ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการรับฟังพยานหลักฐาน ทางอิเล็กทรอนิกส์ในคดีอาญา

Main Article Content

เจษฎา คำรินทร์
สังเวียน เทพผา

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษา แนวคิด หลักการ และทฤษฎีทางกฎหมายอาญาที่เกี่ยวกับการรับฟังพยานหลักฐานทางอิเล็กทรอนิกส์ในคดีอาญา 2. ศึกษา และวิเคราะห์ปัญหามาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการรับฟังพยานหลักฐานทางอิเล็กทรอนิกส์ในคดีอาญา การดำเนินการวิจัยโดยใช้วิธีการวิจัยทางเอกสาร


ผลการวิจัยพบว่า


          แนวคิด หลักการ และทฤษฎีทางกฎหมายอาญาที่เกี่ยวกับการรับฟังพยานหลักฐานทางอิเล็กทรอนิกส์ในคดีอาญา ข้อมูลหรือบันทึกคอมพิวเตอร์สามารถเปลี่ยนแปลงได้โดยง่าย ซึ่งคู่ความในคดีจะอ้างเรื่องความถูกต้องที่แท้จริงของพยานอิเล็กทรอนิกส์เป็นข้อต่อสู้ในคดี และการนำสืบพยานหลักฐานนั้นควรให้น้ำหนักพยานหลักฐานในการกระทำความผิด โดยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 28 บัญญัติว่า ให้บุคคลผู้มีอำนาจฟ้องคดีอาญาต่อศาล คือ อัยการผู้เสียหายซึ่งจะต้องนำพยานหลักฐานมาพิสูจน์ให้ศาลเชื่อให้ได้ว่าจำเลยมีความผิด จึงมีประเด็นที่จะต้องพิจารณาพยานหลักฐานอิเล็กทรอนิกส์ คือ 1) การรับฟังพยานหลักฐานที่เป็นพยานอิเล็กทรอนิกส์ 2) การนำสืบพยานหลักฐานที่เป็นพยานอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาที่จะต้องได้รับการพิสูจน์โดยผู้กล่าวอ้างพยานหลักฐานอิเล็กทรอนิกส์ ปัญหาที่จะต้องได้รับการพิสูจน์ คือ (1) ปัญหาการรับรองความถูกต้องแท้จริงของบันทึกอิเล็กทรอนิกส์ที่นำมาเป็นพยานหลักฐาน และความน่าเชื่อถือของระบบคอมพิวเตอร์ (2) ปัญหาเรื่องการระบุประเภทของพยานหลักฐานอิเล็กทรอนิกส์ในการนำสืบการให้น้ำหนักกับพยานอิเล็กทรอนิกส์ แนวทางการแก้ไขปัญหาควรมีการกำหนดหลักเกณฑ์ในการรับรองความถูกต้องแท้จริงของพยานอิเล็กทรอนิกส์ในคดีอาญาโดยบัญญัติออกมาเป็นพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความอาญาเพื่อให้เกิดมาตรฐานในการตรวจสอบพยานหลักฐาน และในการนำสืบพยานนั้นเพื่อแก้ปัญหาว่าพยานหลักฐานอิเล็กทรอนิกส์ควรจะมีวิธีการในการนำสืบจึงควรมีการแบ่งแยกประเภทของพยานหลักฐานอิเล็กทรอนิกส์ออกมาให้ชัดเจนมากขึ้น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
คำรินทร์ เ., & เทพผา ส. (2019). ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการรับฟังพยานหลักฐาน ทางอิเล็กทรอนิกส์ในคดีอาญา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(9), 4543–4559. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/224119
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระมล ทองธรรมชาติ และสมบูรณ์ สุขสำราญ. (2546). เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับการปกครอง และรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สังคมศาสตร์.

กฤษณะ ช่างกล่อม. (2542). ร่างรายงานการศึกษาวิจัย เรื่อง กฎหมายพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ.

กฤษณา เพียรกิจ. (2555). ความเป็นอิสระในการรับฟังพยานหลักฐานกับบทบัญญัติ มาตรา 226/2 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

คณิต ณ นคร. (2546). กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.

จรัญ ภักดีธนากุล. (2553). คำอธิบายกฎหมายลักษณะพยาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตสภา.

นัทธ์ ธเนศวาณิชย์. (2555). การรับฟังและวิธีการนำสืบพยานหลักฐานอิเล็กทรอนิกส์ในคดีอาญา: ศึกษาตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ.2550. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายอาญา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ราชกิจจานุเบกษา. (2551). พระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2551. เรียกใช้เมื่อ 15 กันยายน 2559 จาก https://www.etda.or.th/files/1/files /22.pdf

วิศรุต อนุศาสนนัทน์. (2550). อำนาจหน้าที่ของพนักงานสอบสวนในการรวบรวมพยานหลักฐานที่เป็นข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์: ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างประเทศไทยกับสหรัฐอเมริกา. ใน สารนิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ. (2513). คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7264/2542. เรียกใช้เมื่อ 15 กันยายน 2559 จาก https://deka.in.th/view-25090.html

อุดม รัฐอมฤต. (2551). คำอธิบายกฎหมายลักษณะพยานหลักฐาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.