การพัฒนาตัวชี้วัดองค์ประกอบภาวะผู้นำทางวิชาการ สำหรับผู้บริหารสถานศึกษาเอกชน จังหวัดยะลา
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำทางวิชาการ, ผู้บริหารสถานศึกษา, การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ, การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน, สถานศึกษาเอกชนบทคัดย่อ
ภาวะผู้นำทางวิชาการถือเป็นองค์ประกอบสำคัญของการบริหารสถานศึกษาที่มีประสิทธิผลและประสิทธิภาพ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาตัวชี้วัดองค์ประกอบภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารในบริบทของสถานศึกษาเอกชนในจังหวัดยะลา โดยใช้วิธีการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจและเชิงยืนยัน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากครูผู้สอน จำนวน 150 คน ผลการวิเคราะห์ข้อมูล พบว่า ภาวะผู้นำทางวิชาการประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ 10 ตัวชี้วัด ได้แก่ องค์ประกอบด้านความสามารถในการวางแผนปฏิบัติงานด้านวิชาการ ความสามารถด้านประเมินผลผู้เรียน และความสามารถด้านการพัฒนาวิชาชีพครู โดยองค์ประกอบด้านความสามารถในการวางแผนปฏิบัติงานวิชาการมีความสำคัญมากที่สุด และเนื่องด้วยองค์ประกอบทั้งสามมีความสัมพันธ์กันไม่สูงจึงสามารถนำไปใช้เป็นตัวแปรในการศึกษาเกี่ยวกับปัจจัยเชิงสาเหตุ ส่วนตัวชี้วัดสามารถนำไปใช้เป็นเครื่องมือวัดคุณลักษณะภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในบริบทจังหวัดชายแดนภาคใต้
References
กระทรวงศึกษาธิการ. 2546. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. 2550. พระราชบัญญัติโรงเรียนเอกชน พ.ศ.2550. กรุงเทพ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน
ไกศิษฏ์ เปลรินทร์. 2552. การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำทางวิชาการสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิตสาขาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ไชยา กรมแสง. 2553. ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษากับการประกันคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสระแก้ว เขต 2. วิทยานิพนธ์การบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์
บุหงา วชิระศักดิ์มงคล. 2535. กิจกรรมกลุ่มในโรงเรียน. พิษณุโลกภาควิชาแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ปรตี ประทุมสุวรรณ์. 2555. การศึกษาองค์ประกอบของภาวะผู้นำทางวิชาการที่สามารถพยากรณ์การดำเนินงานประกันคุณภาพภายในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ การบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ประยูร อาคม. 2548. ศึกษาภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา กลุ่มเครือข่ายอำเภอสังคม สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาหนองคาย เขต 1. การศึกษาอิสระ ศศ.ม. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พัฒนา อำท้าว. 2548. ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในอำเภอหนองเรือ สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาของแก่น เขต 5. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (การบริหารการศึกษา). ขอนแก่น บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วันเพ็ญ นันทะศรี. 2556. การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำทางวิชาการสำหรับครูปฐมวัย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพน์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
วิณัฐธพัชร์ โพธิ์เพชร. 2556. การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม
สังคม จันทร์วิเศษ. 2555. การพัฒนาตัวแบบสมรรถนะที่มีอิทธิพลต่อการเสริมสร้างภาวะผู้นำทางวิชาการ ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาความเป็นผู้นำและการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์. 2553. รูปแบบการบริหารจัดการศึกษาในจังหวัดชายแดนภาคใต้. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา
Arbuckle, J.L. 1995. AMOS for windows analysis: Version 3.5. Chicago: Small Waters Corp.
Hair J.F., Black, W.C., Babin, B.J., Anderson, R.E. & Tatham, R.L. 2006. Multivariate data analysis. (6th ed.). Upper Saddle River, New Jersey : Prenitce-Hall.
Kline R.B. 2011. Principles and practice of structural equation modeling. (3rd ed.). New York: The Guildford Press.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความทุกเรื่อง ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารอิสลามศึกษาเป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่เป็นความคิดเห็นคณะผู้จัดทำและมิใช่ความรับผิดชอบของคณะวิทยาการอิสลาม กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์การคัดลอก แต่ให้มีการอ้างอิงแสดงที่มา
