The Development of Academic Achievement of Islamic History on the 4 Rightly Guided Caliphs Using Jigsaw Cooperative Learning Technique (JCLT) For Islamic Beginning Level 6 Students
Keywords:
Academic Achievement, Jigsaw Cooperative Learning Technique (JCLT), Islamic History Education, The 4 Rightly Guided Caliphs, Islamic beginning level 6 StudentsAbstract
The purposes of this research were : 1. to determine the efficiency of the Islamic History on The 4 Rightly Guided Caliphs by using Jigsaw Cooperative Learning Technique (JCLT) for Islamic beginning level 6 students, 2. to compare academic achievements of students before and after being taught by JCLT, 3. to compare learning achievements of students taught by JCLT and the conventional approach, and 4. to evaluate the students’ satisfaction towards using JCLT. The samples are Islamic Beginning Level 6 Students at Tabingtigi School, who attended class in semester 1 and academic years of B.E. 2555. The study was designed to examine the Pretest – Posttest score and dividing the samples into two groups : control and treatment group. The research instruments were 1. the JCLT’s lesson plans, 2. an academic achievement test on teaching Islamic History, and 3. an assessment of students’ satisfaction toward JCLT. The data was analyzed using percentage, mean, S.D. and dependent t-test. Results of the study indicated that: by 1. the academic achievement score of Islamic History on The 4 Rightly Guided Caliphs by using JCLT was 83.52/88.40, 2. the posttest score of students taught by JCLT was significantly higher than pretest score at p-value 0.01, 3. the academic achievement of students taught by JCLT were significantly higher than students taught by the conventional approach at p-value 0.05, and 4. students’ satisfactions towards the JCLT were the highest.
References
กรมวิชาการ. (2544). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ.กรุงเทพฯ : กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
จิราพร ยมนา สิริวรรณ ศรีพหล และสมประสงค์ น่วมบุญลือ. (2555). ผลการสอนด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ เรื่องประวัติศาสตร์ท้องถิ่นภูเก็ตสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนเมืองถลาง จังหวัดภูเก็ต. บทความนำเสนอในการประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชครั้งที่ 2 ณ อาคารสัมมนา 12 มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช วันที่ 4-5 กันยายน 2555.
ชนาธิป พรกุล. (2551). ออกแบบการสอน. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชนาธิป พรกุล. (2554). การสอนกระบวนการคิดทฤษฎีและการนำไปใช้. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : วี พริ้นท์ (1991).
ณรงค์ สังข์มุรินทร์. (2549). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนแบบร่วมมือโดยใช้เทคนิคจิ๊กซอว์ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ของนักเรียนช่วงชั้นที่ 2 ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
ดาวคลี่ ศิริวาลย์. (2543). ผลการเรียนรู้ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนจากการประยุกต์รูปแบบการเรียนแบบร่วมมือ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทิศนา แขมมณี. (2545). กลุ่มสัมพันธ์เพื่อการทำงานและการจัดการเรียนการสอน. กรุงเทพ ฯ:นิชินแอดเวอร์ไทซิ่งจำกัด.
ทิศนา แขมมณี. (2548). ศาสตร์การสอน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : บริษัทด่านสุทธาการ พิมพ์จำกัด.
ธัญญภัทร์ ปุณยมนัสโรจน์. (2555). รายงานการวิจัยในชั้นเรียนเรื่อง การศึกษาสภาพการเรียนการสอนวิชาประวัติศาสตร์เรื่องพัฒนาการของอาณาจักรสุโขทัย นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 1 สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2556 จาก http://swis.act.ac.th/html_edu/ act/temp_ emp _research /1541.pdf.
