การส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อการพึ่งพิงตนเองได้ของผู้สูงอายุ ในตำบลตันหยงโป อำเภอเมือง จังหวัดสตูล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและพัฒนาแนวทางในการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้สูงอายุ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการ แบ่งขั้นตอนการดำเนินงานออกเป็น 5 ขั้นตอนได้แก่ ระยะเตรียมการ ระยะการทำวิจัย ระยะการจัดทำแผน ระยะการนำแผนไปปฏิบัติ และระยะการติดตามประเมินผล สำหรับในระยะการทำวิจัย นักวิจัยเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพตามแนวปรากฏการณ์นิยม เก็บข้อมูลโดยการสังเกต การสังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วม และการสัมภาษณ์เจาะลึก การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผู้ให้ข้อมูลหลักมีจำนวน 30 คน ประกอบด้วย ผู้สูงอายุ สมาชิกในครัวเรือนผู้สูงอายุ อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ผู้นำชุมชน ผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล ซึ่งทั้งหมดอยู่ในพื้นที่ตำบลตันหยงโป อำเภอเมือง จังหวัดสตูล ผลการวิจัยพบว่า “การเรียนรู้ตลอดชีวิต” เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ผู้สูงอายุในตำบลตันหยงโป สามารถปรับตัวให้สอดรับกับเงื่อนไขใหม่ ๆ ของชีวิตและสังคม นอกจากความรู้ที่สั่งสมมานานจากรุ่นสู่รุ่นแล้ว ผู้สูงอายุยังเรียนรู้ เช่น การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนและการประกอบการชุมชน เป้าหมายสำคัญคือ เพื่อความเป็นอยู่อย่างยั่งยืนและการพึ่งพิงตนเองได้ ผู้สูงอายุได้ใช้ความรู้ ภูมิปัญญา ประสบการณ์ และทักษะ ในกิจกรรมที่ยังคุณประโยชน์ต่อตนเอง ครอบครัว และสังคม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จุฑารัตน์ แสงทอง. (2560). สังคมผู้สูงอายุ(อย่างสมบูรณ์): ภาวะสูงวัยอย่างมีคุณภาพ. วารสารรูสะมิแร, 38(1), 6-28.
ประธานสภาองค์กรชุมชนตำบลตันหยงโป. (6 กันยายน 2561). การส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อการพึ่งพิงตนเองได้ของผู้สูงอายุในตำบลตันหยงโป อำเภอเมือง จังหวัดสตูล. (ศันสนีย์ จันทร์อานุภาพ, ผู้สัมภาษณ์)
ปิยะ ศักดิ์เจริญ. (2558). องค์ประกอบสำคัญที่ช่วยการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วารสารครุศาสตร์, 43(2), 141-156.
ภูมิ โชคเหมาะ และคณะ. (2554). กฎหมายการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในประเทศไทย. บทบัณฑิตย์, 67(2), 1-24.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2560). รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2559. กรุงเทพมหานคร: พริ้นเทอรี่.
เล็ก สมบัติ และคณะ. (2554). ภาวะสูงวัยอย่างมีคุณประโยชน์กับการพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจในประเทศไทย. ทุนสนับสนุนจากสำนักมาตรฐานการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
เลขานุการสภาองค์กรชุมชนตำบลตันหยงโป. (6 กันยายน 2561). การส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อการพึ่งพิงตนเองได้ของผู้สูงอายุ ในตำบลตันหยงโป อำเภอเมือง จังหวัดสตูล. (ศันสนีย์ จันทร์อานุภาพ, ผู้สัมภาษณ์)
ศันสนีย์ จันทร์อานุภาพ และจำนงค์ แรกพินิจ. (2561). การยังคุณประโยชน์ของผู้สูงอายุในพื้นที่เกาะบริเวณชายแดนไทย-มาเลเซีย. วารสารอินทนิลทักษิณสาร, 13(3), 143-163.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2556). การคาดประมาณประชากรของประเทศไทย พ.ศ. 2553 - 2583. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อาชัญญา รัตนอุบล และคณะ. (2554). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
Amoss P. . (1981). Coast Salish elders. In P.T. Amoss & S. Harrell (Eds.) Other ways of growing old: Anthropological perspectives. Stanford CA: Stanford University Press.
Hooyman N.R. & Kiyak H.A. (2002). Social gerontology: A multidisciplinary perspective. Boston: Allyn and Bacon.
United Nations, Department of Economic and Social Affairs Population Division. (2016). World Population Prospect the 2015 Revision. New York: United Nations.
