การพัฒนาระบบจัดการพื้นที่และเครือข่ายองค์กรสุขภาวะตามแนวพระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนามีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาสุขภาวะตามแนวพระพุทธศาสนาในพื้นที่บริการวิชาการของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น จากแนวคิด ทฤษฎี บทความ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และการสนทนากลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย จำนวน 30 รูป/คน โดยใช้แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา 2) สร้างเครือข่ายและคู่มือการการพัฒนาสุขภาวะตามแนวพระพุทธศาสนา โดยผ่านการประเมินความเหมาะสม จากผู้ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน ได้แก่ พระสงฆ์ที่ทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนากิจกรรมด้านสุขภาวะ จำนวน 2 รูป เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล 2 คน
ผู้ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการออกแบบกิจกรรม จำนวน 1 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ 3) ประเมินผลการใช้คู่มือการการพัฒนาสุขภาวะตามแนวพระพุทธศาสนา จากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 130 คน ได้แก่ พระภิกษุสงฆ์ จำนวน 20 รูป เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล จำนวน 10 คน และประชาชนทั่วไปที่เข้าร่วมโครงการ จำนวน 100 คน ที่ได้มาแบบเจาะจงจากกลุ่มประชากรที่ต้องการพัฒนาสุขภาวะ โดยใช้แบบสอบถามความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัญหาสุขภาวะตามแนวพระพุทธศาสนาในพื้นที่บริการวิชาการของมหาวิทยาลัย พบว่า มีสภาพปัญหา 4 มิติ คือ มิติด้านร่างกาย มิติด้านอารมณ์ มิติด้านสังคม และมิติด้านปัญญา 2) ผลการประเมินการสร้างเครือข่ายและ
คู่มือการพัฒนาสุขภาวะตามแนวพระพุทธศาสนา โดยรวมีความเหมาะสมมากที่สุด ( = 4.52, S.D. = 0.61)
3) ความพึงพอใจในการใช้คู่มือการการพัฒนาสุขภาวะตามแนวพระพุทธศาสนา จากการประเมินของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.83, S.D. = 0.34)