การประยุกต์ใช้พุทธปรัชญาในการจัดการโครงการบรรพชาสามเณร ภาคฤดูร้อน อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน

Main Article Content

พระครูจิตตาภิรม (ภูมิพัฒน์ ปภสฺสโร) ภักดีชน
ณิศ์ภาพรรณ คูวิเศษแสง
สวัสดิ์ อโณทัย

บทคัดย่อ

ดุษฎีนิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้ 1) เพื่อศึกษาการจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช 2) เพื่อศึกษาพุทธปรัชญาว่าด้วยการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน ทั้งที่เป็นพุทธอภิปรัชญา พุทธญาณวิทยา และพุทธ จริยศาสตร์ 3) เพื่อประยุกต์ใช้พุทธปรัชญาในการจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช 4) เพื่อสร้างองค์ความรู้ใหม่และรูปแบบในการจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ประกอบด้วยขั้นตอนการดำเนินการ 2 วิธี ได้แก่ การศึกษาเอกสาร และการศึกษาภาคสนาม นำเสนองานวิจัยแบบพรรณนาวิเคราะห์ ภายใต้กระบวนการศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน เพื่อนำไปสู่การสร้างองค์ความรู้ใหม่ทางพุทธปรัชญา


          ผลการวิจัยพบว่า


  1. การจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน อำเภอทุ่งใหญ่  จังหวัดนครศรีธรรมราช พบว่า เป็นโครงการที่มีการดำเนินงานอย่างเป็นระบบ มีการดำเนินการจัดโครงการตามขั้นตอนที่กำหนดไว้ โดยมีวัดที่มีการจัดโครงจำนวน 4 วัด ได้แก่  วัดภูเขาดิน วัดประดิษฐาราม วัดควนอุโบสถ และวัดควนคลัง

  2. พุทธปรัชญาว่าด้วยการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน ทั้งที่เป็นพุทธอภิปรัชญา  พุทธญาณวิทยาและพุทธจริยศาสตร์ พบว่า ทั้ง 3 หลักการมีความสำคัญต่อการนำมาประยุกต์ใช้ในการจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อนให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน

  3. การประยุกต์ใช้พุทธปรัชญาในแนวทางการแก้ปัญหาการจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช ภายใต้กรอบ 6 ด้าน คือ  1) ด้านความร่วมมือของบ้าน วัด โรงเรียน 2) ด้านหลักสูตรการฝึกอบรม 3) ด้านบุคลากร    พระวิทยากรและพระพี่เลี้ยง 4) ด้านบริหารจัดการโครงการ 5) ด้านสิ่งสนับสนุน และ 6) ด้านการประเมินผล

  4. องค์ความรู้ใหม่และรูปแบบการจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน พบว่า องค์ความรู้ใหม่ที่ได้จากการศึกษา เป็นโมเดลที่เรียกว่า “PP-BP-AS” เมื่อโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน     อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน ได้มีการนำมาประยุกต์ใช้ในแนวทางการแก้ปัญหาการจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน อำเภอทุ่งใหญ่  จังหวัดนครศรีธรรมราช ทั้ง 6 ด้าน ก่อให้เกิดผลลัพธ์ คือ การจัดการโครงการฯ ที่มีการพัฒนาที่ยั่งยืน

 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ภักดีชน พ. (ภูมิพัฒน์ ป., คูวิเศษแสง ณ., & อโณทัย ส. (2019). การประยุกต์ใช้พุทธปรัชญาในการจัดการโครงการบรรพชาสามเณร ภาคฤดูร้อน อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(8), 4001–4015. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/218070
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ทินพันธ์ นาคะตะ. (2529). พระพุทธศาสนากับสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.

พระครูประโชติพัชรพงศ์ (นัฐพงศ์ วิสุทฺโธ). (2557). การศึกษารูปแบบการจัดการโครงการบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธานี จนฺทิโก (กลอมนอก). (2560). การพัฒนาตนเองตามหลักภาวนา 4 ของเยาวชน ตำบลตาขัน อำเภอบ้านค่าย จังหวัดระยอง. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาและการแนะแนว. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาโยธิน โยธิโก (ปัดชาสี). (2561). การจัดการขันธ์ 5 เพื่อแก้ปัญหาและพัฒนามนุษย์ในพระพุทธศาสนา. ใน ดุษฏีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ยศ สันตสมบัติ. (2556). มนุษย์กับวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เสฐียรพงษ์ วรรณปก. (2529). ศาสนาเปรียบเทียบ. กรุงเทพมหานคร: บรรณาคาร.

อนันต์ วิริยพินิจ. (2525). บทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สถาบันไทยศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.