ศึกษาวิเคราะห์มุมมองนักศึกษาต่อศิฟัตสัลบียะฮ์ในหนังสือฟะรีดะตุลฟะรออิด ของเชคอะห์มัด อัลฟาฏอนีย์ ตามหลักการวะสะฏียะฮ์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาวิเคราะห์ความเข้าใจของนักศึกษาคณะวิทยาการอิสลาม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี ที่มีต่อศิฟัตสัลบียะฮ์ในหนังสือฟะรีดะตุลฟะรออิด 2) ศึกษาวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างหลักวะสะฏียะฮ์กับความเข้าใจ ศิฟัตสัลบียะฮ์ของนักศึกษาคณะวิทยาการอิสลาม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี

วิธีการศึกษา การศึกษาใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดย ประชุมเชิงปฏิบัติการเพื่อระดมความคิด และการสนทนากลุ่มนักศึกษาที่มีต่อศิฟัตสัลบียะฮ์ในหนังสือฟะรีดะตุลฟะรออิด ของเชคอะห์มัด อัลฟาฏอนีย์ กลุ่มเป้าหมายเป็นนักศึกษาคณะวิทยาการอิสลาม ชั้นปีที่ 3 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 93 คน จากกลุ่มนักศึกษา 4 สาขาวิชา ได้แก่ อิสลามศึกษา การสอนอิสาลามศึกษา  เศรษฐศาสตร์และการจัดการในอิสลาม และกฏหมายอิสลาม และคัดเลือกแบบเจาะจง 30 คน ทำการวิเคราะห์ข้อมูล โดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา 

ผลการวิจัย พบว่า 1) นักศึกษามีความเข้าใจต่อศิฟัตสัลบียะฮ์ในหนังสือฟะรีดะตุลฟะรออิด ของเชคอะห์มัด อัลฟาฏอนีย์ ซึ่งเกิดจากปัจจัยการศึกษาพื้นฐาน ตั้งแต่การศึกษาในระดับตาดีกา อิบติดาอีย์ มุตาวัสสิต ซานาวีย์ จนถึงมหาวิทยาลัย           2) นักศึกษามีความเข้าใจศิฟัตสัลบียะฮ์ที่สอดคล้องระหว่างเนื้อหาในหนังสือฟะรีดะตุลฟะรออิด ของเชคอะห์มัด อัลฟาฏอนีย์ หลักฐานอักลีกับนักลี 3) นักศึกษามีการยอมรับต่อศิฟัตสัลบียะฮ์ในหนังสือฟะรีดะตุลฟะรออิด ของเชคอะห์มัด อัลฟาฏอนีย์ ทั้งหลักฐานที่เป็นอักลี (‘Akli) และนักลี (Nakli) ซึ่งบ่งบอกถึงการใช้หลักวะสะฏียะฮ์

การนำผลวิจัยไปใช้ นำไปใช้ สามารถนำผลการวิจัย เป็นองค์ความรู้ และไปประกอบการเรียนการสอนในสถานศึกษาต่าง ๆ และเป็นแนวทางการศึกษาวิเคราะห์เนื้อหาในตำราดั้งเดิม (กิตาบกูนิง) ที่สามารถเชื่อมสัมพันธ์กับหลักฐานนักลีได้