การใช้สติปัฏฐาน 4 ในการรำไทเก๊กเพื่อเสริมสร้างสุขภาวะ องค์รวมของผู้สูงอายุ

Main Article Content

พรประภา สุทธิจิตร
ประพันธ์ ศุภษร
ตวงเพชร สมศรี

บทคัดย่อ

         การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อศึกษาหลักสติปัฏฐาน 4 ในการเสริมสร้างสุขภาวะองค์รวม และผลการใช้สติปัฏฐาน 4 ในการรำไทเก๊กเพื่อเสริมสร้างสุขภาวะองค์รวมของผู้สูงอายุ เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ การเก็บข้อมูลใช้เครื่องมือการบันทึกเทป เอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ นักวิชาการ ผู้ทรงคุณวุฒิที่มีประสบการณ์ และผู้มีประสบการณ์รำไทเก๊กจำนวน 15 คน ที่อยู่ในชมรมข้าราชการและครูอาวุโสของกระทรวงศึกษาธิการ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา


          ผลการวิจัยพบว่า


          หลักสติปัฏฐาน 4 ในการเสริมสร้างสุขภาวะองค์รวม คือ 1) กาย การมีสติกำหนดรู้ลมหายใจ รู้เท่าทันอาการ 2) เวทนา รับรู้ความรู้สึกอย่างเท่าทัน 3) จิต มีสติควบคุมอารมณ์ และ4) ธรรม ความนึกคิดไตร่ตรอง ทำให้เกิดปัญญา เมื่อนำมาปฏิบัติ จะช่วยในการพัฒนากายและใจให้เข้มแข็งขึ้นได้ และผลการใช้สติปัฏฐาน 4 ในการรำไทเก๊กเพื่อเสริมสร้างสุขภาวะองค์รวมของผู้สูงอายุ ประกอบด้วย 1) กาย การรำไทเก๊กเป็นการออกกำลังกายที่ใช้พลังลมปราณ ทำให้เลือดลมในกายไหลเวียนดี 2) จิตใจ ผลของการกำหนดกาย คือ การพัฒนาจิต สติจะคุ้มครองจิต ลดทุกข์ทางใจได้ 3) ปัญญา การเคลื่อนไหวที่ช้าสัมพันธ์กับการหายใจ จนจิตตั้งมั่น มีความนึกคิดไตร่ตรอง ทำให้เกิดปัญญา และ4) สังคม เมื่อจิตได้รับการพัฒนา ทำให้ผู้นั้นสามารถควบคุมอารมณ์และปรับตัวให้อยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ดี

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สุทธิจิตร พ., ศุภษร ป., & สมศรี ต. (2020). การใช้สติปัฏฐาน 4 ในการรำไทเก๊กเพื่อเสริมสร้างสุขภาวะ องค์รวมของผู้สูงอายุ. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(10), 4898–4913. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/215037
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชมรมไทเก๊กการกีฬาแห่งประเทศไทย. (2555). ปรัชญามวยไทเก๊ก. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ซีดี มีเดียไกด์ จำกัด.

ณฐเมศร์ วงค์ศุภาพัฒน์. (2555). แนวทางการประยุกต์ใช้สติและสัมปชัญญะ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการแก้ไขปัญหาของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน บริษัทการบินไทย. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พรรณธร เจริญกุล. (2555). การดูแลตนเองของผู้สูงอายุ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: บริษัท รุ่งแสงการพิมพ์ จำกัด.

พรอมรินทร์ อุทัยสมบัติ. (2555). ศึกษาแนวทางการฝึกอานาปานสติ เพื่อส่งเสริมการเล่นเทนนิส. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2556). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. (พิมพ์ครั้งที่ 38). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 28). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.

พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก. (2555). อานาปานสติ: วิถีแห่งความสุข 1 ชีวิตทั้งหมดให้อยู่ด้วยอานาปานสติ. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิมายาโคตรมี.

มงคล ศรีวัฒน์และชุติมา ปกป้อง. (2556). ไทเก๊ก: การออกกำลังกายสู่อายุวัฒนะ. กรุงเทพมหานคร: กองการแพทย์ทางเลือก.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วิโรจน์ ตระการวิจิตร. (2558). ทำง่าย หายป่วย ด้วยพลังชีวิต. กรุงเทพมหานคร: บริษัทพริ้นซิตี้ จำกัด.

ศิริลักษณ์ วรไวย์. (2558). รูปแบบการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมด้วยหลักธรรมโอสถของผู้ป่วยโรคเบาหวาน อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุจิตรา อ่อนค้อม. (2554). ศาลาธรรมโอสถ 1 ตอบปัญหาสนทนาธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: หอรัตน์ชัยการพิมพ์.

สุพรรณ สุขอรุณ และคณะ. (2554). ผลของการฝึกไทชิโดยเน้นการหายใจต่อสมรรถภาพทางกายในผู้สูงอายุ. ใน รายงานการวิจัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.