แนวทางการสร้างกระบวนการออกแบบสร้างสรรค์ เพื่อเสริมสร้างเจตคติด้านความยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการเสริมสร้างเจตคติด้านความยั่งยืนของทรัพยากร ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2) ค้นหาแนวทางการสร้างกระบวนการออกแบบสร้างสรรค์ที่ส่งเสริมเจตคติด้านความยั่งยืน เป็นการวิจัยและพัฒนา ใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลความรู้และความหมายของเจตคติในหลายมิติ การศึกษาทฤษฎีพัฒนาการทางสติปัญญา และการวิเคราะห์กรณีตัวอย่างของงานศิลปะและการออกแบบที่นำเสนอแนวคิดด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม มุ่งเน้นการนำหลักแนวคิดของทฤษฎีพัฒนาการทางสติปัญญามาใช้ในการพัฒนากระบวนการออกแบบสร้างสรรค์ เพื่อเชื่อมโยงประสบการณ์การรับรู้ ด้านการอนุรักษ์ทรัพยากร ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน ซึ่งนักออกแบบสามารถนำแนวทางการสร้างกระบวนการออกแบบสร้างสรรค์
เพื่อเสริมสร้างเจตคติด้านความยั่งยืนไปใช้ในการออกแบบงานสร้างสรรค์ เพื่อเชื่อมโยงเข้ากับประสบการณ์การรับรู้ของบุคคลได้ ผลการวิจัย พบว่า 1) รูปแบบการเสริมสร้างเจตคติด้านความยั่งยืนของทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม คือ 1.1) การสร้างการรับรู้ทางประสาทสัมผัสที่มีบทบาทต่อการเปลี่ยนแปลงทัศนคติ 1.2) การสร้างประสบการณ์ ที่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ใช้กับสภาพแวดล้อมเพื่อโน้มน้าวให้เกิดความเข้าใจถึงความสำคัญของทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2) แนวทางการสร้างกระบวนการออกแบบสร้างสรรค์ที่ส่งเสริมเจตคติด้านความยั่งยืน นักออกแบบสามารถสื่อสารโดยใช้การออกแบบทัศนธาตุที่แสดงสัญลักษณ์ เชิงเปรียบเทียบด้วยรูปทรงที่ชัดเจน หรือรูปทรงสัญลักษณ์ที่เป็นสากล ในการถ่ายทอดแนวคิด ข้อเสนอแนะควรพัฒนาแนวทางการเสริมสร้างการรับรู้ที่เข้าถึงได้ง่าย เพื่อสร้างความรู้ความเข้าใจ และความตระหนักถึงความสำคัญของความยั่งยืน ซึ่งเป็นส่วนช่วยขับเคลื่อนความคิดและเจตคติที่นำไปสู่การเรียนรู้ ด้วยความมุ่งหวังให้เกิดความร่วมมือในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมและรูปแบบการดำเนินชีวิตเพื่อความยั่งยืนอย่างเป็นวงกว้าง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จักรกฤษ เดชพร. (2563). การรับรู้ภาพลักษณ์องค์กรด้านสังคมและสิ่งแวดล้อมในมุมมองของผู้บริโภค กรณีศึกษา บริษัท อำพลฟูดส์โพรเซสซิ่ง จำกัด. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาาวิชาการจัดการนวัตกรรมทางธุรกิจ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สถาบันวิจัยเศรษฐกิจป๋วย อึ๊งภากรณ์. (2566). การปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ. เรียกใช้เมื่อ 30 ตุลาคม 2566 จาก https://www.pier.or.th/abridged/2023/12/
สมาคมพัฒนาคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2566). ปรับทัศนคติใหม่ สู่ชีวิตที่ดีกว่า เพื่อโลกที่ยั่งยืน. เรียกใช้เมื่อ 30 ตุลาคม 2566 จาก https://adeq.or.th/mindset-for-sustainable/
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2559). แผนการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศแห่งชาติ. เรียกใช้เมื่อ 30 ตุลาคม 2566 จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER38/DRAWER027/GENERAL/DATA0000/00000852.PDF
อัศมน ลิ่มสกุล. (2566). การรับมือสภาวะสุดโต่งทางสภาพภูมิอากาศของไทย. เรียกใช้เมื่อ 20 สิงหาคม 2566 จาก https://tdri.or.th/2015/10/extreme-weather/
อำนาจ เจริญศิลป์. (2544). การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
อุษณีย์ วรรณจิยี. (2536). การเปรียบเทียบความเข้าใจในการอ่านภาษาอังกฤษ และเจตคติต่อการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการสอนอ่านโดยใช้เทคนิคการสร้างไดอะแกรมกับการสอนอ่านตามคู่มือครู. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
Kirsi Niinimaki. (2014). Green Aesthetics in Clothing. Artifact, 3(3), 1-13.
National Geographic. (2023). มนุษย์กับความยั่งยืนทางสิ่งแวดล้อม มีความสำคัญอย่างไรในยุคปัจจุบัน. Retrieved August 20, 2023, from https://ngthai.com/science/46163/human-and-environmentalsustainability/
Uthai Moolpak. (2022). ปรับพฤติกรรมในชีวิตประจำวันเพื่อรู้เท่าทันภาวะโลกร้อน. Retrieved August 30, 2023, from https://actionforclimate.deqp.go.th/news/4264/
