อุมมะฮ์ วะสัฏ – ประชาชาติตรงกลาง: แนวคิดการจัดวางทางอารยธรรมของมนุษย์ในอิสลาม
คำสำคัญ:
อารยธรรม, ประชาชาติอิสลาม, ประชาชาติตรงกลาง, โลกมุสลิม, กิบละฮ์บทคัดย่อ
จุดประสงค์ บทความวิจัยชิ้นนี้มีเป้าหมายเพื่อศึกษาแนวคิดการสร้างอารยธรรมในคำสอนอิสลาม ผ่านการศึกษาโองการจากคัมภีร์อัลกุรอานว่าด้วยการสถาปนาประชาชาติตรงกลาง เพื่อเปิดพื้นที่ใหม่ให้แก่อารยธรรมของมนุษยชาติ
วิธีการศึกษา เป็นงานวิจัยเอกสาร โดยมีวิธีการศึกษางานอรรถาธิบายอัลกุรอานต่าง ๆ ทั้งงานอ้างอิงจากตำราหลักและงานเขียนเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเพื่อสรุปแนวคิด “ความเป็นตรงกลาง” ที่เป็นการจัดวางสถานะของอารยธรรมอิสลามที่กำเนิดขึ้นมาใหม่ในยุคสมัยนั้น
ผลการศึกษา ผลการศึกษาพบว่า แนวความคิดความเป็นตรงกลางของประชาชาติอิสลาม ได้กลายเป็นพัฒนาการใหม่ของประวัติศาสตร์อารยธรรมมนุษยชาติ มันได้สร้างประชาชาติที่ดีเลิศและยุติธรรมขึ้นมาในหน้าประวัติศาสตร์ และทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนทางอารยธรรมอย่างกว้างขวาง
การนำผลวิจัยไปใช้ งานวิจัยได้ช่วยสร้างทฤษฏีความเป็นประชาชาติตรงกลาง เพื่อนำไปอธิบายพัฒนาของอารยธรรม ผ่านบทบาทของประชาชาติอิสลาม และทำให้เกิดความเข้าใจต่อการปฏิสัมพันธ์ระหว่างอารยธรรมต่าง ๆ ได้ชัดเจนขึ้น
คำสำคัญ : อารยธรรม, ประชาชาติอิสลาม, ประชาชาติตรงกลาง, โลกมุสลิม, กิบละฮ์
References
Arnold, T W. (1896). Preaching of Islam. Constable.
al-Bukhārī, Muhammad Ibn Ismā‘īl. (1422). Sahīh al-Bukhārī. Dār Tawq al-Najāh.
Ibn Hanbal, Ahmad. (2001). Musnad al-Imām Ahmad (al-Muhaqqiq: Shu’ayb al-‘arnaūt). Muazzah al-Risālah.
Ibn al-Jawzī. Abū al-Faraj. (1984). Zād al-Masīd. al-Maktab al-Islāmī.
Ibn Kathīr , Isma‘īl. (2002). Tafsīr al-Qur‘ān al-‘azīm. Dār Tayyibah.
Ibn Taymīyah, Ahmad. (1995). Majmu‘ Fatāwa. Majma’ al-Mālik Fahd.
Goodrich, Luther Carrington. (2553). A Short History of the Chinese People. Kledthai Publishing.
al-Tirmidhī , Muhammad Ibn ‘Isā. (1975). Sunan al-Tirmidhī. Matba’ah al-Halabī.
al-Mubarakfūri, Safiyy ar-rahmān . (2562).الرحيق المختوم [Ar-Raheeq Al-Makhtum]. White Channel Publishing.
Muslim, Abū al-Ḥasan Ibn al-Ḥajjāj. (n.d.). Ṣahīh Muslim. Dār al-Ihya’ al-Kutub al-‘Arabiyah.
al-Nadwī, Abul Ḥasan Alī. (n.d.) Madhā Khasir al-‘Ālam bi al-Inhiṭāṭ al-Muslimīn. Maktbah al-īmān.
al-Nawawī, Yahya. (1392). Sharh Ṣahīh Muslim. Dār al-Turāth al-‘arabī.
al-Nasā’ī, Muhammad Ibn Shu‘ayb . (2001). Sunan al-Kubrā. Muazazah al-Risālah.
al-Qurtubī, Abū ‘Abdullāh. (n.d.). al-Jāmi’ li Ahkam al-Qur’ān. Dār al-Fikr.
al-Sa‘dī, ‘Abd al-Rahmān. (n.d.). Taysīr al-Karīm al-Rahmān fī Tafsīr Kalām al-Mannān. Mu’assasat al-Risālah.
al-Sāyi , Ahmad abd al-Rahīm. (1977). Kitāb al-Hadhārah al-Islāmīyah. al-Jāmiah al-Islāmiyah bi al-Madīnah al-Munawarah.
al-Shawkānī, Mahammad Ibn Alī. (2004). Fath al-Qadīr. Dār al-Ma‘rifah.
al-Ṭabarī , Mahammad Ibn Jarīr. (n.d.). Jāmi‘ al-Bayān ‘an Ta’wīl Āyāt al-Qur’ān. Dār al-Ma‘ārif.
al-Tahawī, abu jafar. (1414). Matn al-Tahawiyah. Maktbah al-Islami.
al- Tuwayyirī , Abd al-Azīz Uthman. (n.d.). Wasitīyah al-Islām wa Samahtuhu wa Dahwatuhu li al-Hiwār. Wisarah al-Awqāf.
al- Umr , Nāsir Umar. (n.d.). Wasitīyah fi Daw’ al-Qurā’n al-Karīm. Wisarah al-Awqāf.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความทุกเรื่อง ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารอิสลามศึกษาเป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่เป็นความคิดเห็นคณะผู้จัดทำและมิใช่ความรับผิดชอบของคณะวิทยาการอิสลาม กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้มีการอ้างอิงแสดงที่มา