(Retracted article) กระบวนการปรับตัวของชุมชนท่าสะอ้านท่ามกลางกระแสสังคมอุตสาหกรรม
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการปรับตัวของชุมชนในรูปแบบของการใช้วัฒนธรรมชุมชนเป็นเครื่องมือในการสร้างอัตลักษณ์และระบบคุณค่าชุมชนเพื่อต้านทานกระแสสังคมอุตสาหกรรม เป็นการศึกษาวิถีชีวิตวัฒนธรรมชุมชนที่ยังฝังรากลึกเอาไว้และก่อเกิดเป็นพลังชุมชนภายใต้การพัฒนาท้องถิ่นโดยนำเอาทุนทางสังคมที่มีอยู่เป็นเครื่องมือในการพัฒนาชุมชนและการแก้ไขปัญหาของชุมชนภายใต้การเข้ามาของกระแสระบบทุนนิยม
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ การศึกษาวิจัยแบบสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์แบบไม่มีส่วนร่วม เพื่อให้ได้ข้อมูลที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของวัฒนธรรมอาหารที่มีความสัมพันธ์กับการดำรงชีวิตของผู้คนในสังคม รวมถึงการอนุรักษ์องค์ความรู้ในเรื่องของภูมิปัญญาท้องถิ่นการตั้งบ้านเรือนและการค้าที่แสดงให้เห็นถึงอัตลักษณ์ของชาติพันธ์จีน-ไทย ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ลุ่มน้ำบางปะกง
ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนท่าสะอ้านมีการรวมตัวกันทำลานค้าชุมชนเอาไว้ทำธุรกิจค้าขายแลกเปลี่ยนระหว่างประชาชนด้วยกันและกับนักท่องเที่ยวจากภายนอกเป็นการสร้างรายได้ให้กับชุมชนภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจชุมชนผสมกับภูมิปัญญาท้องถิ่น อีกทั้งเน้นพัฒนาด้านการท่องเที่ยวชุมชนให้เป็นกิจกรรมชูโรง รวมถึงการอนุรักษ์คุณค่าทางวัฒนธรรม โดยคนในชุมชนมีกระบวนการในการหยิบเอาวัฒนธรรมท้องถิ่น ประวัติศาสตร์ของชุมชน ประเพณีที่สำคัญและการทำกิจกรรมร่วมกันของชุมชนในหลากหลายมิติ ใช้กระบวนการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนเป็นเครื่องมือในการสร้างการเรียนรู้ร่วมกันจนเกิดการกระตุ้นการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น จัดว่าการแก้ไขปัญหาปากท้องของชุมชนและสร้างเสริมความมั่นคงในการดำรงชีวิต
ชุมชนจึงได้นำต้นทุนทางสังคมที่มีอยู่เดิมด้านภูมิปัญญาท้องถิ่นและวัฒนธรรมชุมชนมาประยุกต์ใช้และผสมผสานการปรับตัวของชุมชนท่าสะอ้านให้กลายเป็นพื้นที่ทางวัฒนธรรมในการขายสินค้าของชุมชน การจัดลานค้าชุมชนและการอนุรักษ์บ้านไม้เก่าเพื่อรักษาอัตลักษณ์ของชุมชนเอาไว้ต่อไป
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2541). วัฒนธรรมหมู่บ้านไทยในอดีต. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สร้างสรรค์.
ดไนยา ก้อนแก้ว. (2551). วงโปงลางสะออน การปรับตัวทางวัฒนธรรมในกระแสโลกาภิวัตน์. ใน ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา. หาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นงลักษณ์ รักราวี. (11 พฤษภาคม 2559). ชุมชนท่าสะอ้าน ตำบลท่าสะอ้าน อำเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา. (นฤมล อนุสนธิ์พัฒน์, ผู้สัมภาษณ์)
นริศรา จันทร์อี่. (2548). การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตชุมชนคลองรางจระเข้ ในการจัดการท่องเที่ยวแบบโฮมสเตย์ อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏ.
นฤมล อนุสนธิ์พัฒน์. (2559). การมีส่วนร่วมของพลเมืองในการจัดการการท่องเที่ยวจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเปรียบเทียบกับจังหวัดน่าน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารรัฐกิจและรัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยรังสิต.
น้ำทิพย์ ภูธนชัย. (2550). การปรับตัวทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยโซ่งบ้านตลาดควาย อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี. ใน ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาไทยศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
บุญเทียน ทองประสาน. (2531). แนวคิดวัฒนธรรมชุมชนในงานพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: สภาคาทอลิกแห่งประเทศไทยเพื่อการพัฒนา.
โศจิลักษณ์ กมลศักดาวิกุล. (2556). ตลาดย้อนยุคสามชุก : การเมืองเรื่องพื้นที่ธุรกิจแห่งการถวิลหาอดีต. ใน ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาศิลปวัฒนธรรมวิจัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
สุพัตรา สุภาพ. (2541). สังคมไทยและวัฒนธรรมไทย ค่านิยม ครอบครัว ศาสนา และ ประเพณี. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.
สุพิศวง ธรรมพันทา. (2543). พื้นฐานวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: ดี.ดี.บุ๊คสโตร์.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2538). วัฒนธรรมและการพัฒนา : มิติของการสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: สำนักวัฒนธรรมแห่งชาติ.