รูปแบบการใช้สื่อโซเชียลมีเดียที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจ เลือกสถานที่ท่องเที่ยวประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การใช้สื่อโซเชียลมีเดียต่อการตัดสินใจเลือกสถานที่ท่องเที่ยวประเทศไทย 2) เพื่อเปรียบเทียบการตัดสินใจท่องเที่ยวโดยการใช้รูปแบบการนำเสนอข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวผ่านโซเซียลมีเดียตามข้อมูลส่วนบุคคล 3) เพื่อนำเสนอรูปแบบการใช้สื่อโซเชียลมีเดียที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกสถานที่ท่องเที่ยวประเทศไทย เป็นวิจัยเชิงปริมาณใช้เครื่องมือเป็นแบบสอบถาม โดยเลือกแบบเจาะจงกลุ่มตัวอย่าง 400 ราย ที่กดไลก์เฟซบุ๊กแฟนเพจ Miss Prayawee วิเคราะห์สถิติด้วย ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
t - test, F - test (One - way ANOVA) และ Multiple Regression Analysis พบว่า ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุ 41 - 50 ปี อาชีพธุรกิจส่วนตัว/ เจ้าของกิจการ ระดับการศึกษาปริญญาตรี รายได้ต่อเดือน มากกว่า 40,000 บาท สถานภาพโสด ความถี่ในการท่องเที่ยวปีละ 2 - 5 ครั้ง/ปี ติดตามข่าวสารท่องเที่ยวบนสื่อออนไลน์ ระดับความสำคัญต่อรูปแบบการนำเสนอข้อมูลท่องเที่ยว ภาพรวมค่าเฉลี่ยในระดับสำคัญมากระดับความคิดเห็นต่อ
การตัดสินใจท่องเที่ยวโดยการใช้รูปแบบการนำเสนอแหล่งท่องเที่ยวในภาพรวมค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับเห็นด้วยมาก
ผลการทดสอบสมมติฐาน อายุ และติดตามข่าวสารท่องเที่ยวต่างกันมีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวต่างกัน เพศ อาชีพ ระดับการศึกษา รายได้ต่อเดือน สถานภาพ และความถี่ในการท่องเที่ยว ที่ต่างกันมีผลการตัดสินใจท่องเที่ยวไม่ต่างกัน รูปแบบการนำเสนอข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวผ่านโซเชียลมีเดีย โดยการถ่ายทอดสด รูปภาพ วีดีโอ และข้อความที่น่าสนใจ มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ข้อเสนอแนะการศึกษา ถ่ายทอดสดกำหนดการที่แน่นอน เวลา 30 - 60 นาที รูปภาพคมชัดสวยธรรมชาติ วีดีโอเลือกสถานที่มีชื่อเสียง หรือแปลกใหม่ เนื้อหาครบถ้วน ข้อความที่น่าสนใจ ลำดับขั้นตอน ใช้คำที่สร้างความน่าสนใจและติดตาม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัญชลิตา ตันเจริญ. (2563). พฤติกรรมการใช้โซเชียลมีเดีย และรูปแบบการนำเสนอข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยว โดยการติดตามแฟนเพจ Unseen Tour Thailand. ใน รายงานวิจัย บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2546). การวิเคราะห์สถิติชั้นสูงด้วย SPSS for Windows (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ธรรมสาร.
ณฐภศา เดชานุเบกษา. (2565). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดออนไลน์และรูปแบบเครื่องมือสื่อสารตลาด ออนไลน์ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าผ้าไทยและผ้าพื้นเมืองบนตลาดออนไลน์ในจังหวัดมหาสารคาม. ใน รายงานวิจัย วิทยาการจัดการ. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ณภัทรชนม์ หาวิชา. (2564). รูปแบบการตลาดด้านเนื้อหาที่ส่งผลต่อกระบวนการตัดสินใจซื้ออาหารผ่านร้านค้าออนไลน์ในจังหวัดนนทบุรี. ใน รายงานวิจัย บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์.
ประยุทธ์ จันทร์โอชา. (2562). นโยบายรัฐบาลด้านการท่องเที่ยว, คำแถลงนโยบายต่อรัฐสภา. เรียกใช้เมื่อ 12 พฤศจิกายน 2566 จาก https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/elaw_parcy/ewt_dl_link.php?nid=2412
พงษ์ปิติ ผาสุขยืด. (2561). ทัศนคติและความต้องการของผู้มีอิทธิพลทางด้านการท่องเที่ยวที่มีต่อการเลือกรับงานจากแบรนด์ หรือเอเจนซี. ใน รายงานวิจัย นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
พิชิต วิจิตรบุญยรักษ์. (2554). สื่อสังคมออนไลน์: สื่อแห่งอนาคต Social Media : Future Media. วารสารนักบริหาร. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 3(2). 99 - 103.
ภควดี พาภักดี และฉัตรชัย เหล่าเขตการณ์. (2565). รูปแบบการนำเสนอสินค้าการตลาดออนไลน์ ที่ส่งผลต่อกระบวนการตัดสินใจ ซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสื่อสังคมออนไลน์ (เฟซบุ๊ก) ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(3), 134 - 147.
ศรีสุดา วนภิญโญศักดิ์. (2560). การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) เปิดยุทธศาสตร์ปี 2561 มุ่งนักท่องเที่ยวหน้าใหม่ เมืองรอง. เรียกใช้เมื่อ 29 ธันวาคม 2565 จาก https://www. prachachat.net/tourism/news-8147
Cronbach. L. Joseph. (1984). Essential of Psychology and Education. New York: Mc-Graw Hill.
Odgers, T. (2016).International Travel Growth. Retrieved December 29 , 2022, from https://www. checkfront.com/2017-travel-trends-gaining-momentum/international travel-growth-2.
