วะสะฎียะฮฺในอิสลามกับการอยู่ร่วมกันท่ามกลางสังคมพหุวัฒนธรรมด้านความเชื่อและความคิด

ผู้แต่ง

  • Ismaie Katih Ph.D. (Islamic Studies), ผู้ช่วยศาสตราจารย์ วิทยาลัยอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี

คำสำคัญ:

วะสะฎียะฮฺในอิสลาม, ความเชื่อ, การอยู่ร่วมกัน, พหุวัฒนธรรม

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความหมายวะสะฎียะฮฺในอิสลาม และดุลยภาพของอิสลามด้านความเชื่อและความคิดในการอยู่ร่วมกันท่ามกลางสังคมพหุวัฒนธรรมโดยใช้วิธีการค้นคว้าข้อมูลจากอัลกุรอานอัลหะดีษและเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องประกอบด้วยหนังสือ ตำรา วารสารที่เป็นภาษาไทย มลายู และอาหรับ โดยนำเสนอเนื้อหาเชิงบรรยาย จากการศึกษาพบว่าอิสลามยอมรับความหลากหลายทางความเชื่ออิสลามจึงได้คำนึงถึงความแตกต่างนั้นว่าเป็นสิ่งจำเป็นต้องเกิดขึ้นในสังคมโดยเฉพาะสังคมมนุษย์และถือว่าเป็นกฎสภาวการณ์ที่อัลลอฮฺทรงกำหนดไว้ ความสำคัญของเสรีภาพในการนับถือศาสนาโดยไม่มีการบังคับให้รับศาสนาอิสลาม ความสำคัญในการเผยแผ่ศาสนาอิสลามต่อมนุษยชาติ และความสำคัญในการให้เกียรติต่อมนุษยชาติอิสลามยังคำนึงถึงความยุติธรรม และความเสมอภาคต่อกลุ่มชนต่างศาสนิก หากว่าสังคมใดนำหลักของอิสลามดังกล่าวมาใช้ในการอยู่ร่วมกันท่ามกลางสังคมพหุวัฒนธรรมแน่นอนว่าจะเกิดความสันติในสังคม แต่หากมิได้นำหลักการดังกล่าวมาใช้ในการอยู่ร่วมกันท่ามกลางสังคมพหุวัฒนธรรมย่อมเป็นการทำลายอิสลามและประชาชนเป็นอย่างมาก สังคมจะเต็มเปี่ยมไปด้วยการต่อสู้แย่งชิงซึ่งจะนำมาซึ่งความแตกแยก และความเป็นศัตรูและที่ร้ายที่สุดคือการเสียประโยชน์ของสัปปุรุษในสังคมที่มีความขัดแย้ง และขาดดุลยภาพซึ่งการมีดุลยภาพระหว่างผู้นำกับประชาชนทำให้เกิดสันติภาพในสังคมโดยภาพรวม

เอกสารอ้างอิง

Abu Muhammad bin Abi Bakr al-Qurtubi. (1964). al-Jami‘liAhkam al-Qur’an. al-Qahirah: Dar al-Kutub al-Misryyah

Ahmad,(n.d.). Musnad,al-Qahirah: MuasasahQurtubah

Al-Bukhari. (1400H). al-Jami ‘ al-Sahih. Al-Qahirah: al-Maktabah al-Salafiyyah.

Al-Jawhari. (1990). al-Sihah’.Beyrut: Dar al- ‘Ilmi li al-Malayiin.

Al-Mawardi, (1989). al-Ahkam al-Sultaniyyahwa al-Wilayatal-Diniyyah, al-Kuwait: Dar IbnQutaibah.

Al-Tabari, (1988). Tarikh al-Tabari, Beyrut:Dar al-Fikri

Ibn Manzur.(nd).lisan al- ‘Arab. Beyrut.

Ibn kasir. (2002).Tafsir al-Qur ‘an al- ‘Azim.Dar Tayyibah.

Ibn Sa'ad.(1968). Tabaqatal-Kubra, Beyrut: Dar Sadir

Muhammad bin Salih al-Uthaymin. (2013). al- ‘Itidal fi Da ‘wah. (อัสรัน นิยมเดชา, ผู้แปล)ตรวจทานโดย : ซุฟอัม อุษมาน (ออนไลน์). http://www.Islamhous.com

Muhammad Ibn Jarir al-Tabari. (n.d.) Tafsir al-Tabari.Dar al-Ma ‘arif.

Muhammad Musa al-Syarif. (2003). Ma‘aliA‘la al-Tariq al-sahwah al-Tafaruqwa al-Ta‘ayush ma‘aghair al-Muslimin .Juddah: Dar al-Andalus.

Muhammad Rasyid Ridha. (1973). Tafsir al-Manar.Beyrut: Daral-Ma ‘arif.

Munqidh al-Saqar. (1427H). al-Ta ‘ayush ma ‘a ghair al-Muslimin fi al-Mujtama‘ al-Muslim. Makkah.

Muslim. (1374H). SahihMuslim. Dar Ihya’ al-Kutub al- ‘Arabiyyah.

SalihHusin al- ‘Ayid. (2005). Huquq ghair al-Muslimin fi bilad al-Islam. แปลโดย (อุษมาน อิดรีส, ผู้แปล) อดิสัน ปรีส กรุงเทพฯ วิทยาลัยอิสลามยะลา. ปัตตานี

Taha Jabir al- ‘Iwani. (2006). Isykaliyyahwa al-Murtaddin min sadr al-Islam ila al-Yawm. al-Qahirah. Maktabah al-Syuruq al-Dawliyyah.

Wahbah al-Ruhayli. (n.d.). Al-WasatiyyahMatlabanSyar ‘an wahadhariyan.

Yusuf al-Qaradhawi. (1999). Al-Khasais al-Amah li al-Islam. Muasasah al-Risalah.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

11-06-2018

รูปแบบการอ้างอิง

Katih, I. (2018). วะสะฎียะฮฺในอิสลามกับการอยู่ร่วมกันท่ามกลางสังคมพหุวัฒนธรรมด้านความเชื่อและความคิด. วารสารอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 9(1), 31–48. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JOIS/article/view/165903

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