ผลการจัดการเรียนรู้ด้วยกลวิธีอาร์ อี เอ พี ที่มีต่อความสามารถในการเขียนสรุปความ และความพึงพอใจต่อการเรียนด้วยกลวิธีอาร์ อี เอ พี ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนอ่าวลึกประชาสรรค์ จังหวัดกระบี่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการเขียนสรุปความภาษาไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนอ่าวลึกประชาสรรค์ ระหว่างก่อนจัดการเรียนรู้และหลังจัดการเรียนรู้ด้วยกลวิธีอาร์ อี เอ พี และ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนอ่าวลึกประชาสรรค์ ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ด้วยกลวิธีอาร์ อี เอ พี เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนอ่าวลึกประชาสรรค์ อำเภออ่าวลึก จังหวัดกระบี่ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 1 ห้องเรียน จำนวนนักเรียน 40 คน ได้กลุ่มตัวอย่างมาโดยวิธีการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้การเขียนสรุปความด้วยกลวิธีอาร์ อี เอ พี สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 10 แผน รวมทั้งสิ้น 20 ชั่วโมง 2) แบบทดสอบวัดความสามารถในการเขียนสรุปความภาษาไทยเป็นแบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน และ 3) แบบวัดความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนด้วยกลวิธีอาร์ อี เอ พี สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที (T - test) ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการเปรียบเทียบความสามารถในการเขียนสรุปความภาษาไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนอ่าวลึกประชาสรรค์ หลังจัดการเรียนรู้ด้วยกลวิธีอาร์ อี เอ พี สูงกว่าก่อนจัดการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ผลการศึกษาความพึงพอใจต่อการเรียนด้วยกลวิธีอาร์ อี เอ พีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 3 โรงเรียนอ่าวลึกประชาสรรค์ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กุหลาบ มัลลิกมาส และวิพุธ โสภวงศ์. (2531). การเขียน1. กรุงเทพมหานคร: อักษรเจริญทัศน์.
จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ และวิวัฒน์ อินทรพร. (2562). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร. (พิมพ์ครั้งที่ 5). นครปฐม: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จุฬารัตน์ เหล่าไพโรจน์จารี. (2556). การศึกษาความสามารถในการเขียนสรุปความภาษาไทยของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงราย โดยใช้การสอนแบบ KWL-Plus ร่วมกับแผนภาพความคิด (Mind Mapping). ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ณัฐพร สายกฤษณะ. (2563). การพัฒนาความสามารถในการอ่านวิเคราะห์และการเขียนสรุปความของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามกลวิธีอาร์ อี เอ พี ร่วมกับการใช้ เทคนิคฝังกราฟิก. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยศิลปากร.
พรดี อโศกบุญรัตน์. (2558). ผลการใช้สารวิชาการเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์การอ่านจับใจความและการเขียนสรุปความของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนมัธยมประชานิเวศน์ สำนักงานเขตจตุจักรกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พรภวิษย์ นันทชัชวาลกุล. (2559). ผลการใช้เทคนิค SQ3RS และภูมิปัญญาท้องถิ่นพระนครศรีอยุธยาที่มีต่อ ผลสัมฤทธิ์การเขียนสรุปความและเจตคติต่อภูมิปัญญาท้องถิ่นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน . บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2543). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุ่งนภา โกกะพันธ์. (2552). การพัฒนาชุดฝึกทักษะการเขียนสรุปความ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพัฒนาหลักสูตรและการเรียนการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
วิภา วัฒนะ. (2558). ผลการสอนโดยใช้การอภิปรายกลุ่มย่อยแบบระดมสมองกับการสอนโดยใช้เทคนิค SQ3RS ที่มีต่อการเขียนสรุปความ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ในจังหวัดจันทบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน . บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วีรภัทร ศุภรสิงห์. (2562). ผลของการจัดการเรียนรู้โดยใช้กลวิธี REAP ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวรรณคดีไทยและความสามารถในการคิดเชิงวิพากย์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาการทางการศึกษาและการจัดการเรียนรู้คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
อังคณา ประกอบการคดี. (2559). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้ภูมิปัญยาท้องถิ่นนราธิวาสร่วมกับการแสดงดิเกร์ฮุลูเพื่อพัฒนาการเขียนสรุปความของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบ้านกาลิซา จังหวัด นราธิวาส. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน . บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Eanet, M.G. & Manzo,A.V. (1976). Content area reading: a heuristic approach. Merill 1Publishing. Saltouthwest Lake City: Company Bingham, F. A. (2001).
