ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับกระบวนการยุติคดีอาญาโดยนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ในประเทศไทย

Main Article Content

โอภาส อุปรี
พรชัย เลื่อนฉวี

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาแนวคิด หลักการ และทฤษฎีทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการยุติคดีอาญาโดยนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ อันได้แก่ ประวัติความเป็นมาและพัฒนาการของกระบวนการยุติธรรมทางอาญาไทย กระบวนการยุติธรรมทางอาญา กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ หลักการคุ้มครองสิทธิในกระบวนการยุติธรรม หลักสิทธิมนุษยชน หลักการหันเหคดีหรือการเบี่ยงเบนคดี และหลักการฟื้นฟูผู้กระทำความผิด ตลอดจนศึกษามาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวกับการยุติคดีอาญาตามกฎหมายโดยนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้กับประเทศไทยและต่างประเทศ รวมถึงการศึกษาปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการยุติคดีอาญาโดยนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ในประเทศไทย และแนวทางการแก้ไขปัญหาเพื่อสามารถนำบทสรุปไปใช้แก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในประเทศไทยได้อย่างเหมาะสม


          ผลการศึกษาพบว่า ในปัจจุบันประเทศไทยมีการกำหนดกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการยุติการดำเนินคดีอาญาและการใช้สิทธิยุติการดำเนินคดีอาญา โดยมีการจัดตั้งหน่วยงาน และศูนย์ดำเนินการที่เกี่ยวข้องรับผิดชอบขึ้นในหน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาเพื่อนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ในการยุติคดีอาญา แต่กลับไม่มีการพัฒนากฎหมายอาญาและกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาขึ้นเพื่อรองรับแนวคิดดังกล่าว เช่น การให้อำนาจแก่ศาลยุติธรรมให้มีสิทธินำผลสำเร็จจากการสมานฉันท์มาพิจารณามีคำสั่งยุติการดำเนินคดีอาญาแผ่นดินบางกรณี โดยไม่จำเป็นต้องพิพากษาลงโทษ หรือพิพากษาลงโทษจำเลยแต่ลดหย่อนโทษให้น้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดได้ ดังนั้น ผู้วิจัยจึงเห็นควรให้มีการตราร่างพระราชบัญญัติการสมานฉันท์ในคดีอาญา พ.ศ. .... ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการกำหนดมาตรการพิเศษเพื่อยุติคดีอาญา โดยเปิดโอกาสให้คู่ความสามารถเข้าสู่กระบวนการสมานฉันท์ได้โดยชอบด้วยกฎหมายโดยมีหน่วยงานศาลเป็นผู้รับผิดชอบให้มีการสมานฉันท์จนเสร็จสิ้นกระบวนการ อันจะส่งผลเป็นการสร้างความเชื่อมั่นในกระบวนการยุติธรรม และความเชื่อมั่นในการปฏิบัติหน้าที่ขององค์กรศาล องค์กรอัยการ พนักงานสอบสวนต่อไป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อุปรี โ., & เลื่อนฉวี พ. (2020). ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับกระบวนการยุติคดีอาญาโดยนำกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาใช้ในประเทศไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(10), 5733–5747. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/227842
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ณรงค์ ใจหาญ. (2553). กระบวนการสร้างความยตุิธรรม เชิงสมานฉันท์ในศาลยุติธรรม. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยรพีพัฒนศักดิ์ สำนักงานศาลยุติธรรม.

ณัฐวสา ฉัตรไพบูลย์. (2550). กระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์: จากทฤษฎีสู่ทางปฏิบัติ ในนานาชาติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานอัยการสูงสุด.

ราชกิจจานุเบกษา. (2477). ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 52 (10 มิถุนายน 2477).

ราชกิจจานุเบกษา. (2499). ประมวลกฎหมายอาญา ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 73 ตอนที่ 95 พิเศษ (15 พฤศจิกายน 2499).

ราชกิจจานุเบกษา. (2553). พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีครอบครัว พ.ศ. 2553 ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 127 ตอนที่ 72 ก (22 พฤศจิกายน 2553).

ราชกิจจานุเบกษา. (2553). พระราชบัญญัติองค์กรอัยการและพนักงานอัยการ พ.ศ. 2553 ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 127 ตอนที่ 75 ก (7 ธันวาคม 2553).

ราชกิจจานุเบกษา. (2554). ระเบียบสำนักงานอัยการสูงสุดว่าด้วยการสั่งคดีอาญาที่จะไม่เป็นประโยชน์แก่สาธารณชนโดยจะมีผลกระทบต่อความปลอดภัยหรือมั่งคงแห่งชาติ หรือต่อผลประโยชน์เป็นสำคัญของประเทศ พ.ศ. 2554 (ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 128 ตอนที่ 30 ก). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2555). สรุปผลที่สำคัญ การสำรวจข้อมูลสถิติอาชญากรรมภาคประชาชน พ.ศ. 2555 (อาชญากรรมที่เกิดระหว่างเดือนตุลาคม 2553 – กันยายน 2554). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.

สุทธิพล ทวีชัยการ. (2556). กระบวนการยุติธรรมทางเลือกในคดีอาญา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.