นรินทร์ กระพี้แดง. (2547). ผลของการเรียนแบบร่วมมือโดยใช้เทคนิคจิ๊กซอว์ ที่มีทักษะการทำงานร่วมกันและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่องระบอบประชาธิปไตย ในรายวิชา ส 402 สังคมศึกษา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนขอนแก่นวิทยายน จังหวัดขอนแก่น.วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บุปผชาติ ทัฬหิกรณ์. (2540). การเรียนแบบร่วมมือร่วมใจในการสร้างความรู้. เอกสารการประชุมวิชาการทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีศึกษา ครั้งที่ 7 (วทศ.7) เรื่อง “การเรียนการสอน วิทยาศาสตร์ที่เน้นนักเรียนเป็นศูนย์กลาง” วันที่ 13-14 ธันวาคม 2540 จัดโดย สมาคมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีศึกษาไทย เอกสารหมายเลข 2 จำนวน 10 หน้า.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2546). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
แพรวพรรณ์ พฤกษ์ศรีรัตน์. (2544). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ ศึกษาความร่วมมือในการทำงานและสภาพแวดล้อมในการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่สอนด้วยการเรียนแบบร่วมมือ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
รุ่งทิวา วิริยาสถิต. (2551). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่อง หน้าที่ของประชาชนไทยการคิดอย่างมีวิจารณญาน และความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 2 ระหว่างการจัดการเรียนรู้ตามทฤษฏีพหุปัญญากับการจัดการเรียนรู้แบบ jigsaw. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วรัญญา ดารากัย. (2554). คอลีฟะฮ์ทั้งสี่ในอิสลาม. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2556 จากhttp://sameaf.mfa.go.th/th/important_person/detail.php?ID=2954.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2545). เทคนิคและกิจกรรมการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2544. กรุงเทพ ฯ : บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สายัณห์ สิทธิโชค. (2553). หลากหลายเทคนิคการสอนประวัติศาสตร์. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 4 (2) 217-239.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). หลักสูตรอิสลามศึกษาตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุดรัก แก้วระงับ (2548). ผลการสอนด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและการพัฒนาความคิดวิเคราะห์เรื่อง ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นปัตตานีในรายวิชา ส41101 สังคมศึกษาศาสนาและวัฒนธรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนทุ่งยางแดงพิทยาคม จังหวัดปัตตานี.วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุวิมล เขี้ยวแก้ว สุเทพ สันติวรานนท์ และอุสมาน สารี. (2542). ผลของการเรียนแบบร่วมมือต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเคมีของนักเรียนในโรงเรียนรัฐบาลและโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในจังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 5 (1) : 76-93.
โสภี วรสวาสดิ์. (2555). รายงานการวิจัยเรื่อง การพัฒนาการเรียนรู้ศาสนประวัติ ปวช. 3 วิทยาลัยอาชีวศึกษาศาสนบริหารธุรกิจ. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2556 จากhttp://www. sasana. ac.th/upfile/vijai55/.%E0%B9%82%E0% B8%AA%E0%B8%A0%E0%B8% B5.pdf.
อรวรรณ หลอมทอง. (2551). ผลการสอนด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่สอนด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์เรื่อง ประวัติศาสตร์น่ารู้รายวิชา ส 41101 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนหนองหว้าประชาสรรค์ จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อัจฉราพร ตันบรรจง. (2545). กระบวนการเรียนรู้โดยใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์ เรื่องประวัติเมืองเชียงใหม่กับผลต่อการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านโป่งน้อย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน. กรุงเทพ ฯ : โอเดียนสโตร์.
พะเยาว์ คงยืน สุมนทิพย์ บุญสมบัติ และประพนธ์ เจียรกูลม (2555). ผลของการเรียนแบบร่วมมือโดยใช้เทคนิคจิกซอว์ที่มีต่อมนุษยสัมพันธ์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่อง ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์พนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี. บทความนำเสนอในการประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ครั้งที่ 2 ณ อาคารสัมมนา 12 มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช วันที่ 4-5 กันยายน 2555.
Abdekkader, Deina. (2003). Social justice in Islam. New Dehli : Goodword Books.
AC History Units. (2014). How to teach history. Retrieved November 29, 2014, from http://www.achistoryunits.edu.au/teaching-history/how-to-teach-history/teachhist-history-pedagogy.html.
Ahmad, Khaliq. (2007). Management for Islamic perspective: principles and practices. Kuala Lumpur : IIUM Press.
Steeves, Kathleen Anderson. (1998). Working Together to Strengthen History Teaching in Secondary Schools. Retrieved November 29, 2014, from https://www.historians. Org/about-aha-and-membership/aha-history-and-archives/archives/working-together-to-strengthen-history-teaching-in-secondary-schools.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
All articles Published in The Journal of Islamic Studies are author’s opinions, and not the responsibility of the Faculty of Islamic Sciences nor the editorial board. However any citation should be referred to the journal.