ประเพณีลอยแพสะเดาะเคราะห์: แนวทางการส่งเสริม การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ตำบลตะเครียะ อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาบริบททางวัฒนธรรม ประวัติ ความเชื่อ พิธีกรรมของประเพณีลอยแพสะเดาะเคราะห์ จัดทำฐานข้อมูล เส้นทางการท่องเที่ยวและหาแนวทางส่งเสริม
การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ตำบลตะเครียะ อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา ผลการวิจัยพบว่า บริบททางวัฒนธรรม ได้แก่ วัดศาลาธรรม์ วัดหัวป่า วัดระโนด บ้านร้อยแปดเสา โครงการส่งน้ำ ศูนย์ศิลปวัฒนธรรม สะพานเฉลิมพระเกียรติ วัดวารีปาโมกข์ เหล้าตะเครียะ ลูกปัดมโนราห์ ตลาดน้ำ คลองระโนด และวงเวียนพระแม่โพสพ มีประวัติ 100 กว่าปี มาแล้ว มีการทำแพ นำสิ่งของใส่ในแพ ลอยออกสู่ทะเล ซึ่งเป็นความเชื่อในสังคมไทย พิธีกรรมมี 2 วัน วันที่ 31 ธันวาคม กลางคืนสวดมนต์ข้ามปี เช้าวันที่ 1 ทำบุญตักบาตร ภาคบ่าย แห่และส่งแพสู่ทะเล นำบริบททางวัฒนธรรม มาเป็นฐานข้อมูล ส่วนเส้นทางการท่องเที่ยว มี 3 เส้นทาง 1) วันที่ 1 มกราคม ไปวัดวารีปาโมกข์ วัดหัวป่า พักโฮมสเตย์ ที่ตำบลบ้านขาว ไปสะพานเฉลิมพระเกียรติ 2) เที่ยวตลาดน้ำคลองระโนด วัดศาลาธรรม์ วงเวียน พระแม่โพสพ วัดระโนด และศูนย์ศิลปวัฒนธรรม บ้านร้อยแปดเสา และไปดูลูกปัดมโนราห์ สะพาน เฉลิมพระเกียรติ หลังเที่ยงวันที่ 31 ธันวาคม ไปวัดวารีปาโมกข์ และ 3) เที่ยวสะพานเฉลิมพระเกียรติ โครงการส่งน้ำ วัดหัวป่า ดูลูกปัดมโนราห์ เหล้าตะเครียะ บ้านร้อยแปดเสา วัดศาลาธรรม์ และบ่ายวันที่ 31 ธันวาคม ไปวัดวารีปาโมกข์ ส่วนแนว ทางส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ควรเชิญชวน ประชาสัมพันธ์ ให้ร่วมจัดงาน ให้การสนับสนุนงบประมาณ เชิญท่องเที่ยว และพัฒนาบุคคล ประชาชนในท้องถิ่น ภาครัฐ เอกชน ผู้ประกอบการธุรกิจและนักท่องเที่ยวเพื่อทำตามบทบาทหน้าที่ของตน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กุลชลี พวงเพ็ชร และ ชวลิต ศุภศักดิ์ธำรง. (2565). การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมจากภูมิปัญญาท้องถิ่นและทุนทางวัฒนธรรมของชุมชนไทยพวนถนนใหญ่ จังหวัดลพบุรี. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 41(6), 49-65คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 - พ.ศ. 2570). กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
เจษฎา นิลสงวนเดชะ. (2561). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วมของภาคีการท่องเที่ยว: กรณีศึกษาประเพณีถือศีลกินผัก ศาลเจ้ากิวอ๋องเอี่ย จังหวัดตรัง. ใน รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2540). โครงการวิถีทรรศน์ วิถีไทย การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ชายชาญ ปฐมกาญจนา และ นรินทร์ สังข์รักษา. (2557). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนตลาดบางหลวงททอำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์. 26(1), 118-129
ชุมพล รอดแจ่ม. (2556). เส้นทางการท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรม อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. วิทยาลัยราชพฤกษ์ ใน รายงานการวิจัย. วิทยาลัยราชพฤกษ์.
ศิริพร ถาวรวิสิทธิ์ และ เสรี วงษ์มณฑา. (2561). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมจังหวัดน่าน. วารสารสมาคมนักวิจัยแห่งประเทศไทย. 26(1),244-256
สุชาดา รักเกื้อ.(2560).แนวทางพัฒนาการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ของเทศบาลตำบลนครชุม อำเภอเมืองกำแพงเพชร จังหวัดกำแพงเพชร.เรียกใช้เมื่อ24 ตุลาคม 2566 จากhttps://research.kpru.ac.th/ sac/fileconference/9422018-05-01.pdf
อภิญญา เงินดี. (2554). การศึกษาความเชื่อ ประเพณี และพิธีกรรมของพระพุทธศาสนาใน ฐานะทุนทางสังคมวัฒนธรรม เพื่อการพัฒนาชุมชนชายแดนไทยขพม่า. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อัจฉรี จันทมูล. (2561). การศึกษาเทศกาลและงานประเพณีเพื่อเชื่อมโยงแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดอำนาจเจริญ. ใน รายงานการวิจัย. สถาบันอุดมศึกษา.
