยาจากทฤษฏี สู่งานวิจัย พ.ศ. 2559. กรุงเทพฯ: มรกต; 2559.
วิมลรัตน์ จงเจริญ, วันดีคหะวงศ์, อังศุมา อภิชาโต. การส่งเสริมการดูแลตนเองเพื่อควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด. สงขลานครินทร์เวชสาร. 2551; 26 (1): 112-114.
Ahmad NS, Ramli A, Islahudin F, Paraidathathu T. Medication adherence in patients with type 2 diabetes mellitus treated at primary health clinics in Malaysia. Patient Prefer Adherence 2013;7(1):
-530.
ศิณาพรรณ หอมรส. ปัจจัยที่ส่งผลต่อความร่วมมือในการใช้ยาของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มารับบริการโรงพยาบาลบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก [วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต]. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร; 2563.
Teklay G, Hussien J, Tesfaye D. Non-adherence and associated factors among type 2 diabetic patients at jimma university specialized hospital, southwest Ethiopia. J Med Sci 2013;1: 578-84.
สุปรียา เสียงดัง. Self - Care Behaviors of Patients with Uncontrolled DM. เครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้ผ่านการรับรองคุณภาพของ TCI. 2560; 4 (2): 51-53.
ประทุม สุภชัยพานิชพงศ์. An Education Intervention for Medication Adherence in Uncontrolled Diabetes in Thailand. Pacific Rim Int J Nurs Res 2018; 22(2):144-155.
Atak N, Gurkan T, Kose K. The effect of education on knowledge, self-management behaviors and self-efficacy of patients with type 2 diabetes. Aust J Adv Nurs 2008;26(2):66–74.
Tan MY, Magarey JM, Chee SS, Lee LF, Tan MH. A brief structured education program enhances self-care practices and improves glycemic control in Malaysians with poorly controlled diabetes. Health Education Research 2011; 5(26):896–907.
รายงานตัวชี้วัด NCD Clinic Plus ปี 2563 [อินเตอร์เนต]. 2563. [เข้าถึงเมื่อ 31 มีนาคม 2564]. เข้าถึงได้จาก http://hdcservice.moph.go.th.
สายพิณ หัตถีรัตน์. คู่มือหมอครอบครัวฉบับสมบูรณ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน; 2549.
Kanfer FH, Gaelick-Buys L. Self-management methods. 4th edition. New York: Pergamon Press; 1991.
ปิยลัมพร หะวานนท์. วสันต์ ปัญญาแสง. การพิจารณาขนาดตัวอย่าง: พิเชฐ สัมปทานุกุล. หลักการทำวิจัยสู่ความสำเร็จในการปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี; 2555. หน้า 261-279.
อมรพรรณ ศุภจำรูญ, สงวน ลือเกียรติบัณฑิต, วรนุช แสงเจริญ. ความตรงและความเที่ยงของแบบวัดความร่วมมือในการใช้ยาสำหรับชาวไทย:การทดสอบในผู้ป่วยเบาหวาน. Thai Journal of Pharmacy Practice 2018;2(10):121-128.
กุสุมา กังหลี. ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการใช้ยาในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 โรงพยาบาลพระมงกุฏเกล้า. วารสารพยาบาลทหารบก 2018; 2(19): 81-87.
Matthew JL. Finding common ground: meta-synthesis of communication frameworks found in patient communication, supervision and simulation literature. BMC Medical education 2020;20 (1):45-61.
นิศานาถ แคภูเขียว. The development of a drug monitoring model for the elderly with diabetes “Diabetes Drug Calendar” in Phabatnasing Tambol Health Promotion Hospital, Rattanawapi Distric, Nongkhai Province. [อินเตอร์เนต]. 2562 [เข้าถึงเมื่อ 2564 ก.ย.11]. เข้าถึงได้จาก https://www.ssoratana.com/uploads/media/201908080947492755.pdf
Shea S, Weinstock RS, Teresi JA, Palnas W, Starren J, Cimino JJ. A randomized trial comparing telemedicine use case management with usual care in older, ethnically diverse, medically underserved patients with diabetes mellitus: 5 year results of the IDEATel study. J Am Med Inform Assoc 2009; 16(3): 446-456.
